Έχω δώσει ραντεβού με τη Γιούλη και θα μας ακολουθήσει στη μικρή βόλτα ως τη λίμνη του Παλιού Μικρού Χωριού, αποτέλεσμα της τραγικής κατολίσθησης το 1963, με τον γρουσούζικο συνδυασμό των τριών 13. 13 Ιανουαρίου, 13 νεκροί, μετά από συνεχόμενη βροχόπτωση 13 ημερών. Η Γιούλη καταφτάνει, την συναντάμε, συστηνόμαστε, και αρχίζουν οι συμπτώσεις, οι κοινοί γνωστοί, φίλοι και η συνειδητοποίηση του πόσο μικρός είναι αυτός ο κόσμος. Θα φτάσουμε περπατώντας μέχρι τη λίμνη από την άσφαλτο που ενώνει το Παλαιό με το Νέο Μικρό Χωριό, μιλώντας για διάφορα θέματα, αλλά κυρίως για την ανάγκη ύπαρξής μας εκεί έξω, στη φύση, στο βουνό.
Επόμ
ενη στάση το Παλαιό Μικρό Χωριό, όπου θα απολαύσουμε τα τσιπουράκια μας, θα μιλήσουμε, θα μιλήσουμε, η ώρα περνάει ευχάριστα, η Γιούλη θέλοντας να μας καλωσορίσει, θα κεράσει όλη την παρέα και σιγά –σιγά θα επιστρέψουν οι περισσότεροι για φαγητό στο Νεο Μικρό Χωριό.Εμείς θα συνεχίσουμε τις συζητήσεις και τους προβληματισμούς μας, θα κάνουμε και μια μικρή βόλτα στο Μεγαλο Χωριό και θα καταλήξουμε στο φιλόξενο δημοτικό σχολείο του χωριού.
Το ραντεβού των συμμετεχόντων ανανεώθηκε στις 07:00 του πρωινού της επομένης στο Μεγάλο Χωριό. Από κει, με σχετικά κλειστό καιρό, πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι που αφού διασταυρωθεί με τον χωματόδρομο, τουλάχιστον 7 φορές, βγαίνει στο εκκλησάκι της Παναγίας (1.360μ), δίπλα σε μνημείο για τη μάχη της Καλλιακούδας το 1823, όπου και θα κάνουμε μικρή στάση.
Εδώ ο δρόμος χωρίζει και το πάνω κομμάτι οδηγεί στα Δολιανά (Στουρνάρα) ενώ το κάτω, στα Ψιανά και την Ανιάδα. Παίρνοντας τον πάνω δρόμο, θα περάσουμε από τις εγκαταστάσεις της Trekking Hellas και το καταφύγιο της Καλλιακούδας, και έχοντας βγει στο αλπικό κομμάτι του βουνού, θα κόψουμε ακόμη πολλές φορές τον άχαρο χωματόδρομο για να βγούμε στο διάσελο (1.750μ) σε περίπου 3 ώρες. Μικρή στάση για κάποιες ανάσες, ο καιρός θα μας χαρίσει ένα μεγαλοπρεπές άνοιγμα και θα βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες με φόντο τη Χελιδώνα και το φαράγγι του Κρικκελοπόταμου με το Πάντα Βρέχει στο βάθος.
Από το διάσελο αρχίζει η πραγματική ανηφόρα. Μεγάλη κλίση (μέχρι και 35 μοίρες), το έδαφος αρκετά γλυστερό από την βροχόπτωση των προηγούμενων ημερών, η χαμηλή νέφωση ανεβαίνει και καλύπτει τα πάντα. Προσεκτικά βήματα, μας βγάζουν στην κορυφογραμμή, και μετά από λίγα λεπτά στα 2101μ. Δεν θα μας κάνει τη χάρη ο καιρός και θα αποζημιωθούμε μόνο από την αναμνηστική φωτογραφία της κορυφής, καθώς και από την απόλαυση των εδεσμάτων που μετέφερε ο καθένας μας. Μέσα από την ομίχλη, πάνω στην κορυφογραμμή ξεπροβάλλει μια φιγούρα. Είναι ο Στέφανος ο Σταμέλλος ο καλός φίλος από την Λαμία. Ηρθε για μια ανάβαση express (όπως το συνηθίζει άλλωστε) από Ανιάδα και επιστροφή πίσω. Τα είπαμε λίγο και τον χάσαμε καθώς ροβόλησε για το διάσελο.
Με τη σειρά μας ξεκινάμε για την επιστροφή, με ακόμη μεγαλύτερη προσοχή, η βροχή θα μας συνοδεύει και το πεδίο γίνεται πολύ επικύνδυνο. Θα βγούμε στο διάσελο χωρίς απώλειες και με γρηγορότερο βηματισμό, στο καταφύγιο. Θα πάρουμε αυτή τη φορά τον δρόμο για την Ανιάδα και μέσα από πανέμορφο δάσος, με την ξεχωριστή νότα των φυλλοβόλων, θα φτάσουμε στο χωριό, αφού περάσουμε από ένα ρέμα και θα μελαγχολήσουμε με το σκουπιδαριό της παρακείμενης στάνης.
Γρήγορο φαγητό για τους ορειβάτες και η έκπληξη της ημέρας θα είναι ο μικρός Πάρις από την Καρδίτσα, ο οποίος θα μας καταπλήξει με τις γεωγραφικές του γνώσεις (αφού ήξερε επακριβώς τα υψόμετρα όλων των κορυφών των γύρω βουνών, αλλά το πιο σημαντικό την ακριβή τους γεωγραφική θέση).
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Στράτο, αρχηγό της ορειβατικής ομάδας και στη Γιούλη για το ζεστό και εγκάρδιο καλωσόρισμα, τα καλά της λόγια και την πολύ καλή παρέα της.
Άτυχοι του ΣΚ ο Κωστής και η Λένα, που για οικογενειακούς λόγους δε μας συνόδευσαν την Κυριακή, στην ανάβασή μας. Το χειμώνα παιδιά...
Έχουμε να κάνουμε πολλά πράγματα ακόμη στην περιοχή...
