Το πολυαναμενόμενο 3ήμερο έφτασε. Οι ευρωεκλογές δεν μπόρεσαν να μας σταθούν εμπόδιο. Θα μας προκαλούσαν όμως μια παράπλευρη απώλεια, αφού το γίδι – κάτοικος εξωτερικού (Χανίων)- δημόσιος υπάλληλος Κώστας θα έπρεπε να εξασκήσει τα εκλογικά του δικαιώματα για να λάβει 3ήμερη εκλογική άδεια που θα την χρησιμοποιούσε για την επόμενη μας εξόρμηση, στα Άγραφα.
Με τα πολλά, μαζευτήκαμε 9 άτομα, με 4 διαφορετικά αυτοκίνητα, με διαφορετικές ώρες αναχώρησης αλλά κοινό μέρος προορισμού. Το Μονοδέντρι, ένα από τα δυο – τρια σημεία εκκίνησης του φαραγγιού του Βίκου.
Αποστόλης (ο γνωστός Ααλήτης), η Αλέκα (νέο αίμα, αλπινίστρια του Επος Φυλής, με τουλάχιστον 2 επιτυχημένες αποστολές σε βουνό εξωτερικού άνω των 4.000μ) και εγώ στο ένα αυτοκίνητο, Γιώργος Σπανός (για σένα βρε τα κάνουμε όλα) και Αναστασία (παλιά συμμαθήτρια της σχολής Ορειβασίας και πωλήτρια σε γνωστό ορειβατικό κατάστημα), Γιώργος – Γεωργία το παντρεμένο μας ζευγάρι και τα Μαρουσάκια (Κώστας - Μαρούσα) για τους μη γνωρίζοντες. Η ανησυχία μας για κίνηση λόγω εκλογών δεν επιβεβαιώνονται και δεν καθυστερούμε υπερβολικά. Στάση στο Αντίρριο για να τσιμπήσουμε κάτι (ε, Αλέκα;;) και συνάντηση με τον Σπανό και την Αναστασία. Το ζευγάρι μας, ήδη είναι στα Γιάννενα και γεύεται τοπικό κοντοσούφλι.
Με τα πολλά, μαζευτήκαμε 9 άτομα, με 4 διαφορετικά αυτοκίνητα, με διαφορετικές ώρες αναχώρησης αλλά κοινό μέρος προορισμού. Το Μονοδέντρι, ένα από τα δυο – τρια σημεία εκκίνησης του φαραγγιού του Βίκου.
Αποστόλης (ο γνωστός Ααλήτης), η Αλέκα (νέο αίμα, αλπινίστρια του Επος Φυλής, με τουλάχιστον 2 επιτυχημένες αποστολές σε βουνό εξωτερικού άνω των 4.000μ) και εγώ στο ένα αυτοκίνητο, Γιώργος Σπανός (για σένα βρε τα κάνουμε όλα) και Αναστασία (παλιά συμμαθήτρια της σχολής Ορειβασίας και πωλήτρια σε γνωστό ορειβατικό κατάστημα), Γιώργος – Γεωργία το παντρεμένο μας ζευγάρι και τα Μαρουσάκια (Κώστας - Μαρούσα) για τους μη γνωρίζοντες. Η ανησυχία μας για κίνηση λόγω εκλογών δεν επιβεβαιώνονται και δεν καθυστερούμε υπερβολικά. Στάση στο Αντίρριο για να τσιμπήσουμε κάτι (ε, Αλέκα;;) και συνάντηση με τον Σπανό και την Αναστασία. Το ζευγάρι μας, ήδη είναι στα Γιάννενα και γεύεται τοπικό κοντοσούφλι.
Κατά την 01:00, φτάνουμε στο Μονοδέντρι όπου έχουμε ενημερώσει τους πάντες για το σημείο κατασκήνωσης. Άγνωστο γιατί η αγάπη μας η Γεωργία, έστησε 2 ραχούλες παρ
απέρα.
Πρωινό ξύπνημα στις 07:00, με σχετικές διαμαρτυρίες για υγρασία που δεν επέτρεψε ένα γλυκό αλλά προπάντων ζεστό ύπνο. Αφού έγιναν οι απαραίτητες συννενοήσεις, ξεκίνησε ο γολγοθάς για την εξασφάλιση αυτοκινήτων στο Πάπιγκο (κοινώς, τράμπες). Τρια (3) αυτοκίνητα έφυγαν από Μονοδέντρι και θα γύριζε μόνο το ένα πίσω, το οποίο κατά διαολεμένη σύμπτωση δεν είχε βενζίνη(!). Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε την πορεία μας στις 10:15 (τα νεύρα μου), ενώ βέβαια οι υπόλοιποι απολαύσαμε ένα πρωινό καφεδάκι στο χωριό.Τα Μαρουσάκια θα πήγαιναν στο Βραδέτο για τη δική τους παραλλαγή ανάβασης στη Ξερολούτσα.
Το κατέβασμα λίγο άχαρο μέχρι να βγούμε στην κοίτη, αρκετή ζέστη και δεν αργούμε να αποδείξουμε και στους νέους συμμετέχοντες, την προέλευση της ονομασίας των Αλλού Γιαλλού. Ενώ είμαστε στην κοίτη, το μονοπάτι φεύγει απότομα προς τα πάνω, κανείς δε το διακρίνει (εκτός από τον υπογράφων) και η ομάδα συνεχίζει στη κοίτη για κανά μισάωρο ακόμη, ευτυχώς χωρίς άλλες επιπλοκές και δυσάρεστες εκπλήξεις.
απέρα.Πρωινό ξύπνημα στις 07:00, με σχετικές διαμαρτυρίες για υγρασία που δεν επέτρεψε ένα γλυκό αλλά προπάντων ζεστό ύπνο. Αφού έγιναν οι απαραίτητες συννενοήσεις, ξεκίνησε ο γολγοθάς για την εξασφάλιση αυτοκινήτων στο Πάπιγκο (κοινώς, τράμπες). Τρια (3) αυτοκίνητα έφυγαν από Μονοδέντρι και θα γύριζε μόνο το ένα πίσω, το οποίο κατά διαολεμένη σύμπτωση δεν είχε βενζίνη(!). Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε την πορεία μας στις 10:15 (τα νεύρα μου), ενώ βέβαια οι υπόλοιποι απολαύσαμε ένα πρωινό καφεδάκι στο χωριό.Τα Μαρουσάκια θα πήγαιναν στο Βραδέτο για τη δική τους παραλλαγή ανάβασης στη Ξερολούτσα.
Το κατέβασμα λίγο άχαρο μέχρι να βγούμε στην κοίτη, αρκετή ζέστη και δεν αργούμε να αποδείξουμε και στους νέους συμμετέχοντες, την προέλευση της ονομασίας των Αλλού Γιαλλού. Ενώ είμαστε στην κοίτη, το μονοπάτι φεύγει απότομα προς τα πάνω, κανείς δε το διακρίνει (εκτός από τον υπογράφων) και η ομάδα συνεχίζει στη κοίτη για κανά μισάωρο ακόμη, ευτυχώς χωρίς άλλες επιπλοκές και δυσάρεστες εκπλήξεις.
Στο ύψος της πλέον σκουριασμένης σκάλας η ομάδα επανενώνεται και συνεχίζει ατάραχη το δρόμο της. Νοιώθεις ένα δέος περπατώντας στον πάτο ένος φαραγγιού, βλέποντας αυτά τα κάθετα κομμάτια βράχου να βρίσκονται από πάνω σου. Έχουμε βγει εκτός προγράμματος αφού έχουμε διασχίσει το 1/3 του φαραγγιού σε 2 ½ ώρες. Αποφασίζω να 
δώσω ένα πιο γρήγορο ρυθμό στην ομάδα, αγνοώντας το βασικό σκοπό της ενασχόλησης μας στο βουνό αλλά και στη ζωή. Τη σημασία του ταξιδιού και όχι απαραίτητα του προορισμού. Περνώντας από τα λιβάδια λίγο πριν τις πηγές του Βοιδομάτη, έχω αλλάξει άρδην τις ιδέες μου για το πρόγραμμα της σημερινής μέρας προς απογοήτευση του Αποστόλη. Φτάνοντας στις πηγές και αφού θα κάνουμε ένα δροσερό ποδόλουτρο (πονάω μόνο που το σκέφτομαι) και ο Αποστόλης ένα σύντομο μπάνιο, θα του ανακοινώσω τις σκέψεις μου. Αντί του αρχικού προγράμματος που προέβλεπε Βίκο – Μικρό Πάπιγκο και στη συνέχεια, φορτωμένοι με full σακίδια, κατασκήνωση στη Ξερολούτσα κάτω από το καταφύγιο και γενικότερα τον όγκο της Αστράκας, θα αντιπρότεινα τέλος της σημερινής πεζοπορίας στο Πάπιγκο, ξεκούραση και κατασκήνωση στην πρώτη πηγή, 10 λεπτά έξω από το χωριό.
δώσω ένα πιο γρήγορο ρυθμό στην ομάδα, αγνοώντας το βασικό σκοπό της ενασχόλησης μας στο βουνό αλλά και στη ζωή. Τη σημασία του ταξιδιού και όχι απαραίτητα του προορισμού. Περνώντας από τα λιβάδια λίγο πριν τις πηγές του Βοιδομάτη, έχω αλλάξει άρδην τις ιδέες μου για το πρόγραμμα της σημερινής μέρας προς απογοήτευση του Αποστόλη. Φτάνοντας στις πηγές και αφού θα κάνουμε ένα δροσερό ποδόλουτρο (πονάω μόνο που το σκέφτομαι) και ο Αποστόλης ένα σύντομο μπάνιο, θα του ανακοινώσω τις σκέψεις μου. Αντί του αρχικού προγράμματος που προέβλεπε Βίκο – Μικρό Πάπιγκο και στη συνέχεια, φορτωμένοι με full σακίδια, κατασκήνωση στη Ξερολούτσα κάτω από το καταφύγιο και γενικότερα τον όγκο της Αστράκας, θα αντιπρότεινα τέλος της σημερινής πεζοπορίας στο Πάπιγκο, ξεκούραση και κατασκήνωση στην πρώτη πηγή, 10 λεπτά έξω από το χωριό.
Η Γεωργία και ο Γιώργος μας ξεκαθαρίζουν ότι θα κάονουν μόνο το φαράγγι και σιγά-σιγά δημιουργείται κλίμα υπέρ της διαμονής μας στο Πάπιγκο. Τελευταίο και πιο κουραστικό κομμάτι αυτό της ανάβασης από Πηγές στο Πάπιγκο, τραβερσάροντας κάτω από τους Πύργους της Αστράκας, που θα μας συνοδεύουν σε όλη τη διαδρομή. Στη τελευταία διασταύρωση θα πάρουμε τον πάνω δρόμο για το μικρό Πάπιγκο για να καταλήξουμε στο καφενεδάκι ΔΙΑ για την ανπλήρωση των χαμένων ηλεκτρολυτών, καφεδάκι και χαλάρωση.
Η ομάδα ανακτά δυνάμεις και κατευθύνεται στο σημείο διανυκτέρευσης. Μαγείρεμα με τα γκαζάκια, ο καθένας τη σπεσιαλιτέ του (α, να μη ξεχάσω να μνημονεύσω τις μαγειρικες περγαμηνές της Αναστασίας)
Ο Αποστόλης δε κρατιέται και αποφασίζει νυχτερινή ανάβαση στο Λάπατο και θα μας περιμένει στο καταφύγιο. Οι υπόλοιποι θα ξεκινήσουμε 8 το πρωί για το κλασσικό μονοπάτι που οδηγεί στο καταφύγιο αφού περάσει από τρεις πηγές. Όσο είμαστε στο δάσος, θα είμαστε δροσεροί, με το που θα βγούμε στο γυμνό, τα πράγματα θα δυσκολέψουν. 11:15 είμαστε στο καταφύγιο και χαζεύουμε τη Ξερολούτσα, την Αστράκα, τη γύρω περιοχή. Η Αλέκα παραδόξως πεινάει και θα παραγγείλει πρωινό, ενώ οι υπόποιποι θα πιούμε μόνο ένα καφέ. Απο ψηλά χαζεύουμε την μικροσκοπική σκηνή Lafuma των παιδιών (Μαρουσάκια) και οριστικοποιούμε το πρόγραμμα της σημερινής ημέρας.
Θα πραγματοποιήσουμε ανάβαση στην Αστράκα από Λούτσα Ρομπόζη, θα συνεχίσουμε προς τους Πύργους και θα γυρίσουμε από το βάραθρο της Προβατίνας.
Στο ύψος της Λούτσας Ρομπόζη, θα συναντηθούμε με δυο Ισραηλινούς που θα επιχειρούσαν την ίδια κορυφή. Παραξενεύονται που δεν υπάρχουν τόσα πολλά σημάδια για το μονοπάτι, αλλά τους καθυσυχάζουμε και τους δείχνουμε στο χάρτη την πορεία για την κορυφή. Η αλήθεια είναι ότι κάνεις ένα μεγαλο κύκλο, αλλά είναι απαραίτητος μιας και τα κάθετα μπροστινά κομμάτια του βουνού δε σου δίνουν εναλλακτικές. Κάποια στιγμή, παρεκκλίνουμε ελαφρά από την πορεία μας, περνάμε από έναν Βραχόκηπο, αλλά οι κούκοι μας επαναφέρουν στην πορεία για την κορυφή. Θα υπάρξει ένας μικρός προβληματισμός μόλις σταθούμε σε αυτήν αφού το κολωνάκι βρίσκεται στην ακριβώς απένταντι κορυφή, η οποία συνοδεύεται από μια τεράστια κορνίζα χιονιού και είναι τελικώς 4 μέτρα κοντύτερη .
Η ομάδα ανακτά δυνάμεις και κατευθύνεται στο σημείο διανυκτέρευσης. Μαγείρεμα με τα γκαζάκια, ο καθένας τη σπεσιαλιτέ του (α, να μη ξεχάσω να μνημονεύσω τις μαγειρικες περγαμηνές της Αναστασίας)
Ο Αποστόλης δε κρατιέται και αποφασίζει νυχτερινή ανάβαση στο Λάπατο και θα μας περιμένει στο καταφύγιο. Οι υπόλοιποι θα ξεκινήσουμε 8 το πρωί για το κλασσικό μονοπάτι που οδηγεί στο καταφύγιο αφού περάσει από τρεις πηγές. Όσο είμαστε στο δάσος, θα είμαστε δροσεροί, με το που θα βγούμε στο γυμνό, τα πράγματα θα δυσκολέψουν. 11:15 είμαστε στο καταφύγιο και χαζεύουμε τη Ξερολούτσα, την Αστράκα, τη γύρω περιοχή. Η Αλέκα παραδόξως πεινάει και θα παραγγείλει πρωινό, ενώ οι υπόποιποι θα πιούμε μόνο ένα καφέ. Απο ψηλά χαζεύουμε την μικροσκοπική σκηνή Lafuma των παιδιών (Μαρουσάκια) και οριστικοποιούμε το πρόγραμμα της σημερινής ημέρας.
Θα πραγματοποιήσουμε ανάβαση στην Αστράκα από Λούτσα Ρομπόζη, θα συνεχίσουμε προς τους Πύργους και θα γυρίσουμε από το βάραθρο της Προβατίνας.
Στο ύψος της Λούτσας Ρομπόζη, θα συναντηθούμε με δυο Ισραηλινούς που θα επιχειρούσαν την ίδια κορυφή. Παραξενεύονται που δεν υπάρχουν τόσα πολλά σημάδια για το μονοπάτι, αλλά τους καθυσυχάζουμε και τους δείχνουμε στο χάρτη την πορεία για την κορυφή. Η αλήθεια είναι ότι κάνεις ένα μεγαλο κύκλο, αλλά είναι απαραίτητος μιας και τα κάθετα μπροστινά κομμάτια του βουνού δε σου δίνουν εναλλακτικές. Κάποια στιγμή, παρεκκλίνουμε ελαφρά από την πορεία μας, περνάμε από έναν Βραχόκηπο, αλλά οι κούκοι μας επαναφέρουν στην πορεία για την κορυφή. Θα υπάρξει ένας μικρός προβληματισμός μόλις σταθούμε σε αυτήν αφού το κολωνάκι βρίσκεται στην ακριβώς απένταντι κορυφή, η οποία συνοδεύεται από μια τεράστια κορνίζα χιονιού και είναι τελικώς 4 μέτρα κοντύτερη .
Αφού σιγουρευτούμε ότι είμαστε στη σωστή κορυφή, αγναντεύουμε τις γύρω κορυφές, θα ξεκουραστούμε για αρκετή ώρα και θα αποφασίσουμε να γυρίσουμε από τα ίδια. Τολμώ να κατέβω 10 μέτρα από την κορυφή προς τα βόρεια και να χαζέψω από ψηλά, την Ξερολούτσα, το καταφύγιο, την Δρακόλιμνη. Θαρρείς και είσαι σε αεροπλάνο και τα βλέπεις όλα από ψηλά και τόσο μικρά. Την ίδια ώρα ο Αποστόλης, που τον αποχωριστήκαμε στο ύψος της Λούτσας Ρομπόζη θα κατευθυνόταν προς τη Γκαμήλα, όπου ήδη είχαν ξεκινήσει τα Μαρουσάκια. Για λόγους που ξέρουν μόνο αυτοί δε θα βρεθούν ποτέ πριν γυρίσουμε όλοι μαζί στη Ξερολούτσα. Θα γνωρίσει όμως μια πατριώτισσα από το Κιάτο, και συνολικά δυο κοπέλες με το ίδιο όνομα: Νατάσσα.
Πίσω πάλι στη δική μας πορεία. Δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια για κυκλική πορεία και επιστρέφουμε από τα ίδια. Θα δούμε γενικά και άλλο κόσμο, σκηνές στημένες στη Λούτσα Ρομπόζη και θα απολαύσουμε την επιστροφή σε χαλαρούς πλέον ρυθμούς. 
Η έκπληξη θα έρθει από τον γνωστό καταρράκτη πάνω από τη Ξερολούτσα, ο οποίος πλέον τρέχει και δημιουργεί ένα μικρό ρέμα που κατευθύνεται προς τη Ξερολούτσα. Το περίεργο είναι πως μέχρι το μεσημέρι δεν υπήρχε καταρράκτης αλλά δημιουργήθηκε αργότερα. Μικρή στάση στη Ξερολούτσα, γνωριζόμαστε με τις δυο Νατάσσες και αφού παίρνουμε 2 ανάσες, φορτωνόμαστε για το μέρος διανυκτέρευσης στη Δρακόλιμνη.
Μικρή πορεία ευτυχώς, έχει σηκωθεί αέρας και αυτό θα δυσκολέψει την έυρεση σωστού σημείου κατασκηνωσης. Θα στήσουμε πολύ κοντά στη σκηνή των 2 κοριτσιών (Νατάσσες), όχι και στο πιο επίπεδο μέρος, αλλά με σχετική προστασία από τον άνεμο.
Και η παρασκευή φαγητού θα είναι ελαφρώς προβληματική, αλλά αν υπάρχει διάθεση, το μυαλό βρίσκει τον τρόπο. Πίσω από μεγάλους βράχους, βάζοντας τα σακίδια για ανεμοθραύστη, το δείπνο μας είναι έτοιμο, συνοδεία λίγης ρακής, και πάντα καλής παρέας. Έχει αρκετή δροσιά έως κρύο και θα μαζευτούμε νωρίς στις σκηνές. Θα βάλουμε όμως ξυπνητήρι, αφού το ίδιο βράδυ έχει Πανσέληνο. Ραντεβού λοιπόν στις 00:30, ανοίγουμε τη σκηνή και εμφανίζεται ένα φοβερό θέαμα. Παρόλο που ο ουρανός δεν είναι καθαρός, μάλιστα έριξε κάποιες σταγόνες νωρίτερα, η αντανάκλαση του φεγγαριού μέσα στη Δρακόλιμνη με τη χιονούρα στην άκρη είναι αλησμόνητη εμπειρία. Μη φανταστείτε ότι καθήσαμε με τις ώρες και χαζεύαμε το φεγγάρι. Μιλάμε για μισό λεπτό το πολύ. Συγγνώμη Αλέκα...
Η έκπληξη θα έρθει από τον γνωστό καταρράκτη πάνω από τη Ξερολούτσα, ο οποίος πλέον τρέχει και δημιουργεί ένα μικρό ρέμα που κατευθύνεται προς τη Ξερολούτσα. Το περίεργο είναι πως μέχρι το μεσημέρι δεν υπήρχε καταρράκτης αλλά δημιουργήθηκε αργότερα. Μικρή στάση στη Ξερολούτσα, γνωριζόμαστε με τις δυο Νατάσσες και αφού παίρνουμε 2 ανάσες, φορτωνόμαστε για το μέρος διανυκτέρευσης στη Δρακόλιμνη.Μικρή πορεία ευτυχώς, έχει σηκωθεί αέρας και αυτό θα δυσκολέψει την έυρεση σωστού σημείου κατασκηνωσης. Θα στήσουμε πολύ κοντά στη σκηνή των 2 κοριτσιών (Νατάσσες), όχι και στο πιο επίπεδο μέρος, αλλά με σχετική προστασία από τον άνεμο.
Και η παρασκευή φαγητού θα είναι ελαφρώς προβληματική, αλλά αν υπάρχει διάθεση, το μυαλό βρίσκει τον τρόπο. Πίσω από μεγάλους βράχους, βάζοντας τα σακίδια για ανεμοθραύστη, το δείπνο μας είναι έτοιμο, συνοδεία λίγης ρακής, και πάντα καλής παρέας. Έχει αρκετή δροσιά έως κρύο και θα μαζευτούμε νωρίς στις σκηνές. Θα βάλουμε όμως ξυπνητήρι, αφού το ίδιο βράδυ έχει Πανσέληνο. Ραντεβού λοιπόν στις 00:30, ανοίγουμε τη σκηνή και εμφανίζεται ένα φοβερό θέαμα. Παρόλο που ο ουρανός δεν είναι καθαρός, μάλιστα έριξε κάποιες σταγόνες νωρίτερα, η αντανάκλαση του φεγγαριού μέσα στη Δρακόλιμνη με τη χιονούρα στην άκρη είναι αλησμόνητη εμπειρία. Μη φανταστείτε ότι καθήσαμε με τις ώρες και χαζεύαμε το φεγγάρι. Μιλάμε για μισό λεπτό το πολύ. Συγγνώμη Αλέκα...
Η Αλέκα θα ρεφάρει το επόμενο πρωί, αφού θα ξυπνήσει για να δει την ανατολή του Ηλίου, ενώ οι υπόλοιποι είμαστε χωμένοι στους υπνόσακούς μας. Ξυπνάμε σχετικά νωρίς, ξεστήνουμε πάλι γρήγορα και ετοιμαζόμαστε με την απειλή βροχής να πλανάται από πάνω μας. Στην επιστροφή πείθουμε την Αλέκα να ζητήσει λεμονίτα Κλιάφα από τον καταφυγιά, χωρίς επιτυχή κατάληξη. Δυο ανάσες στο καταφύγιο και γρήγορα την κατηφόρα για το Πάπιγκο. Θα αράξουμε πάλι στο ίδιο μαγαζί, θα πιούμε τις μπύρες μας, τους καφέδες μας, θα περιμένουμε τα Μαρουσάκια που θα μας έφερναν το 3ο αυτοκίνητο, εκείνοι θα καθυστερήσουν και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να μην συναντηθούμε με τη Γεωργία που ήδη περιμένει στα Γιάννενα. Η ζέστη είναι πολύ έντονη, ακόμα και στα Ζαγόρια, φανταστείτε διαφορά κατεβαίνοντας για Γιάννενα. Θα κάτσουμε δίπλα στη λίμνη, θα φάμε σχετικά ελαφριά (άλλο λίγο και θα καταλήγαμε στι Πίτα του Παππού) και θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Αφήνουμε τον Αποστόλη στα Γιάννενα όπου θα συνεχίσει τις πεζοπορίες του σε Τραπεζίτσα και Τόμαρο.
Η διάθεση παραμένει σε πολύ καλά επίπεδα, διασεδάσαμε αρκετά κατά την επιστροφή. Θα φάμε ένα παγωτό στην Αμφιλοχία και τελευταία στάση στο Αντίρριο για καφέ.
Εκεί που μελαγχολούσα, στα τελευταία χιλιόμετρα της διαδρομής, ήρθε το γεμάτο φεγγάρι να μας συντροφεύσει από την Ακράτα και μετά, με αποκορύφωμα το θέαμα του παρέα με τη φωτισμένη Ακροκόρινθο.
Πάντα τέτοια!!! Και του χρόνου ραντεβού πάλι εδώ
Ευχαριστούμε θερμά όλους τους συμμετέχοντες, ειδικότερα την Αλέκα για την εμπιστοσύνη της, την Αναστασία για το μαγείρεμα της :) , και τον Γιώργο (σύζυγο της Γεωργίας) για τις θυσίες που κάνει!
Η διάθεση παραμένει σε πολύ καλά επίπεδα, διασεδάσαμε αρκετά κατά την επιστροφή. Θα φάμε ένα παγωτό στην Αμφιλοχία και τελευταία στάση στο Αντίρριο για καφέ.
Εκεί που μελαγχολούσα, στα τελευταία χιλιόμετρα της διαδρομής, ήρθε το γεμάτο φεγγάρι να μας συντροφεύσει από την Ακράτα και μετά, με αποκορύφωμα το θέαμα του παρέα με τη φωτισμένη Ακροκόρινθο.
Πάντα τέτοια!!! Και του χρόνου ραντεβού πάλι εδώ
Ευχαριστούμε θερμά όλους τους συμμετέχοντες, ειδικότερα την Αλέκα για την εμπιστοσύνη της, την Αναστασία για το μαγείρεμα της :) , και τον Γιώργο (σύζυγο της Γεωργίας) για τις θυσίες που κάνει!
Περισσότερες φωτογραφίες στο
https://photos.google.com/album/AF1QipOv6suM77i4EZzeWE7NUt_R9fIhLWS4euDPKkK3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου