Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Διάσχιση Κοκκάλια- Γραμμένη Οξυά- Αθαν.Διάκος Ή αλλιώς πως ένα 3ήμερο…γίνεται 2ήμερο…σε μία μέρα!!!


Η αρχική ιδέα είχε πέσει προ καιρού από τον Νίκο. Από το μνημείο των Κοκκαλίων και μέσω Σαράνταινας και Οξυάς, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Άνω Μουσουνίτσα. Αλλά σε δύο μέρες; Μήπως να το κάνουμε σε τρεις για να είμαστε πιο χαλαροί;;
Και έτσι την Παρασκευή 10 Ιουνίου, παρόλο τις δυσοίωνες προβλέψεις της ΕΜΥ και όλων των υπολοίπων προγνωστικών μοντέλων, βρίσκει εμένα και την Γεωργία, στο τραίνο για Λειανοκλάδι. Η διάθεση μας όχι και η καλύτερη δυνατή, τα ερωτήματα που γεννιούνται αμέτρητα, θα προλάβουμε να φτάσουμε; Θα βρούμε την σωστή κορυφογραμμή; Πόσα καντάρια βροχής θα φάμε; Από ηλεκτροσόκ πως θα πάμε;
Λίγο μετά τις 18.30 θα μας παραλάβει ο πατέρας μου από τον σταθμό και θα μας ξεφορτώσει στο 5ο χλμ του δρόμου από το τούνελ Καρπενησίου προς το Κρίκελλο. Η ψύχρα έντονη, ειδικά μετά την απογευματινή βροχή. Περπατάμε προς το μνημείο και σε 15 λεπτά, στήνουμε το αντίσκηνο σε ώμο με ποτίστρα που δεν έχει ο χάρτης. Ξυπνάμε αρκετά νωρίς, και στις 7 είμαστε ήδη στην αρχή της κορυφογραμμής με νοτιοανατολική κατεύθυνση. Η θερμοκρασία με το ζόρι φτάνει τους 15 βαθμούς, και σε λίγα λεπτά φτάνουμε στην πρώτη κορφή, 1665μ. Ακολουθούμε κατά γράμμα το μονοπάτι του χάρτη που δεν είναι τίποτε άλλο από ροδιές κάποιων 4χ4 που `σκαρφαλώνουν` κατά καιρούς την ομαλή ράχη. Το μονοπάτι πλέον περνά ανατολικά των ψηλότερων κορυφών, 1716μ. και 1712μ. και βγαίνει σε δρόμο με ποτίστρα στα 1630μ.

Οι υψομετρικές είναι μικρές, το πεδίο ομαλότατο και ο καιρός τέλειος. Αφήνουμε τον δρόμο ανηφορίζοντας ελαφρώς και τον ξανά συναντάμε μετά από λίγο, όπου και τον ακολουθούμε ως την βάση της Σαράνταινας. 300μ ακόμα ανάβαση και νά`μαστε στα 1922μ., 3ω και 40 λεπτά μετά την εκκίνηση μας. Μας ενθουσιάζει ο καλός μας χρόνος, και έτσι απολαμβάνουμε την ζέστη για περίπου 40 λεπτά!
Το αρχικό σχέδιο για ύπνο έξω από το καταφύγιο της Γραμμένης Οξυάς, πάει περίπατο, αφού είμαστε εκεί στις 12.40 (μία ώρα από την κορφή) και ο καιρός είναι ιδανικός ακόμη. Η πορεία από δω και πέρα είναι γνωστή σε αρκετό κόσμο. Ανεβαίνουμε στον ώμο της Φάκας μέσα από τεράστιες οξιές και στην συνέχεια στο ύψωμα 1714 με κεραία. Κατευθυνόμαστε για λίγο νότια και αμέσως αλλάζουμε σε νοτιανατολική πορεία, κατηφορίζοντας σε διάσελο που συναντάμε το μονοπάτι που έρχεται από Κυριακοχώρι. Ανάβαση στον Πύργο 1731μ. όπου έχουν κάνει ήδη την εμφάνιση τους μαύρα σύννεφα. Δεν ανησυχώ, έχω αρχίσει να εμπιστεύομαι το αλτίμετρο-βαρόμετρο από γνωστή αλυσίδα Γερμανικών super market!! 

Ακολουθεί έντονη κατάβαση, μικρή κόντρα ως την 1614, η ράχη της Πολεμίστρας και η τραβέρσα της Μηλιάς. Με ανησυχεί που η ανάβλυση στα μισά της τραβέρσας σχεδόν γλύφει το χώμα. Φτάνοντας στην στάνη της Μηλιάς, έχουμε ανάγκη από μια μισάωρη στάση. Η ώρα είναι σχεδόν 5. Κοιμόμαστε εδώ ή προλαβαίνουμε να βγούμε στο Σινάνι; Μετά από κουβεντούλα με τον γραφικό βοσκό από την Κολοκυθιά ανηφορίζουμε ως το διάσελο του ομαλού Γιδοβουνίου, κατηφορίζουμε για λίγο και φτάνουμε κάτω από την τελευταία κορφή της διάσχισης μας, το Ομαλό. Αγνοούμε το μονοπάτι που φεύγει δεξιά, αλλά και τις οδηγίες του βοσκού από αριστερά και επιλέγουμε την direct ανάβαση ως τα 1860μ…γιατί άραγε;; Λίγα λεπτά αργότερα, έχουμε πιάσει το καλογραμμένο μονοπάτι με τα λίγα κόκκινα σημάδια που οδηγεί από το διάσελο της Τσελίκαινας στην στάνη κάτω από την Χωμήριανη όπου και η διανυκτέρευση μας, μετά από 13 ώρες και 15 λεπτά!!! Και καμιά 35αριά χλμ!!!

Το υπέροχο πρωινό μας βρίσκει λίγο μετά τις 8.30 να ‘παλεύουμε’ με τα 10 σκυλιά γνωστού ντόπιου βοσκού που έχει κάνει τσιφλίκι του όλη την ευρύτερη περιοχή μεταξύ Σκασμένης και Χωμήριανης. Το σκυλοφόβητρο που μας δάνεισε ο Νίκος και η αρκετή υψομετρική που πήραμε, μας γλύτωσαν από τα χειρότερα. Στην συνέχεια τα πράγματα απλουστεύτηκαν, Σταυρός, Πρ. Ηλίας με λίγες ψιχάλες και ακριβώς στις 12 το μεσημέρι μας βρίσκει εν μέσω έντονης βροχής που στο τσακ γλυτώσαμε, στο αγαπημένο μας Μετερίζι, συνοδείας καλού τσίπουρου και παγωμένου φραπέ.
Είναι αλήθεια, τα καταφέραμε να βγούμε στο χωριό, αδιάφθοροι μα πάνω απ` όλα αδιάβροχοι! Λίγο μετά καταφθάνει στο χωριό η ομάδα του SEAT CLUB, με αρχηγό τον Δημήτρη, παλιό μου φίλο, με τον οποίο θα κατέβουμε Αθήνα πολύ πολύ νωρίτερα απ` ότι περιμέναμε. Για πρώτη φορά είχαμε τον χρόνο να χαλαρώσουμε, κάνοντας βόλτες στο ποτάμι αλλά και στον κάτω Μαχαλά του χωριού, απολαμβάνοντας τις ομορφιές αυτού του τόπου, ειδικά τώρα μετά από την καλοκαιρινή βροχή.

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Αγαπητοί φίλοι συγχαρητήρια για τις επιλογές σας να ανασαίνετε στα αδιατάρακτα βουνά. Σας γράφω καθώς αγωνιζόμαστε χρόνια τώρα να τα κρατήσουμε έτσι και να μην μετατραπούν σε ζώνες Βιομηχανίας ρεύματος με ΒΑΠΕ Αιολικών από τα Κοκάλλια μέχρι και τη Σαράνταινα. Για αυτό σας παρακαλώ να μας επιτρέψετε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την εξαιρετική φωτογραφία ώστε να αναδείξουμε το έγκλημα που επιχειρείται.
Με εκτίμηση
Για την Κίνηση Πολιτών για την Προστασία του Ευρυτανικού Περιβάλλοντος
Βασιλική Λάππα
www.karpenissi.eu

Unknown είπε...

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ