Θέλοντας να συνεχίσουμε την περσινή παράδοση νυχτερινής ανάβασης στη Δίρφυ συνοδεία της Πανσελήνου του Σεπτέμβρη, εγκαταλείψαμε την «όμορφη» πόλη μας αργά το απόγευμα. Την ίδια ιδέα δυστυχώς είχαν και χιλιάδες άλλοι «συμπολίτες» μας. Δοκιμάστηκαν αρκετά τα νεύρα μας με νέα καθυστέρηση πριν τη γέφυρα της Χαλκίδας λόγω έργων για την κατασκευή του νέου δρόμου. Με αυτά και αυτά φτάσαμε περίπου 22:30 στη Στ
ενή και σταματήσαμε για γρήγορο δείπνο, περιμένοντας και τους υπόλοιπους δυο της παρέας (οι 2 Δημήτρηδες από το γύρο του Mont Blanc). Με το αυτοκίνητο φτάσαμε σχεδόν στο Λειρί και ανηφορήσαμε περασμένες δώδεκα στην φωτισμένη από το ολόγιομο φεγγάρι ράχη, προς τις Πόρτες και στη συνέχεια για την κορυφή. Αυτή τη φορά χρησιμοποιήσαμε και τους φακούς αλλά σας διαβεβαιώ πως μπορείτε και χωρίς αυτούς. Σε 1 ώρα και 10 λεπτά ήμασταν ακριβώς στο ενδιάμεσο των δυο κορυφών, οι δυο Δημήτρηδες κατεύθύνθηκαν προς την
κύρια κορυφή, ενώ εμείς προτιμήσαμε να βρούμε ένα ίσιο μέρος για ύπνο, ανάμεσα στα βράχια και τα αγκάθια. Γιόρτάσαμε την ανάβαση με ψημένη ρακή και λίγους ξηρούς καρπούς, χαζέψαμε την υπέροχη θέα τριγύρω και πέσαμε για ύπνο, Σημειωτέον, ότι μόνο ένα διακριτικό αεράκι μας συνόδευσε για τις επόμενες ώρες μέχρι το ξημέρωμα. Σπάνιο φαινόμενο για τη Δίρφυ Οι Δημήτρηδες, όντας δουλευταράδες, έπρεπε να σηκωθούν νωρίς την επομένη διότι εργάζονταν. Μαζί με αυτούς σηκωθήκαμε και εμείς γύρω στις 06:30 για να απολαύσουμε το εντυπωσιακό ξημέρωμα από την άλλη άκρη του Αιγαίου. Αρκετό κρύο και συνέχιση του ύπνου μέχρι τις 9, όπου πλέον οι υπνόσακοι μας ξεματούσαν από τις καυτές ακτίνες του ήλιου. Καφεδάκι στα 1700μ, επιστροφή από τα ίδια στο Λειρί και στη συνέχεια στη Στενή.
ΕΛΙΚΩΝΑΣ (Μεγάλη Λούτσα)
ενή και σταματήσαμε για γρήγορο δείπνο, περιμένοντας και τους υπόλοιπους δυο της παρέας (οι 2 Δημήτρηδες από το γύρο του Mont Blanc). Με το αυτοκίνητο φτάσαμε σχεδόν στο Λειρί και ανηφορήσαμε περασμένες δώδεκα στην φωτισμένη από το ολόγιομο φεγγάρι ράχη, προς τις Πόρτες και στη συνέχεια για την κορυφή. Αυτή τη φορά χρησιμοποιήσαμε και τους φακούς αλλά σας διαβεβαιώ πως μπορείτε και χωρίς αυτούς. Σε 1 ώρα και 10 λεπτά ήμασταν ακριβώς στο ενδιάμεσο των δυο κορυφών, οι δυο Δημήτρηδες κατεύθύνθηκαν προς την
κύρια κορυφή, ενώ εμείς προτιμήσαμε να βρούμε ένα ίσιο μέρος για ύπνο, ανάμεσα στα βράχια και τα αγκάθια. Γιόρτάσαμε την ανάβαση με ψημένη ρακή και λίγους ξηρούς καρπούς, χαζέψαμε την υπέροχη θέα τριγύρω και πέσαμε για ύπνο, Σημειωτέον, ότι μόνο ένα διακριτικό αεράκι μας συνόδευσε για τις επόμενες ώρες μέχρι το ξημέρωμα. Σπάνιο φαινόμενο για τη Δίρφυ Οι Δημήτρηδες, όντας δουλευταράδες, έπρεπε να σηκωθούν νωρίς την επομένη διότι εργάζονταν. Μαζί με αυτούς σηκωθήκαμε και εμείς γύρω στις 06:30 για να απολαύσουμε το εντυπωσιακό ξημέρωμα από την άλλη άκρη του Αιγαίου. Αρκετό κρύο και συνέχιση του ύπνου μέχρι τις 9, όπου πλέον οι υπνόσακοι μας ξεματούσαν από τις καυτές ακτίνες του ήλιου. Καφεδάκι στα 1700μ, επιστροφή από τα ίδια στο Λειρί και στη συνέχεια στη Στενή.ΕΛΙΚΩΝΑΣ (Μεγάλη Λούτσα)
Αφού λοιπόν φύγαμε από την Εύβοια, δε μας έκανε καρδιά να γυρίσουμε Αθήνα, οπότε αναζητούσαμε νέο στόχο. Μιας και υπήρχε αρκετός χρόνος για την πρόσβαση του επόμενου στόχου, επιλέχθηκε τελικώς ο ελατοσκέπαστος Ελικώνας. Πιάσαμε τον δρόμο Θήβας – Λειβαδιάς, μικρή στάση για φαγητό στην Αλίαρτο, και στη συνέχεια από διασταύρωση για Αγ. Άννα, Αρβανίτσα με τελικό προορισμό το Κυριάκι. Εντυπωσιαστήκαμε από το πόσο μεγάλο είναι το χωριό, πόσο κόσμο κρατάει, δε βρίσκαμε καν χώρο για να παρκάρου
με. Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, κάναμε μια μικρή βόλτα, αναζητήσαμε τα παιδιά του Ορειβατικού Κυριακίου και γυρίσαμε στο κεντρικό πεζόδρομο, όπου τελικά μας βρήκε ο πρώην πρόεδρος του ορειβατικού, ο Κύριος Φωκίωνας και καθήσαμε να τα πούμε συνοδεία τσίπουρου. Μάθαμε πολλά πράγματα, πολλά μονοπάτια, ιστορίες για τις πρόσφατες φωτιές και σιγά-σιγά αποσυρθήκαμε στο εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου που θα ήταν και η αφετηρία της αυριανής μας εξόρμησης. Ξύπνημα γύρω στις 07:00 και αναχώρηση 45 λεπτά αργότερα.
Παίρνουμε τον χωματόδρομο που ξεκινά στο ύψος του Αγ. Γεώργη και κινούμαστε ανηφορικά προς το χωριό (Κυριάκι). Παρ’όλες τις αναλυτικές πληροφορίες που είχαμε πάρει, θα προσπεράσουμε το σημείο που θα έπρεπε να τραβερσάρουμε ανηφορικά στο βουνό (τοποθεσία Βουζέ), με αποτέλεσμα να κάνουμε άλλα 2 χιλιόμετρα (πάντα στο χωματόδρομο) και να απομακρυνόμαστε επικύνδυνα από το χωριό. Δεν αγχωνόμαστε. Άλλωστε η λύση είναι γνωστή, δοκιμασμένη και πετυχημένη. Κάθετη πορεία μέσα στο ομολογουμένως πυκνό δάσος και πορεία προς την κορυφή Δαρμένι (1177μ).
Στη συνέχεια κατέβασμα σε χαρακτηριστικό λιβάδι όπου επιτέλους βρίσκουμε το πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι που έρχεται από την τοποθεσία Βουζέ. Ανηφορική πορεία πάνω στη ράχη, για λίγο θα το ξαναχάσουμε, αλλά η κορυφογραμμή ειναι τόσο χαρακτηριστι
κή που δεν επιτρέπει τέτοια χασίματα (κρίμα). Βγαίνουμε σε εντυπωσιακό ξέφωτο και μπροστά μας η Μικρή Λούτσα. Συνέχεια στη δεξιά πλευρά του βουνού, βρίσκουμε τη ταμπέλα προς Κυριάκι και κορυφή, ανεβαίνουμε στην κορυφή με το κολωνάκι και το μισοτελειωμένο κτίσμα. Θαυμάζουμε τη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, το Τζίβερι στα Νότια, τον κόλπο της Αντίκυρας ΝΔ, στα ανατολικά την Παλιοβούνα, πιο μέσα τα Γεράνεια, τη Ζήρεια και τον Χελμό, στα Δυτικά τον Παρνασσό, προτιμούμε να μην ανέβουμε στην κύρια κορυφή, παρόλα αυτά συνεχίζουμε την πορεία μας προς αυτή, αλλά επιχειρούμε κάθετη κατάβαση από απότομη πλαγιά (είμαστε άλλωστε λάτρεις του sara drifting ή sarring) και σε 40 λεπτά είμαστε πάλι στο εκκλησάκι του Αγ. Γιώργη. Χονδρικά 5 ώρες για αυτή την κυκλική πορεία.
Ευχαριστούμε πολύ τους φιλόξενους κατοίκους του Κυριακίου, τον κύριο Φωκίωνα και τον κύριο Κώστα για τις πολύτιμες πληροφορίες και το τσιπουράκι.
Η ευρύτερη περιοχή είναι πανέμορφη, έχει πολλές πεζοπορικές διαδρομές και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα την ξανά-ματά επισκεφτούμε.
με. Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, κάναμε μια μικρή βόλτα, αναζητήσαμε τα παιδιά του Ορειβατικού Κυριακίου και γυρίσαμε στο κεντρικό πεζόδρομο, όπου τελικά μας βρήκε ο πρώην πρόεδρος του ορειβατικού, ο Κύριος Φωκίωνας και καθήσαμε να τα πούμε συνοδεία τσίπουρου. Μάθαμε πολλά πράγματα, πολλά μονοπάτια, ιστορίες για τις πρόσφατες φωτιές και σιγά-σιγά αποσυρθήκαμε στο εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου που θα ήταν και η αφετηρία της αυριανής μας εξόρμησης. Ξύπνημα γύρω στις 07:00 και αναχώρηση 45 λεπτά αργότερα.Παίρνουμε τον χωματόδρομο που ξεκινά στο ύψος του Αγ. Γεώργη και κινούμαστε ανηφορικά προς το χωριό (Κυριάκι). Παρ’όλες τις αναλυτικές πληροφορίες που είχαμε πάρει, θα προσπεράσουμε το σημείο που θα έπρεπε να τραβερσάρουμε ανηφορικά στο βουνό (τοποθεσία Βουζέ), με αποτέλεσμα να κάνουμε άλλα 2 χιλιόμετρα (πάντα στο χωματόδρομο) και να απομακρυνόμαστε επικύνδυνα από το χωριό. Δεν αγχωνόμαστε. Άλλωστε η λύση είναι γνωστή, δοκιμασμένη και πετυχημένη. Κάθετη πορεία μέσα στο ομολογουμένως πυκνό δάσος και πορεία προς την κορυφή Δαρμένι (1177μ).
Στη συνέχεια κατέβασμα σε χαρακτηριστικό λιβάδι όπου επιτέλους βρίσκουμε το πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι που έρχεται από την τοποθεσία Βουζέ. Ανηφορική πορεία πάνω στη ράχη, για λίγο θα το ξαναχάσουμε, αλλά η κορυφογραμμή ειναι τόσο χαρακτηριστι
κή που δεν επιτρέπει τέτοια χασίματα (κρίμα). Βγαίνουμε σε εντυπωσιακό ξέφωτο και μπροστά μας η Μικρή Λούτσα. Συνέχεια στη δεξιά πλευρά του βουνού, βρίσκουμε τη ταμπέλα προς Κυριάκι και κορυφή, ανεβαίνουμε στην κορυφή με το κολωνάκι και το μισοτελειωμένο κτίσμα. Θαυμάζουμε τη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, το Τζίβερι στα Νότια, τον κόλπο της Αντίκυρας ΝΔ, στα ανατολικά την Παλιοβούνα, πιο μέσα τα Γεράνεια, τη Ζήρεια και τον Χελμό, στα Δυτικά τον Παρνασσό, προτιμούμε να μην ανέβουμε στην κύρια κορυφή, παρόλα αυτά συνεχίζουμε την πορεία μας προς αυτή, αλλά επιχειρούμε κάθετη κατάβαση από απότομη πλαγιά (είμαστε άλλωστε λάτρεις του sara drifting ή sarring) και σε 40 λεπτά είμαστε πάλι στο εκκλησάκι του Αγ. Γιώργη. Χονδρικά 5 ώρες για αυτή την κυκλική πορεία.Ευχαριστούμε πολύ τους φιλόξενους κατοίκους του Κυριακίου, τον κύριο Φωκίωνα και τον κύριο Κώστα για τις πολύτιμες πληροφορίες και το τσιπουράκι.
Η ευρύτερη περιοχή είναι πανέμορφη, έχει πολλές πεζοπορικές διαδρομές και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα την ξανά-ματά επισκεφτούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου