Πλησιάζουν «Φώτα» και πρέπει να αποφασίσω τι
θα κάνω. Ο Αποστόλης είναι εις αναμονή της μικρής επέμβασης στο νεφρό
(περαστικά Αγοοοοόρι μου), με τον Μάκη δεν βρήκαμε κάτι κοινό, οπότε θα
ακολουθήσω τον σύλλογο μου (ΕΠΟΣ Φυλής) σε μια φαινομενικά πολύ τουρστική
εξόρμηση σε Καστοριά – Πρέσπες.
Ολοήμερο ταξίδι με το πουλμαν για το Πισοδέρι
με στάση που μας αποζημίωσε στα Μετέωρα. Έκανα μια μικρή βόλτα, νοιώθοντας δέος
για όλα αυτά τα βράχινα γλυπτά της φύσης. Συνέχιση της πορείας μας,
διανυκτέρευση σε ένα απίστευτο ξενώνα (πρώην επισκοπική κατοικία) και την
επομένη, προωθούμαστε στο χωριό Βατοχώρι, λίγο πριν τα ΕλληνικοΑλβανικά σύνορα.
Αρχηγός μας, ο καλός φίλος ο Κωστής ο Πετρόπουλος, με οδηγούς καλούς φίλους από
την Καστοριά.
1η Ημέρα
Η πορεία μας
ξεκίνησε από το Βατοχώρι, προς το νεκροταφείο του χωριού, και αφού
τραβερσάρουμε τη πλαγιά Καρσεβίτσα βρισκόμαστε στην αρχή της ράχης στα 1.134μ.
Ακολουθούμε τη ράχη Βάρμπα Ρόγα φτάνοντας στη βάση του υψώματος της Βάρμπας. Το
τραβερσάρουμε ΒΔ και βγαίνουμε σε δρόμο που οδηγεί σε ορατό διάσελο. Μετά από
500 μ. αφήνουμε το δρόμο και ανεβαίνουμε με τραβέρσα στη πλαγιά ως τη κόψη με
βράχια που εύκολα μας ανεβάζει στο πλάτωμα της Βάρμπας. Σε 500 μ. πλέον στα Δ
βρίσκεται η κορυφή Μέγας Αλέξανδρος 1.750μ.(3 ώρες πορεία). Κατηφορίζουμε στο
διάσελο και συνεχίζουμε ανηφορικά σε μεγάλο αυχένα ΒΔ ως το σημείο 1.743 μ.
(κορυφή Φαλακρό σύμφωνα με τους ντόπιους) άλλα 45 λεπτά πορεία. Από εδώ έχει
καταπληκτική θέα στις Πρέσπες. Χαζεύουμε το τοπίο, τα απίστευτα χρώματα, τα
βουνό Pelister της FYROM, τη λωρίδα γης που χωρίζει τις δυο
λίμνες.
Στη συνέχεια
κατηφορίζουμε τη πλαγιά Γκολίνι με αρκετά μεγάλη κλίση και φτάνουμε σε εμφανές
μονοπάτι που έρχεται από Αλβανία. Κινούμαστε Β και σε 200 μ. φεύγουμε Δ και
κατηφορίζουμε σε πυκνό δάσος με οξυές , γαύρους και κέδρους. Εδώ δεν υπάρχει
εμφανές μονοπάτι και η κατάβαση γίνεται καλύτερα μέσα από το ρέμα της Γκολιένας
που φαίνεται στο χάρτη. Φτάνουμε στο σημείο 902 μ. σε 2 ώρες συνεχίζοντας σε
εμφανές καλοδιατηρημένο μονοπάτι και αφού διασχίσουμε τα χαλάσματα του οικισμού
Κρανιές στις όχθες της Μικρής Πρέσπας συνεχίζουμε παραλήμνια σε μονοπάτι 20 μ.
πάνω από τις όχθες της λίμνης και σε 1 ώρα φτάνουμε στο τέλος της υπέροχης
αυτής διαδρομής , στον οικισμό Μικρολίμνη.
Μια μπύρα στα
γρήγορα, ένα μεζεδάκι στο πολύ γραφικό καφενείο του χωριού και στη συνέχεια η ομάδα
θα καταλήξει για δείπνο στους Ψαράδες.
2η Ημέρα
Θα μετακομίσουμε στην πόλη της Καστοριάς για
να συμμετέχουμε στα τοπικά δρώμενα «Ραγκουτσάρια» αφού πρώτα κάνουμε μια μικρή
στάση για να επισκεφτούμε τα ομολογουμένως ετυπωσιακά λείψανα νεολιθικού
λιμναίου οικισμού στο Δισπηλιό. Τα δωμάτια μας δεν είναι έτοιμα ακόμη και εκμεταλευόμαστε το γεγονός
επισκεπτόμενοι και το σπήλαιο του Δράκου.
Επιστρέφοντας στην
πόλη, τα χάλκινα έχουν πιάσει δουλειά. Αφήνω βιαστικά τα πράγματα στο
ξενοδοχείο και τρέχω να απαθανατίσω τους παρελαύνοντες. Πολύ κέφι, μεράκι,
πολλά χρώματα, φαγητό του δρόμου, μια χαρά... Αλλά όπως λέει και ο συνονόματος
Νικόλας στο τραγούδι
«ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
ντρέπεται που ‘ναι μοναχός
και στη χαρά φαλτσάρει»...
Επιστροφή όχι από τα ίδια αλλά από ένα άλλο
μονοπάτι (το οποίο έμαθα εκ των υστέρων ότι δημιουργήθηκε πρόσφατα). Το μόνο
κακό, ήταν ότι δεν ήταν ολοκληρωμένο και τα τελευταία μέτρα έγιναν με ελεύθερη
καταρρίχηση στο φιλόξενο εκκλησάκι της Αγ. Παρασκευής. Επιστροφή στην πόλη,
τελευταίες φωτογραφίες του ηλιοβασιλέματος και με τα πολλά επιστροφή στο
ξενοδοχείο (δε με σηκώνει το clubbing).
3η Ημέρα
Η σημερινή ημέρα προέβλεπε διάσχιση του
Βιτσίου με κατάληξη στο Νυμφαίο.
Ξεκινήσαμε από το χωριό Βυσσινιά, με την
καθοδήγηση του Κώστα Παρλαπάνου (φίλου από την Καστοριά), από δασικό δρόμο, και
αφού παρατηρήσαμε αρκετές πατημασιές αρκούδας (για τους ντόπιους τα μονοπάτια
του Βίτσιου είναι οι λεωφόροι της αρκούδας) στη συνέχεια τραβεράροντας πλαγιές
με την εναλλαγή ομίχλης, κάνουμε στάση ακριβώς απένταντι από το Βίτσι (με τις
φυτεμένες κεραίες της Αεροπορίας) και με χαρακτηριστικό πυροφυλάκιο πίσω μας.
Συνεχίζουμε προς τη ράχη πριν τον στόχο μας, την Κορυφή Σικαβίτσα ή Μάγκοβιτς.
Ο αέρας είναι δυνατός, θα μαζευτούμε λίγο μέσα στο δάσος, να και το χιόνι, θα
μας οδηγήσουν στην βράχινη κορυφή με το κολωνάκι (1895μ). Το Βίτσι ακριβώς
απέναντι μας, πίσω μας πλέον η Ορεστιάδα (η λίμνη της Καστοριάς)
Πέφτουμε από την άλλη πλευρά της κορυφής,
κάτω από το Βίτσι και βγαίνουμε στο οροπέδιο, βλέποντας το στρατόπεδο, και στη
συνέχεια περνώντας από το μνημείο του εμφυλίου (ή μνημείο της ντροπής). Κύριοι
δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι από έναν εμφύλιο πόλεμο. Στη συνέχεια θα
μπούμε σε δάσος με οξυες, όπου δε θα περάσουν απαρατήρητα ίχνη μεγάλου λύκου
κια στη συνέχεια, θα κατηφορίσουμε προς δασικό δρόμο, στο ύψος του χωριού
Περικοπή.
Ο καιρός φαίνεται
να χαλάει σιγά-σιγά, ο αέρας είναι το πρώτο σημάδι. Περπάτημα σε δασικό δρόμο
με οξυές, μέχρι χαρακτηριστική διχάλα, όπου θα πάρουμε λάθος κατεύθυνση με
αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθούμε λίγο, συνοδεία ψιλόβροχου, ανακαλύπτοντας παλιό
μονοπάτι που οδηγούσε στο Νυμφαίο και στη συνέχεια θα τραβερσάρουμε απότομη
γλυστερή χορταριασμένη πλαγιά για να ξαναβγούμε στον ίσιο το δρόμο. Με αρκετή
ομίχλη και σχετικά λίγη γκρίνια από ελάχιστους συμμετέχοντες, θα φτάσουμε έξω
από το Νυμφαίο και θα οδηγηθούμε στο γραφικό αυτό χωριό συνοδεία ψιλόβροχου για
φαγητό και ένα γρήγορο καφέ. Κάποιοι θα προτιμήσουν να επισκεπτούν πρώτα την
τεχνητή λίμνη, λίγο έξω από το χωριό.
Επιστροφή στην πόλη
της Καστοριάς, θα αποζημιωθούμε το βραδάκι από τις πολύ καλές φωνές και
μουσικές ενός rock live και θα συνεχίσουμε μέχρι πρωίας με
σούπες και πατσά (για τους μερακλήδες).
Τελικά δεν ήταν και
τόσο άσχημα...
Για το μόνο που απόρησα με τον εαυτό μου
είναι ότι σε πεζοπορικό τετραήμερο κοιμήθηκα σε κανονικό κρεβάτι σερί 3 βράδια
χωρίς το υπόστρωμα και τον υπνόσακό μου. Τι να πω, μήπως φλωρεύω σιγα-σιγά;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου