Τρίτη 19 Μαΐου 2009

ΓΚΙΩΝΑ (ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ)


Βαρεθήκατε τα ίδια και τα ίδια;; Μικρές υψομετρικές διαφορές και φαρδιά μονοπάτια;; Ασήμαντες κλίσεις και υπερβολικά ασφαλείς διαδρομές;;
Θέλετε να κάνετε ένα καλό crash test στους τετρακέφαλους σας;;
Υπάρχει λύση! Και ονομάζεται μονοπάτι Καραγιάννη.

Που βρίσκεται;;;
Στην Γκιώνα, μεταξύ της ορθοπλαγιάς της Συκιάς και εκείνης του Λαζορέματος.
Υψομετρική διαφορά περίπου 1750 μέτρα, μέση κλίση εδάφους 30ο , δεκάδες μικρά βράχινα περάσματα (ούτε 3ου βαθμού), 2-3 εκτεθειμένα, και κερασάκι στην τούρτα, μια χιονένια ράμπα εξόδου, με κλίση περίπου 35ο.

Πιο αναλυτικά:
Η ανάβαση ξεκινάει από το χωριό της Συκιάς (700μ) και ακολουθεί το μονοπάτι στην βάση των αναρριχητικών διαδρομών της Πλάκας Συκιάς. Εκεί, γυρίζει αριστερά, και στριφογυρίζοντας, καταλήγει σε πρώτο και στη συνέχεια σε δεύτερο χαρακτηριστικό ώμο, περίπου στα 1200μ. Ευθεία μπροστά μας, έχουμε τον Πύργο και τη συνέχεια του μονοπατιού για Λαζόρεμα. Αν κοιτάξουμε δεξιά μας, στα 30 μέτρα βλέπουμε μεγάλο τριγωνικό βράχο με κόκκινο σημάδι στη βάση του.
Αυτό είναι το σημείο εκκίνησης του μονοπατιού του Καραγιάννη.
Αρκετά ανηφορικό κομμάτι, πρώτο πέρασμα από βράχο 3,5 μέτρων και λίγο μετά το πρώτο εκτεθειμένο πέρασμα. Περνάμε σκοινί, ουσιαστικά πρόκειται μόνο για ένα (!) μη σίγουρο βήμα. Από κάτω χάσκουν 200 μέτρα γκρεμού. Η ομάδα είναι γρήγορη και το ξεπερνάμε γρήγορα. Θα περάσουμε και άλλα μικρά περάσματα (μη εκτεθειμένα). Η πορεία μας είναι σε γενικές γραμμές αριστερά της Πλάκας Συκιάς, με κατεύθυνση το τελευταίο δασωμένο ζωνάρι που βλέπει κανείς στην ορθοπλαγιά. Περίπου στα 1800 μέτρα, συναντάμε και κάποιες χιονούρες, που θα μας βοηθήσουν να αποφύγουμε την ενοχλητική σάρα. Το εντυπωσιακό με το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι πως κάθε φορά που κοιτάς προς τα πάνω και αναρωτιέσαι αν βγαίνει, πάντα υπάρχει κάποιο λούκι ή μια ράμπα που θα σε ανεβάσει ακόμα πιο ψηλά. Με τις απαιτούμενες στάσεις για ξεκούραση, φτάσουμε σε απίστευτο μέρος-ώμο κάπου στα 2300, όπου αγναντεύουμε χωρίς κανένα εμπόδιο τα Βαρδούσια, τη διπλανή ορθοπλαγιά του Λαζορέματος και βλέπουμε τη μοναδική δίοδο για την κορυφογραμμή. Είναι μια χιονισμένη ράμπα 35ο μοιρών που μας βγάζει 100 μέτρα πιο ψηλά. Η έξοδος του μονοπατιού είναι σημαδεμένη (ίσως λίγο υπερβολική) με ένα σωρό από βαμμένες κόκκινες πέτρες. Σε πολύ μικρή απόσταση βορειοανατολικά, βλέπουμε την Πυραμίδα και δεν μπορούμε να της αντισταθούμε. Χαζεύουμε στην κορυφογραμμή επίσης προς στα νότια, το Τραγονόρος και τη Γκιωνόλακα. Τραβερσάρουμε την τελευταία ξέχιονη πλαγιά και βρισκόμαστε στα 2507μ. Κατάβαση στο διάσελο της Πλατυβούνας και στη συνέχεια βρίσκουμε την αρχή του μονοπατιού (πολύ καλά σηματοδοτημένο) για το καταφύγιο του ΠΟΑ, που θα μας φιλοξενήσει το ίδιο βράδυ. Φτιάχνουμε καφεδάκι και ετοιμάζουμε φαγητό. Υπεύθυνος κουζίνας χρίζεται ο Χρήστος με βοηθό το Μαρούσο, ο οποίος επιμελείται και το τζάκι. Οι υπόλοιποι μοιραζόμαστε για τα υπόλοιπα. Συλλογή νερού, ετοιμασία κρεβατιών, αερισμός κουβερτών. Το δείπνο μας είναι έτοιμο και περιλαμβάνει μακαρονάδα με τριμμένο τυρί παρακαλώ, σάλτσα, και για σαλάτα έχουμε ένα πιάτο γίγαντες και μια κονσέρβα Godzilla (Zwan Light).
Μετά από ένα καλό και πολύωρο ύπνο ετοιμαζόμαστε για την κάθοδο. Τακτοποιούμε το πολύ συμπαθητικό καταφύγιο και παίρνουμε την κατηφόρα. Το μονοπάτι είναι πανέμορφο και δασωμένο στο άνω μέρος. Ελάχιστοι άνθρωποι το περπατούν κάθε χρόνο. Ανακαλύπτουμε μικροσκοπικά φαράγγια, σπηλιές, νερό να αναβλύζει ψηλά στο βράχο και βρισκόμαστε στη κοίτη της χαράδρας. Η κατάβαση μας φορτίστηκε συναισθηματικά, αφού περάσαμε από το σημείο που "έφυγε" ο δάσκαλος μας.
Φτάνουμε στο χωριό (Βίνιανη) και κανονίζουμε πως θα πάρουμε τα αυτοκίνητα μας από τη Συκιά.
Σε 2 ώρες, είμαστε στη Βάργιανη, όπου απολαμβάνουμε το γεύμα μας, ο Αποστόλης μαθαίνει νέες λέξεις και δίνουμε υπόσχεση για νέες περιπέτειες.

Συμπληρωματικά στοιχεία της διαδρομής.
Ώρες πορείας για την κορυφογραμμή (2.450μ): 6-7 ώρες, χωρίς στάσεις
Μη προτεινόμενη περίοδος: Καλοκαίρι. Δεν παλεύεται τόση σάρα.
Απαιτούμενος εξοπλισμός: Μπωντριέ, 2 καραμπίνερ, 2 λανιέρες, 1 πιολέ (μέχρι αρχές Ιουνίου), 1 σκοινί 8mm 15-30 μέτρων.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, για την αλησμόνητη εμπειρία που μας προσέφερε, στον Δημοσθένη, που οδήγησε αυτή μας την προσπάθεια. Όπως επίσης και το δικό μας παιδί - συνοδοιπόρο - Ααλήτη - Αποστόλη, ο οποίος εκτελούσε χρέη συναρχηγού, καθώς και σε όλους τους συμμετέχοντες (Κώστας, Μαρούσα, Χρήστος, Βασίλης, Σταύρος).
Μεγάλη απούσα και ταυτόχρονα εγκυμονούσα, η Κατερίνα. Θα υπάρξει και επόμενη φορά οχτρέ!!!
Περισσότερες φωτογραφίες στο ακόλουθο link
https://photos.google.com/album/AF1QipM--Aw7NfeKKotGC-JGzWhIoO71u1HUwIorpgk8

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Ασπροπόταμος - Πρωτομαγιά 2009


Παρ’όλες τις δυσμενείς προβλέψεις για τον καιρό του 3ημέρου, η παρέα (Αποστόλης, Γιώργος, Νατάσσα και υπογράφων) πήρε την απόφαση να ανέβει στην περιοχή του Ασπροποτάμου για Πρωτομαγιά.

Πρώτη διανυκτέρευση στο προαύλειο της μονής της Αγ. Παρασκευής έξω από το Νεραιδοχώρι. Η βραδυνή μπόρα, μας οδήγησε στο εσωτερικό της εκκλησίας. Την επομένη το πρωί, οδήγηση προς Κρανιά, πρωινό καφεδάκι στο χωριό, συλλογή πληροφοριών - κουβεντούλα με τους ντόπιους κατοίκους και εκκίνηση για Σαρακατσάνικα Κονάκια. Στις πλαγιές πάνω από τα 1500 μέτρα, έχει φρέσκο χιονάκι (από τη χθεσινοβραδυνή χιονόπτωση). Ο καιρός ασταθής, αλλά όχι ικανός να μας προβληματίσει. Εντοπίζουμε δρόμο (που δεν φαίνεται στο αντίστοιχο χάρτη της Ανάβασης) που κυκλώνει τον όγκο της Κάλτσας, από την θέση Κορομηλιές και οδηγεί στα Κρανιώτικα λειβάδια (περιοχή Μπούτζα).
Βρίσκουμε την πιο ομαλή ράχη και ανεβαίνουμε σιγά-σιγά μέχρι να πιάσουμε την κορυφογραμμή, Ο καιρός εναλλάσσεται, βρίσκουμε λίγο χιονάκι, μερικά εύκολα βράχια και καταλήγουμε στο μικρό κολωνάκι στα 2062μ. Μας εντυπωσιάζουν οι σχεδόν αιωρούμενες κορνίζες, έτοιμες να κατρακυλήσουν προς την πλευρά του Παλαιοχωρίου. Επιστροφή από τα ίδια, ο καιρός ανοίγει και αγναντεύουμε το Μερμήγκι (Τζουάνα σύμφωνα με το χάρτη της Ανάβασης), τα Κονάκια και την Κρανιά.

Με την επιστροφή μας, και αφού συναντηθήκαμε με άλλους 2 φίλους μας (Μαρούσος και Πάνος) που μόλις κατέφθασαν από Αθήνα, αναζητούμε νέο σημείο διανυκτέρευσης και αποφασίζουμε να προωθηθούμε στο Γκολέμι, ένα εκτεθειμένο διάσελο, κάτω από την Τριγγία, με φοβερή θέα.
Ο δυνατός αέρας, κατεβάζει απότομα την θερμοκρασία. Η ετοιμασία του φαγητού θα βελτιώσει σαφώς την κατάσταση. Θα κοιμηθούμε μέσα στην εκκλησία (Μεταμόρφωση του Σωτήρα) για μεγαλύτερη προστασία. Ο άνεμος και η βροχή έκαναν party όλο το βράδυ αλλά δε στάθηκαν εμπόδιο στον ύπνο μας. Την επομένη και ενώ ετοιμαζόμασταν για την ανάβαση στην Τριγγία, πετύχαμε 8 φιλόδοξους ορειβάτες από τον σύλλογο Επτάλοφο της Ανατολικής Αττικής που σχεδίαζαν την ίδια ανάβαση, οι οποίοι και θα μας έδειχναν το δρόμο για την κορυφή, μιας και προπορεύονταν. Στο απότομο βράχινο κομμάτι, πάνω ακριβώς από το Γκολέμι, θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια τους και θα επιστρέψουν. Η δική μας ομάδα συνέχισε και πλησίασε την κορυφογραμμή. Λίγα κάθετα βήματα στο χιόνι, με ομίχλη, αλλά η κορυφογραμμή ήταν ξέχιονη και θα μας οδηγούσε στην κορυφή. Όταν άνοιξε ο καιρός, το θέαμα ήταν καταπληκτικό. Μάθημα γεωγραφίας για ακόμα μια φορά, αγναντέψαμε βουνά που κάναμε πρόσφατα (Περιστέρι, Κάλτσα), παλιότερα (Μπουντούρα –Νεράιδα), μελλοντικά σχέδια (Κακαρδίτσα, Μαρόσα, Λουπάτα).

Επιστροφή από τα ίδια στο Γκολέμι συνοδεία ελαφριού χαλαζιού. Σε 30 λεπτά, ο καιρός αλλάζει δραματικά και εμφανίζεται ο ήλιος. Η παρέα αποφασίζει να κατέβει στο χωριό για εύρεση στέγης και ύπνου και θα περάσει αρκετές ώρες στο πολύ φιλικό και ζεστό καφενείο της Κρανιάς, με τους νοστιμότατους μεζέδες της γλυκύτατης Βαγγελίτσας, συνοδεία τσίπουρου και θα το ξενυχτήσει περιμένοντας να τελειώσει ο τελικός του ποδοσφαίρου. Ο Αποστόλης στο ενδιάμεσο, θα κάνει μια βόλτα πάνω από το χωριό, ψάχνοντας για τη θέση Μπάντα Ούρσα (ή μέρος της Αρκούδας). Ύπνος σε 3η διαφορετική εκκλησία, μέσα στο χωριό αυτή τη φορά.

Κυριακή, τελευταία ημέρα, η ημέρα της χαλάρωσης και του τουρισμού. Επίσκεψη στη μονή του Τιμίου Σταυρού στα Δολιανά, μια εκκλησία με 13 τρούλους χωμένη στο πυκνό ελατόδασος. Επίσκεψη στην Τζούρτζια (Αγ. Παρασκευή), παρατήρηση και φωτογράφιση του Ασπροποτάμου, αναζήτηση του καταρράκτη Μαντάνι του Δαιμονα, συζήτηση με ντόπιους φιλόδοξους ανθρώπους που αναζητούν και επιδιώκουν την προβολή του τόπου τους. Αναζήτηση της γέφυρας του Χατζηπέτρου στο Νεραιδοχώρι και επιστροφή για φαγητό σε ένα συμπαθέστατο ταβερνάκι στους Καλογήρους, μακριά από την πολυκοσμία των κοντινών τουριστικών χωριών και δρόμο προς τον κάμπο.

Νομίζαμε πως τελειώσαμε με τον Ασπροπόταμο. Αλλά μάλλον έχουμε αφήσει πολλά πίσω...
Περισσότερες φωτογραφίες στο ακόλουθο link:
https://photos.google.com/album/AF1QipP2piAnEM7yjEqBtCb7rbKq6LYHGypgI2N5zjZ7