Τι σχέση μπορεί να έχουν οι Pearl Jam με το νεοαποκτηθέν ποδήλατο μου;;; Δίνοντας ραντεβού για την πια φιλόξενη Πύλη Τρικάλων, επί το πλείστον στο Radio-cd του αυτοκινήτου άκουγα Pearl Jam από το live στην Αθήνα και στο άκουσμα του Rearviewmirror (και όχι μόνο) έριχνα κλεφτές ματιές από τον καθρέπτη στο ποδήλατο που είχα ακριβώς πίσω από στην πλάτη μου.
Με αφορμή τα γενέθλια της φίλης μας Ελισάβετ, την ενασχόληση όλο και περισσότερων από την παρέα με το συμπαθές δίτροχο, αποφασίστηκε μια διαδρομή στην καρδιά της Νότιας Πίνδου, με έναρξη και τερματισμό την είσοδο του χωματόδρομου για Βλάχα, όπως ανεβαίνουμε από Ελάτη.
Η διαδρομή χαρακτηρίζεται από ήπιες κλίσεις, εκτός της ανηφόρας από Πύρρα για την κεντρική άσφαλτο Νεραιδοχωρίου – Δέσης.
Πιο αναλυτικά: Μια γλυκιά ανηφόρα, δίνει τη θέση της σε κατηφορικό κομμάτι για τη Βλάχα, αρκετά φορτηγά στο δρόμο για την κατασκευή νέου 5άστερου ξενοδοχείου, συνεχόμενη ανηφόρα και κατέβασμα στη Βρύση του Κόρπου με τρελή θέα σε Κόζιακα και Λουπάτα. Αγνοούμε τη διασταύρωση για Στουρναρέικα (τουλάχιστον αυτή τη φορά), τρελή κατηφόρα μέχρι τη διασταύρωση που ενημερώνει για Νεραιδοχώρι και Πύρρα. Αδύνατο να μην επικεντρωθεί το μάτι σου στο μονοπάτι (βλαχόστρατα) απέναντι που οδηγεί στο πέτρινο γεφύρι του Χατζηπέτρου.
Προηγουμένως, άλλος ποδηλάτης μας έχει ενημερώσει πως ο δρόμος για Πύρρα έχει «πέσει». Στέλνουμε τους ανιχνευτές μας και μας καλούν να δούμε το θέαμα. Οι πολλές βροχές παρέσυραν μεγάλο κομματι του βουνού προς τη ρεματιά. Την ίδια στιγμή, από την άλλη πλευρά δυο πεζοπόροι προσπαθούν να βρουν δίοδο για να περάσουν. Τους χαιρετάμε και αποφασίζουμε να κάνουμε και εμείς λίγο πεζοπορία με τα πολήλατα στα χέρια προσπαθώντας να βγούμε στη συνέχεια του δρόμου.
Ο χωματόδρομος πλέον δεν είναι τόσο ομαλός, κακοτράχαλος με πολλές πέτρες και νερά. Περνάμε γεφύρια με ρέματα, αναπληρώνουμε το νερό και δροσιζόμαστε λίγο αφού η ζέστη είναι έντονη. Τελική διασταύρωση όπου κάνουμε δεξιά για να ανηφορίσουμε προς τη Πύρρα, περνώντας από το γραφικό πέτρινο γεφύρι. Στάση στην αγαπημένη μας «Αντιγόνη» για αναπλήρωση ηλεκτρολυτών και 2-3 μεζέδες.
Ξεκουραζόμαστε όσο πρέπει για το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής. Μέχρι εδώ υπολογίστε περίπου 18,5km. Οι πιο δυνατοί θα κάνουν τα επόμενα δύσκολα 2,7km πάνω στο ποδήλατο, οι υπόλοιποι στα χέρια για να βγούμε στην άσφαλτο. Στα 300 μέτρα υπάρχει πηγή για την ξεκούραση μας. Η ζέστη είναι πλέον αφόρητη.
Αλλά τώρα έρχονται τα ωραία. Μετά από λίγη ανηφόρα μέχρι την Μονή της Αγ. Παρασκευής (όπου και εκ νέου ξεκούραση) αρχίζει η ανακουφιστική – δροσιστική κατηφόρα. Η αίσθηση είναι μοναδική. Με υψηλές ταχύτητες, περνώντας μέσα από αυτά τα υπέροχα λιβάδια και δάση, και με παρένθεση μιας μόνο ανηφόρας μετά το χιονοδρομικό του Περτουλίου, καταλήγουμε στη διασταύρωση της Βλάχας.
Καθαρός χρόνος πορείας: 3:10:00. (για αυτούς που ανέβηκαν την ανηφόρα της Πύρρας πάνω στο ποδήλατο, κάτι λιγότερο)
Συνολικά χλμ διαδρομής: 42,8
Σημειωτέον ότι έγινε και στάση για καφέ στο Περτούλι.
Με τόσες καμένες θερμίδες, η Ελισάβετ φρόντισε με τα 2 ταψιά μουσακά και πίτσας στο φιλόξενο χώρο του Αγ. Γεωργίου στην Ελάτη.
Γενέθλια χωρίς γλυκό γίνεται;;; Και ένα μπωλ τούρτα παγωτό να εξαφανίζεται σε λίγα λεπτά. Αποχαιρετίσαμε τον Αποστόλη και τη Γεωργία που θα ξεκινούσαν το trekking στην Πίνδο και ήπιαμε και ένα ποτάκι στην πάντα rock Καφέ Αρκούδα.
Για αποθεραπεία, κάναμε την επομένη μια αναγνωριστική στην Λίμνη Πλαστήρα, γύρω από τα καλύβια Πεζούλας.
Και τώρα δίαιτα για να χάσουμε αυτά που πήραμε το ΣΚ
Καλό καλοκαίρι σε όλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου