Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Monte Duria

Έχω τη συνήθεια να κοιμάμαι σε απόλυτο σκοτάδι. Εδώ στην ξενιτιά, αυτή η συνήθεια μου συνδυάζεται με ένα μικρό παιχνίδι που απέκτησα ανοίγοντας τις ερμητικά κλειστές κουρτίνες τα πρωινά του Σαββάτου και της Κυριακής. Το αποτέλεσμα του ανοίγματος της κουρτίνας επηρεάζει την απόφαση για το πρόγραμμα της εκάστοτε ημέρας. Βροχερός καιρός = shopping therapy και χαζο βόλτες σε Μιλάνο – Como και λοιπές πόλεις του Ιταλικού Βορρά. Συννεφιασμένος καιρός = σχετικά μικρές πεζοπορίες, όχι μακριά από το Como. Ηλιόλουστος καιρός, πιο μεγαλεπίβολα σχέδια, σχετικά πιο μακριά από την έδρα μου.

Αυτό το Σάββατο λοιπόν η πρώτη θέα έξω από το παράθυρο ήταν ένας καθαρός και συνάμα φωτεινός ουρανός χωρίς ίχνος σύννεφου. Ήθελα να επιστρέψω σε ένα βουνό, που δεν είχα

ολοκληρώσει τη διαδρομή λόγω κακού καιρού και κακής ψυχολογίας, το Monte Duria. Και αυτή τη φορά θα ήμουν μόνος μου στη διαδρομή στη δυτική πλευρά της λίμνης του Como μέχρι τη Gravelona και στη συνέχεια ακολουθώντας τις πινακίδες για Peglio. Ο πεζοπορικός χάρτης που διέθετα, θα φανεί πιο σημαντικός για την εύρεση της έναρξης της πορείας, παρά για την καθ’αυτού πορεία. Ίσως ο πιο στενός ασφαλτόδρομος που έχω οδηγήσει που δεν χωράει σε καμία περίπτωση 2 αυτοκίνητα.

Αυτή τη φορά γνωρίζω καλά την περιοχή και θα εξαντλήσω όλο το δρόμο, λίγο μετά τον ορεινό οικισμό της Bodone. Παίρνω τον τσιμεντόδρομο, θα ξεχαστώ και θα χάσω την έναρξη του μονοπατιού χαζεύοντας έναν καταρράκτη απέναντι, τελικά δε θα μου βγει σε κακό, αφού η απότομη επόμενη ράχη που διαλέγω θα με βγάλει ακριβώς πάνω από τη στάνη που την προηγούμενη φορά κινήθηκε εναντίον μου απειλητικά ένα τσοπανόσκυλο. Πολύ ανηφόρα, το μονοπάτι έχει δεχθεί φρεσκοβαμμένη μπογιά σήμανσης από τον τοπικό ορειβατικό σύλλογο του Dongo , ράχη – ράχη μεχρι το Alp Duria κάπου στα 1900 μέτρα. Πίσω μου η λίμνη με τα δυο «πόδια» της, διακρίνεται το κοσμοπολίτικο Bellagio, το Legnone, το Sasso Canale (απωθημένο μου), ο γρανιτένιος γίγαντας του Pizzo Badile και η διασταύρωση των κοιλάδων της Chiavenna και της Valvassina. Έχω αναλυτική φωτογραφία με την τελική πορεία ανάβασης κινούμενος κάτω από κάθετα βράχια, ψάχνοντας το δρόμο για την κορυφή. Η σήμανση είναι άψογη. Σε βράχο, υπάρχει τεράστιο κόκκινο βέλος με το όνομα Duria. Σε λίγα

μέτρα αποκαλύπτεται το ανοικτό λούκι (25-30 μοίρες), κίνηση λίγο κάτω από την κορυφογραμμή, ένα ελάχιστα δύσκολο πέρασμα (σκαλοπάτι) και διακρίνεται ένας τεράστιος κούκος. Σε 1 λεπτό είμαι στην κορυφή και είναι δύσκολο να περιγράψω τη θέα. Στο Βορρά, άγριες κορυφές, ένα εντυπωσιακό χτένι που συνδέει τη Duria με το απίστευτο πέταλο που αρχίζει από το Berlinghera, στο δρόμο για τη Chiavenna, μέχρι το Bregagno κοντά στο Menaggio, η λίμνη στο νότο, η Grigna, το Pizzo Badile, to Disgrazia, to Bernina, τα βουνά πάνω το Bergamo.

Άπειρες φωτογραφίες, υπογραφή στο βιβλίο κορυφής, το οποίο φιλοξενείται σε ένα stainless steel (!) high tech κατασκεύασμα που στη πάνω βάση του έχει και το κλασσικό σχέδιο προσανατολισμού με όλα τα βουνά στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και επιστροφή από τα ίδια. Το πρώτο κομμάτι θα με προβληματίσει λόγω του απότομου του πεδίου και η ύπαρξη μπατον θα φανεί λυτρωτική. Παίρνω τη ράχη κατηφορίζοντας και στο σημείο που άφησα το αυτκίνητο θα έχω σύντομη αλλά χαριτωμένη κουβέντα (στα Ιταλικά παρακαλώ) με τρεις ηλικιωμένους για τα βουνά της περιοχής και θα εντυπωσιαστούν από τις γνώσεις ενός ξένου για τα βουνά τους (και σίγουρα όχι για τα Ιταλικά μου).

Μια όμορφη πορεία σε άγριο τοπίο και καταπληκτική θέα.

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ:

http://picasaweb.google.com/nmonezis/MonteDuria#

Δεν υπάρχουν σχόλια: