Επινιανά - Ασπρόρεμα – ΝτελιδήμιΤο βράδυ της Παρασκευής «μετακομίζουμε» από τα Άγραφα στα Επινιανά και αφού πίνουμε ένα τσιπουράκι στη ταβέρνα του χωριού με την εξαιρετική θέα, ρωτάμε για πιθανά μέρη ύπνου. Ο ιδιοκτήτης θα μας προσφέρει ευγενικά το μπαλκόνι του σπιτιού του και θα απλώσουμε τα υποστρώματα μας. Περιμέναμε ένα ακόμη μέλος μας (Γ. Σπανός) και τελικά μας κάνει την έκπληξη αφού τελικώς θα συνοδεύεται από την Ελισάβετ. Μη επιβεβαιωμένες πηγές έκαναν λόγο για επίσκεψη ηλικιωμένης "θειάς" τις πρώτες πρωινές ώρες...
Ξύπνημα σχετικά νωρίς, σχετικές ετοιμασίες, πρόχειρο πρωινό και με τα αυτοκίνητα κατευθυνόμαστε λίγο έξω από το χωριό, όπου υπάρχουν οι σχετικές πινακίδες για την είσοδο στο Ασπρόρεμα.
Το μονοπάτι κινείται σε πολύ δασωμένο πεδίο, και γενικότερα η βλάστησ
η οργιάζει. 1ο εικονοστάσι, θα αγνατεύσουμε απέναντι τη Μονή Στάνας, θα δροσιστούμε από εναέριο συντριβάνι (σωλήνας νερού με μικρή διαρροή), θα περάσουμε από 2 ρέματα για να βγούμε σε χαρακτηριστικό αυχένα με ερείπια σπιτιού (θέση Εκκλησιές). Στη συνέχεια κατηφορίζουμε για να περάσουμε νέο ρέμα για να βγούμε στο πιο ωραίο κομμάτι του μονοπατιού. Σκαμμένο μέσα στο βράχο, με τη βοήθεια της ΜΟΜΑ εδώ και κάποιες δεκαετίες, γίνεται άγριο και απόκρημνο. Στη συνέχεια θα βρούμε ένα από τα μεγαλύτερα ρέματα της περιοχής, το Σκυλόρεμα, που αφού θα το περάσουμε, δε συνεχίζουμε στο μονοπάτι (αφού έχει πέσει), αλλά περνάμε το ίδιο το Ασπρόρεμα. Βρίσκουμε το πιο στενό αλλά ταυτόχρονα ρηχό πέρασμα και περνάμε απέναντι. Μια καλή ευκαιρία για στάση. Από δω και πέρα η εύρεση του μονοπατιού είναι σαφώς πιο δύσκολη, το μονοπάτι κινείται δίπλα στο ποτάμι σε πλατανόδασος και μόνο κάποιοι κούκοι βοηθούν την κατάσταση. Στη συνέχεια ανεβαίνει απότομα έως χαρακτηριστικό βράχο, μέσα από απελπιστικά πυκνή βλάστηση και σάρα ταυτόχρονα. Στον ώμο υπάρχει χαρακτηριστικό τηλεγραφόξυλο και εικονοστάσι.Το μονοπάτι ξαναπέφτει για να περάσει από ένα ακόμη πυκνό δάσος με αρκουδοπούρναρα ή ου ή γκι, και βγαίνει πάλι ακριβώς δίπλα στο ποτάμι. Εδώ θέλει λίγη προσοχή αφού οι λιγοστοί κούκοι δεν είναι αρκετοί για να βρούμε τη συνέχεια του μονοπατιού. Περνάμε
ακριβώς δίπλα στο ποτάμι, μέσα από πλατάνια (τοποθετήσαμε και νέο κούκο) και βλέπουμε μπροστά μας ανηφορικό ώμο, όπου βρίσκεται άλλο ένα χαρακτηριστικό πράσινο εικονοστάσι. Τραβερσάρουμε μια κάπως απότομη πλαγιά, μια ρεματιά για να βγούμε δεξιά από απότομο λόφο με ερείπια παλαιότερου οικισμού. Το σπίτι της Κυρά –Ζαρκαδούλας (το παλιό και το καινούργιο) δεν είναι πολύ μακριά. Τελευταίο εμπόδιο, αλλά επικύνδυνο, η ρεματιά πριν την τελική ανηφόρα.
Εκεί περιμένουν οι φρουροί της κυρά Μαρίας, τα 8-9 τσοπανόσκυλα της οικογένειας. Θα τα αποφύγουμε χωρίς απώλειες και σε 5 λεπτά είμαστε στην αυλή της , όπου θα γευτούμε φρέσκια φέτα, ντομάτα και φρεσκοζυμωμένο ψωμί. Θα ακούσουμε τις ιστορίες της, για τους αμέτρητους ανθρώπους που έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει, στεγάσει, ταίσει, θα πάρουμε πλη
ροφορίες για τη συνέχεια της διαδρομής μας, θα μάθουμε τις ονομασίες όλων των πλαγιών, βουνών, ρεμάτων, οικισμών και θα συνεχίσουμε στον δρόμο που οδηγεί στο Σφυρί. Το μονοπάτι κάτω ακριβώς από το σπίτι της κυρά-Ζαρκαδούλας δεν χρησιμοποιείται πια. Βρίσκουμε διασταύρωση που δεξιά οδηγεί στο Τροβάτο - Τρίδεντρο, ενώ η αριστερή προχωράει κανά χιλιόμετρο μέχρι τον οικισμό του Σφυριού (Σφρί στο χάρτη της Ανάβασης).
Μετά από συννενόηση, η κατασκήνωση μας θα στηθεί στο σημείο που ο δρόμος περνάει από το ρέμα κοντά στο παλιό οικισμό Καρυά. Η ώρα έχει φτάσει 3 και πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Ή χαλαρώνουμε δίπλα στο ποτάμι ή δοκιμάζουμε μια γρήγορη ανάβαση στο Ντεληδήμι. Αφήνουμε τον Γιώργο και την Ελισάβετ να στήσουν την κατασκήνωση και οι υπόλοιποι παίρνουμε το δρόμο για τα ψηλά. Η φωνή της λογικής είχε παραδόξως σιωπήσει...
Έχοντας μόνο μια φωτογραφία από ένα παλιό τεύχος του Ανεβαίνοντας, αποφασίζουμε direct ανάβαση από πλαγιά με αρκατή κλίση (δυστυχώς το μονοπάτι το βρήκαμε όταν κατεβαίναμε), για να βγούμε σε χαρακτηριστικά ερείπια. Έχουμε ήδη χύσει άπειρο ιδρώτα και δεν είμαστε καν στα 1500μ. Ο δρόμος για τα ψηλά είναι ξεκάθαρος. Ράχη – ράχη για να βγούμε σε εγκατελειμένες πέτρινες στάνες. Τώρα υπάρχουν δυο επιλογές. Μια να ανέβουμε ντου-γρού σε μια κορυφή 2000 μ και από εκεί προς το Ντεληδήμι, ή να κάνουμε δυο μεγάλες τραβέρσες που θα μας βγάλουν στο χαρακτηριστικό διάσελο κάτω από το Ντεληδήμι, εκ
εί που βγαίνει το μονοπάτι από Λεοντίνο (όπως δείχνει και ο χάρτης). Ο Κώστας αποφασίζει να γυρίσει πίσω. Στην τραβέρσα (1 ώρα) θα συναντήσουμε 3 αναβλύσεις νερού. Τελική κόντρα, το Ντεληδήμι θυμίζει Πυραμίδα Γκιώνας από την ανάποδη και πολύ σύντομα απολαμβάνουμε τη θέα από την κορυφή (Γιατί ως γνωστόν ήρθαμε για τη θέα).
Αναγνώριση των κορυφών των Βορείων Αγράφων (Καράβα, Βουτσικάκι, αλλά και νοτιότερα προς Μπορλέρο) και επιστροφή από τα ίδια στην κατασκήνωση. Περπατήσαμε αρκετά νομίζω για σήμερα...
Την άλλη μέρα με βαριά καρδιά ξεκινάμε για τα Επινιανά, από την ίδια διαδρομή. Θα ακούσουμε παραδοσιακά τραγούδια από το κινητό του Κώστα, θα χαιρετήσουμε τη Κυρά Μαρία και τα τσοπανόσκυλα της, και θα κάνουμε την αντίστροφη διαδρομή Ασπρόρεμα - Επινιανα. Η κούραση έχει κάνει δειλά – δειλά την εμφάνιση της και το τελευταίο κομμάτι μετά τη διάσχιση του Ασπρορέματος φαίνεται ατελείωτο. Η λύτρωση θα έρθει μες στο
μεσημέρι με αρκετή ζέστη. Η αρχική ανταμοιβή μας θα είναι μια μπανάνα, από το τεράστιο σακίδιο γεμάτο με τρόφιμα, του Γιώργου, και θα συνεχίσουμε με αναπλήρωση δυνάμεων και ηλεκτρολυτών στο τοπικό και γραφικό ταβερνάκι των Επινιανών.
Η παρέα θα δώσει ραντεβού για ένα γρήγορο καφεδάκι στην κεντρική πλατεία του Καρπενησίου και θα ταλαιπωρηθεί κατά την επιστροφή της από τα διάφορα έργα στην Αθηνών - Λαμίας.
Παρ’όλα αυτά, νοιώθω πολύ γεμάτος από αυτό το 4ήμερο. Καλύψαμε πολύ μεγάλο μέρος των Αγραφιώτικων Βουνών, αλλά πάντα θα υπάρχει μια κρυμμένη γωνιά στο χάρτη, έτοιμη προς εξευρεύνηση...
ροφορίες για τη συνέχεια της διαδρομής μας, θα μάθουμε τις ονομασίες όλων των πλαγιών, βουνών, ρεμάτων, οικισμών και θα συνεχίσουμε στον δρόμο που οδηγεί στο Σφυρί. Το μονοπάτι κάτω ακριβώς από το σπίτι της κυρά-Ζαρκαδούλας δεν χρησιμοποιείται πια. Βρίσκουμε διασταύρωση που δεξιά οδηγεί στο Τροβάτο - Τρίδεντρο, ενώ η αριστερή προχωράει κανά χιλιόμετρο μέχρι τον οικισμό του Σφυριού (Σφρί στο χάρτη της Ανάβασης).Μετά από συννενόηση, η κατασκήνωση μας θα στηθεί στο σημείο που ο δρόμος περνάει από το ρέμα κοντά στο παλιό οικισμό Καρυά. Η ώρα έχει φτάσει 3 και πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Ή χαλαρώνουμε δίπλα στο ποτάμι ή δοκιμάζουμε μια γρήγορη ανάβαση στο Ντεληδήμι. Αφήνουμε τον Γιώργο και την Ελισάβετ να στήσουν την κατασκήνωση και οι υπόλοιποι παίρνουμε το δρόμο για τα ψηλά. Η φωνή της λογικής είχε παραδόξως σιωπήσει...
Έχοντας μόνο μια φωτογραφία από ένα παλιό τεύχος του Ανεβαίνοντας, αποφασίζουμε direct ανάβαση από πλαγιά με αρκατή κλίση (δυστυχώς το μονοπάτι το βρήκαμε όταν κατεβαίναμε), για να βγούμε σε χαρακτηριστικά ερείπια. Έχουμε ήδη χύσει άπειρο ιδρώτα και δεν είμαστε καν στα 1500μ. Ο δρόμος για τα ψηλά είναι ξεκάθαρος. Ράχη – ράχη για να βγούμε σε εγκατελειμένες πέτρινες στάνες. Τώρα υπάρχουν δυο επιλογές. Μια να ανέβουμε ντου-γρού σε μια κορυφή 2000 μ και από εκεί προς το Ντεληδήμι, ή να κάνουμε δυο μεγάλες τραβέρσες που θα μας βγάλουν στο χαρακτηριστικό διάσελο κάτω από το Ντεληδήμι, εκ
εί που βγαίνει το μονοπάτι από Λεοντίνο (όπως δείχνει και ο χάρτης). Ο Κώστας αποφασίζει να γυρίσει πίσω. Στην τραβέρσα (1 ώρα) θα συναντήσουμε 3 αναβλύσεις νερού. Τελική κόντρα, το Ντεληδήμι θυμίζει Πυραμίδα Γκιώνας από την ανάποδη και πολύ σύντομα απολαμβάνουμε τη θέα από την κορυφή (Γιατί ως γνωστόν ήρθαμε για τη θέα).Αναγνώριση των κορυφών των Βορείων Αγράφων (Καράβα, Βουτσικάκι, αλλά και νοτιότερα προς Μπορλέρο) και επιστροφή από τα ίδια στην κατασκήνωση. Περπατήσαμε αρκετά νομίζω για σήμερα...
Την άλλη μέρα με βαριά καρδιά ξεκινάμε για τα Επινιανά, από την ίδια διαδρομή. Θα ακούσουμε παραδοσιακά τραγούδια από το κινητό του Κώστα, θα χαιρετήσουμε τη Κυρά Μαρία και τα τσοπανόσκυλα της, και θα κάνουμε την αντίστροφη διαδρομή Ασπρόρεμα - Επινιανα. Η κούραση έχει κάνει δειλά – δειλά την εμφάνιση της και το τελευταίο κομμάτι μετά τη διάσχιση του Ασπρορέματος φαίνεται ατελείωτο. Η λύτρωση θα έρθει μες στο
μεσημέρι με αρκετή ζέστη. Η αρχική ανταμοιβή μας θα είναι μια μπανάνα, από το τεράστιο σακίδιο γεμάτο με τρόφιμα, του Γιώργου, και θα συνεχίσουμε με αναπλήρωση δυνάμεων και ηλεκτρολυτών στο τοπικό και γραφικό ταβερνάκι των Επινιανών.Η παρέα θα δώσει ραντεβού για ένα γρήγορο καφεδάκι στην κεντρική πλατεία του Καρπενησίου και θα ταλαιπωρηθεί κατά την επιστροφή της από τα διάφορα έργα στην Αθηνών - Λαμίας.
Παρ’όλα αυτά, νοιώθω πολύ γεμάτος από αυτό το 4ήμερο. Καλύψαμε πολύ μεγάλο μέρος των Αγραφιώτικων Βουνών, αλλά πάντα θα υπάρχει μια κρυμμένη γωνιά στο χάρτη, έτοιμη προς εξευρεύνηση...
Περισσότερες φωτογραφίες στο
https://photos.google.com/album/AF1QipNfbgiHw3MLxVHhK2r9DpL65s5TCBO7R4rlJJyI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου