Η ώρα έχει πάει πέντε και ακόμα δεν έχω μιλήσει με το αφεντικό. Πρέπει να φύγω το γρηγορότερο δυνατό για να μη στήσω τον Μάκη και τον αδεργφό του που με περιμένουν έξι και τέταρτο στα δυιλιστήρια. Πέντε και είκοσι-πέντε μπαίνω μέσα, ακούω τα γκάζια μου αλλά ξέρω ότι σε λίγες ώρες θα είμαι πολύ μακριά από οποιοδήποτε πολιτισμό και επαγγελματικές έννοιες. Συν τοις άλλλοις έχω να αντιμετωπίσω και ένα ξαφνικό πρόβλημα στο αυτοκίνητο με το ABS. Το φρενάρισμα μου στο κλασσικό κόλλημα της Αττικής Οδού στη Δουκίσσης Πλακεντίας είναι υποδειγματικό και θα συνεχίσω απτόητος για Ελευσίνα, χωρίς άλλα απρόοπτα. Με τα πολλά, φτάνει η ώρα εφτά για να εγκαταλείψουμε την Αθήνα.
Αρκετή κίνηση, θα προτιμήσουμε την παλαιά εθνική για την επόμενη στάση μας, στο Κιάτο για να μαζέψουμε και τον Αποστόλη. Πηγαίνουμε αρκετά αργά και επιλέγουμε λανθασμένα να βγούμε στην νέα Εθνική όπου θα φάμε ένα ξεγυρισμένο πήξιμο (ελέω έργων και Πατρινού καρναβαλιού, μέχρι το Ξυλόκαστρο. Από κει και πέρα, όλα μια χαρά, στάση για ξεμούδιασμα και γρήγορο φαγητό, αμέσως μετά το Αντίρριο. Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι θα αργήσουμε να φτάσουμε. Στόχος μας οι Καλαρρύτες για να δοκιμάσουμε κανά βουνό τριγύρω. (Συγκεκριμένα την Πρίζα με ύψος 2017).
Ιωάνννινα - Πετροβούνι – Παλαιοχώρι - Κηπίνα και αφού φάμε ένα ακόμα 20 λεπτο ψάχνοντας βενζινάδικο στα περίχωρα των Ιωαννίνων, θα πάρουμε την ανηφόρα για το Πετροβούνι. 
ο είναι ότι συνοδεία χιονόπτωσης ακούμε βροντές να πλησιάζουν.
χωριού (ή ντορό όπως το έλεγε και ο παππούς μου). Το απόγευμα θα συνεχίσουμε σε ίδιους ρυθμούς με τον ερχομό και των άλλλων της παρέας, θα βρούμε και κατάλλυμα με την ευγενική χορηγεία του Ναπολέωντα, ένα μισο-φτιαγμένο παλαιό σπίτι και θα συνεχίσουμε μέχρι το βράδυ συνοδεία τσίπουρου και ωραίων μεζέδων από τα χέρια της κυρά-Λαμπρινής. Πραγματικά, η μόνη μου έννοια όλη την ημέρα είναι πότε η ντροπαλή Στρογγούλα θα αποκαλυφθεί και θα καταφέρω να την φωτογραφίσω...
Κυριακή, περιμένοντας να καλυτερεύσει ο καιρός, σηκωνόμαστε σιγά σιγά και συμβιβαζόμαστε με την ιδέα ότι θα κάνουμε κάτι χαλαρό. Δε νομίζω να χάλασε κανέναν, ίσως εκτός του Μάκη. Θα επιλέξουμε το μονοπάτι που ενώνει τους Καλαρρύτες με το Συρράκο. Αρκετό χιόνι, μικρή ορατότητα, στη τραβέρσα όλα καλά, σιγά σιγά παίρνουμε την κατηφόρα
και αρχίζουν οι πρώτες δυσκολίες. Τα σκαλοπάτια του μονοπατιού είναι πολύ μικρά και το χιόνι τα έχει μετατρέψει ρε ράμπα, που όμως έχει αρκετή κλίση. Προσεκτικά θα περάσουμε όλα τα δύσκολα σημεία, μας βοηθανε και τα κακόγουστα αλλά προστατευτικά η αλήθεια κάγκελα, και λίγο πριν το γεφυράκι θα περάσουμε και ένα σκοινί, έτσι για μεγαλύτερη ασφάλεια. Το θέαμα της απέναντι πλευράς μας αποζημιώνει αλλά ταυτόχρονα μας προβληματίζει. Μήπως είναι παγωμένα τα περάσματα κοντά στους καταρράκτες, το τελευταιο κομμάτι δείχνει αρκετά απότομο.
και αρχίζουν οι πρώτες δυσκολίες. Τα σκαλοπάτια του μονοπατιού είναι πολύ μικρά και το χιόνι τα έχει μετατρέψει ρε ράμπα, που όμως έχει αρκετή κλίση. Προσεκτικά θα περάσουμε όλα τα δύσκολα σημεία, μας βοηθανε και τα κακόγουστα αλλά προστατευτικά η αλήθεια κάγκελα, και λίγο πριν το γεφυράκι θα περάσουμε και ένα σκοινί, έτσι για μεγαλύτερη ασφάλεια. Το θέαμα της απέναντι πλευράς μας αποζημιώνει αλλά ταυτόχρονα μας προβληματίζει. Μήπως είναι παγωμένα τα περάσματα κοντά στους καταρράκτες, το τελευταιο κομμάτι δείχνει αρκετά απότομο.
Τελικά, οι δυσκολίες ειναι κατώτερες του αναμενομένου, πλην ίσως της αρχής του μονοπατιού που χρειάστηκε να επιστρατευτεί το αετίσιο μάτι του Αποστόλη. Σε 20 λεπτά θα είμαστε στο Συρράκο, αφού απολαύσουμε το θέαμα των καταρρακτών . Στο Συρράκο θα κάνουμε μια μικρή στάση για καφέ και τσιπουράκι, και φαίνεται πως τα πράγματα είναι πιο δραματ
ικά. Ο δρόμος κλειστός και αρκετές ακυρώσεις δωματίων Οι θαμώνες απορούν και ίσως να εντυπωσιάζονται από την άφιξη μας με τα πολύχρωμα GORETEX μπουφαν μας. Δε ρισκάρουμε να κάτσουμε παραπάνω και επιστρέφουμε από τα ίδια, σαφώς πιο άνετα στην κίνηση μας, μιας και ξέρουμε τι μας περιμένει και έχουμε ήδη τα ίχνη των βημάτων μας. Επιστροφή στη θαλπωρή του καφενείου του Ναπωλέοντα με ελαφρύ γεύμα. Σήμερα θα μαγειρέψουμε. Η πεζοπορία των 4 ώρών θα μου φέρει γλυκό ύπνο που δε θα του αντισταθώ. Κατα τις 8 το βράδυ σηκώνομαι, κάποιοι θα μαγειρέψουμε κάποιοι θα μείνουν στον Ναπολέοντα σερί.
ικά. Ο δρόμος κλειστός και αρκετές ακυρώσεις δωματίων Οι θαμώνες απορούν και ίσως να εντυπωσιάζονται από την άφιξη μας με τα πολύχρωμα GORETEX μπουφαν μας. Δε ρισκάρουμε να κάτσουμε παραπάνω και επιστρέφουμε από τα ίδια, σαφώς πιο άνετα στην κίνηση μας, μιας και ξέρουμε τι μας περιμένει και έχουμε ήδη τα ίχνη των βημάτων μας. Επιστροφή στη θαλπωρή του καφενείου του Ναπωλέοντα με ελαφρύ γεύμα. Σήμερα θα μαγειρέψουμε. Η πεζοπορία των 4 ώρών θα μου φέρει γλυκό ύπνο που δε θα του αντισταθώ. Κατα τις 8 το βράδυ σηκώνομαι, κάποιοι θα μαγειρέψουμε κάποιοι θα μείνουν στον Ναπολέοντα σερί.
αρκετό χρόνο. Η επιθυμία μας να αποκλειστούμε δε θα εκπληρωθεί μιας και ο καιρός δείχνει να καλυτερεύει + το γεγονός ότι το γκρειντερ έχει καθαρίσει όλους τους γύρω δρόμους. Εντυπωσιάζομαστε από τους 4 μοτοσυκλετιστές που αποφάσισαν να ανέβουν μέχρι τους Καλαρρύτες.Η απόφαση πάρθηκε. Μιας και δε κάναμε βουνό, θα προσπαθήσουμε να χορτάσουμε τα μάτια μας, διαλέγοντας να διασχίσουμε από Δύση προς Ανατολή «τρυπώντας» την Πίνδο, από το Βουλγαρέλι μέσω Μεσοχώρας και Γκρόπας στα Στουρναρέικα και με κατάληξη την Πύλη Τρικάλων. Αγναντέψαμε την Κακαρδίτσα, την Στρογγούλα, τα Δυτικά Τζουμέρκα, τον Κρυάκουρα, το Χατζή, το Αυγό, τον Κόζιακα, όντας στο κάμπο, απο μακριά τον Όλυμπο. Μικρή στάση στο Βουλγαρέλι όπου οι φιλόξενοι κάτοικοι θα μας κεράσουν Σαρακοστιανά με υπόβαθρο παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική. Στην Κυψέλη (το προηγούμενο χω
ριό) είχαν και εκεί γλέντι. Θα συνεχίσουμε, παρατηρώντας εκατοντάδες καταρράκτες σε όλη την πορεία μας, το φράγμα της Μεσοχώρας , περνώντας από μέρη που θα πνίξει η πιθανή και μεγαλόπνοη εκτροπή του Αχελώου. Στην Γκρόπα το χιόνι είναι πάνω από ένα μέτρο στην άκρη του δρόμου. Ο δρόμος για τα Ελληνικά (που συνέχεια τον έχουμε στο μυαλό μας , για επόμενη εξόρμηση των ΑΛΛΟΥ ΓΙΑΛΛΟΥ) κλειστός.
Γρήγορο καφέ στην Πύλη, φαγητό στον Δομοκό και επιστροφή στην Αθήνα μέσω Μπράλλου – Θήβας για την αποφυγή της ανεπιθύμητης κινησης.
Εντυπώσεις. Δεν περπατήσαμε πολύ αλλά γουστάραμε την όλη φάση. Με ιδιαίτερη χαρά υποδεχτήκαμε και την Μάρθρα, που είχε καιρό να εμφανιστεί στο βουνό. Για τη συζήτηση περί delete, ένα έχω να σου πω. Υπάρχει και ο κάδος ανακύκλωσης...
Ένα μπράβο και στον αδερφό του Μάκη, Νίκο που γενναία έβγαλε τις 2 από τις 3 διανυκτερεύσεις στο αυτοκίνητο.
Φωτογραφίες στο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου