TOUR DU MONT BLANC (TMB)

Και ενώ ετοιμαζόμουν για ένα 15ήμερο σε Σλοβενία και Μαυροβούνιο, πρώτα οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του φίλου – Ααλήτη – αντισκηνοσυντρόφου Αποστόλη και στη συνέχεια ο τραυματισμός του Μάκη από αυτοκίνητο ενώ έκανε ποδήλατο (περαστικά φίλε Μάκη και σιδερένιος), τίναζαν τον καλοκαιρινό μου προγραμματισμό.
Εναλλακτικές προτάσεις ο Γύρος του Mont Blanc που θα έκανε η παρέα του αδερφού μου (φρέσκοι και ορεξάτοι στο χώρο της ορειβασίας) και ένα 5ήμερο στη Σλοβενία με το σύλλογο μου (ΕΠΟΣ ΦΥΛΗΣ) με ανάβαση στο Triglav.

Τελικώς, επέλεξα το γύρο του Mont Blanc μιας και είχε πέσει στα χέρια μου πολύ νωρίτερα ο αντίστοιχος οδηγός και του είχα ρίξει μια καλή ματιά. Θα έπρεπε τώρα να πείσω την ομάδα για τις πεζοπορικές μου ικανότητες και για την ένταξη μου σε αυτή. Οπότε πήγα στον Όλυμπο από τη κόψη Σκολιού, δημοσίευσα την ανάβασή στο blog και η αίτησή μου έγινε δεκτή.

Τα παιδιά είχαν «κλείσει» εισητήρια για Βενετία από καιρό (πήγαινε – έλα) και έτσι έπρεπε να κανονίσω μόνος την πορεία μου. Θα ταξιδεύαμε με το ίδιο πλοίο μέχρι Βενετία και στη συνέχεια θα έπαιρνα τρένο για Μιλάνο – Τορίνο – Αόστα. Για επιστροφή έκλεισα αεροπορικό εισητήριο από Γενεύη, αφού είχα τακτοποιήσει – μετακινήσει την άδεια μου μια εβδομάδα νωρίτερα.

Λίγα λόγια για το TMB (Tour du Mont Blanc)
Είναι ένα σχετικά βατό trekking συνολικής απόστασης 170 km που καλύπτεται άνετα σε 10 μέρες (ή και λιγότερες). Διασχίζει 3 χώρες (Ιταλία, Γαλλία, Ελβετία) και τουλάχιστον 7 κοιλάδες. Υπάρχουν 2 τρόποι να κυκλώσεις το βουνό (clockwise και anti-clockwise), διαφορετικά σημεία εκκίνησης του trekking (Champex, Le Houches, Les Contamines), υπάρχει πληθώρα καταλυμάτων (καταφύγια, ξενοδοχεία, gite, camping), πολλές εγκαταστάσεις για ενδιάμεσες στάσεις και γενικά κινείσαι μέσα στον πολιτισμό (όταν δεν παίρνεις τις ανηφόρες για τα διάφορα διάσελα). Έχεις φυσικά τη δυνατότητα να ακολουθείς και τα διάφορα variant που σου προτείνει ο οδηγός και η αλήθεια είναι πως κάνουν τη διαδρομή πιο ενδιαφέρουσα

Οι υψομετρικές διαφορές της κάθε μέρας είναι max. 1500 μέτρα ανάβασης, (1000 μέτρα ο μέσος όρος) και κάτι αντίστοιχο για τις καταβάσεις. Ώρες περπατήματος κάθε μέρα περίπου 8-10, ανάλογα με το ρυθμό της ομάδος και το βάρος του σακιδίου.

Εμείς επιλέξαμε να κάνουμε το clockwise (το 20% των trekkers κάνουν το συγκεκριμένο), όντας αντισυμβατικοί χαρακτήρες, με αποτέλεσμα να μην βρίσκουμε κόσμο μπροστά μας στα μονοπάτια, αλλά μόνο από την αντίθετη μεριά. Είχαμε 3 σκηνές, 2 γκαζάκια – κατσαρολάκια, τα οποία και δε χρησιμοποιήσαμε τόσο πολύ, γενικά τρώγαμε σε καταφύγια, χωριά, κτλ, και τα σακίδια μας περίπου ήταν στα 11-12 κιλά.
Πολύ χρήσιμος έως απαραίτητος ο οδηγός του Κικέρωνα για το TMB (οι ώρες που αναφέρει είναι χωρίς στάσεις και με σακίδιο ημέρας) και τα 2 φύλλα χάρτη 1:25.000 για το St Gervais και το Chamonix της IGN.


27/07Με τα πολλά βρίσκομαι στα ΚΤΕΛ του Κηφισού κατά τις 17:00. Πριν τις 20:00 είμαι στο λιμάνι της Πάτρας και περιμένω τα υπόλοιπα μέλη της ομάδος (Δημήτρης - ο αδερφός μου, δεύτερος Δημήτρης, θα αναφέρεται Νικολίτσης στο παρών κείμενο, Σάκης και ο Παναγιώτης). Απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα με τη θέα της Βαράσοβας και με την έλευση των παιδιών κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στην Πάτρα για προμήθεια εφοδίων (νερά και σουβλάκια). Στο κατάστρωμα του πλοίου τα πιτσιρίκια που γυρνάνε από τις διακοπές τους (κυρίως Γαλλάκια) κάνουν κατάληψη στους γύρω χώρους και το κατακλύζουν. Θα βρούμε χώρο στις αεροπορικές θέσεις και θα στρώσουμε τα «ορειβατικά» μας υποστρώματα. Δείπνο μετά σουβλακίων και συνοδεία Paulaner θα περάσουμε τις επόμενες ώρες μέχρι να κοιμηθούμε.

28/07Πολύς ύπνος, βόλτες στα διάφορα επίπεδα του πλοίου, πρωινό στο ομολογουμένως εντυπωσιακό χώρο εστιατορίου στην πλώρη του πλοίου. Πολλές Paulaner, συζητήσεις και επίλυση αποριών για το πρόγραμμα του trekking και η μέρα θα περάσει σχετικά γρήγορα. Θα διασκεδάσουμε, ο Νικολίτσης και εγώ από τη τριάρα του Βάζελου και θα κοιμηθούμε χαρούμενοι

29/07Άλλο ένα πρωινό στην πλώρη του καραβιού, αυτή τη φορά όμως με τη θέα της Βενετίας μπροστά μας. Θα την απολαύσουμε όσο μπορύμε, θα κατέβουμε στο λιμάνι, θα αποχαιρετούμαστε προσωρινά, χαζεύουμε τον κλασσικό Έλληνα νταλικιέρη που χαιρετά με χαρακτηριστική φωνή τον Ιταλό Λιμενικό λέγοντας του Ciao Bella(!). Έχοντας χρόνο κάνω μια μικρή βόλτα στη Βενετία μέχρι τη γέφυρα των Στεναγμών και επιστρέφω στον Σιδ. Σταθμό (Santa Lucia) για να πάρω το τρένο για το Μιλάνο. Διασχίζοντας τη Bόρεια Ιταλία, θα βαρεθώ γρήγορα αφού το μόνο αξιοθέατο είναι οι ατελείωτες φυτείες καλαμποκιού. Μια ακόμη στάση στοΜιλάνο, αλλαγή συρμού για Τορίνο, και στο Chivasso, τελευταία αλλαγή για Αόστα. Σιγά – σιγά το σκηνικό αλλάζει. Ο ατελείωτος κάμπος δίνει τη θέση του σε λοφάκια και στη συνέχεια σε μεγαλύτερα βουνά, με αποκορύφωση τη κοιλάδα – φαράγγι με τα άγρια βουνά εκατέρωθεν που θα με οδηγούσε στην Αόστα. Είμαι μόνος μου στο βαγόνι και από τον ενθουσιασμό μου θα στέκομαι πότε από τη μία και πότε από την άλλη πλευρά του τραίνου που θα μου προσφέρει την καλύτερη θέα . Αργά το απόγευμα φτάνω στην Αόστα και περιμένω τον Νικολίτση να με «μαζέψει» και να με μεταφέρει στο Courmayeur όπου τα παιδιά ήδη έχουν βρει camping. Σταματάμε να πάρουμε φαγητό (πίτσες) και γρήγορα στο camping (Grand Jorasses) για φαγητό και ύπνο.


30/07Νωρίς ξύπνημα, ετοιμασία σακιδίων και παίρνουμε το λεωφορείο για το Courmayeur. Το μονοπάτι ξεκινάει από το Courmayeur περνάει κάτω από τη γέφυρα και συνεχίζει στο γειτονικό χωριό, του Dolonne. Πρωινό εκεί (καφέ, ένα μικρό σαντουιτς) και εκκίνηση της ανηφορικής πορείας, περνώντας από το χωριό Plan Checrouit και δεύτερη μικρή στάση στο καταφύγιο Maison Vieille για ένα ανυψυκτικό . Η θέα είναι εκπληκτική (θα βαρεθείτε να το διαβάζετε αυτό) στο massif του Mont Blanc, βγαίνουμε στο διάσελο των 2400μ (Mont Fauve spur) και κατηφορίζουμε σιγά σιγά παρέα με αλπικές λίμνες, χειμάρρους, και τον παγετώνα του Miage. Πέφτουμε στα 2000μ. κάνουμε μια ακόμη στάση στη λίμνη Combal και παίρνουμε την ευθεία για το Elisabetta. Η τελευταία ανηφόρα θα μας κουράσει και θα στήσουμε ακριβώς κάτω από το καταφύγιο, δίπλα σε ένα εγκατελειμμένο-μισογκρεμισμένο κτίριο. Πολύ πλούσιο βραδυνό στο Elisabetta, παλεύοντας με τις μύγες για να γλυτώσουμε τον πουρέ (!) και ύπνος με αρκετό αέρα.

31/07Πολύ καλό πρωινό, δυστυχώς πάλι με πολλές μύγες, ξεστήσιμο κατασκήνωσης, νέα ανηφόρα, βρίσκουμε νεότευκτο κτίριο – κέντρο ενημέρωσης (που δεν αναφέρει ο οδηγός μας) και βγαίνουμε σε νέο διάσελο Col de la Seigne (2.516μ) και τα ΓαλλοΙταλικά σύνορα, με απρόσκοπτη θέα. Κατάβαση 2 ωρών σε πολύ φαρδύ μονοπάτι (ότι πρέπει για ΜΤΒ) αγναντεύοντας την κοιλάδα Des Glaciers, κατάβαση στο καταφύγιο Des Mottets, το οποίο ανακακατασκευάζεται, δε πολυγουστάρουμε το εργοτάξιο και τους γερανούς και συνεχίζουμε σε άσφαλτο για 3-4 χιλιόμετρα με στόχο το Le Chapieux. Κανονική στάση για καφέ – αναψυκτικά – πρόχειρο φαγητό. Μας έχει μείνει μια μεγάλη γαιδουροανηφόρα. Ξεκινάμε σιγά σιγά διαλέγοντας ένα χωματόδρομο που ανεβαίνει γλυκά, πιο αριστερά από το κανονικό μονοπάτι και χωρίς να το καταλάβουμε έχουμε απομακρυνθεί από το μονοπάτι του TMB, και το πιο σημαντικό μας χωρίζει ένα ρέμα που δημιουργεί ένα μικρό φαράγγι. Αλλάζουμε άρδην πορεία, τραβερσάρουμε μια ήπια πλαγιά και ευτυχώς βρίσκουμε μπροστά μας μονοπάτι που προσπερνάει το ρέμα – φαράγγι σχετικά εύκολα. Όχι για να μη γκρινιάζει και ο Νικολίτσης ότι δε κάναμε variant!!! Απαραίτητη στάση για ανάσες στα 2000μ ακριβώς μπροστά στο καταφύγιο Challet de Plan Varravo. Δίπλα ακριβώς ένα τεράστιο κοπάδι βόσκει αμέριμνα και ο βοσκός κρατάει για καλή μας τύχη το τσοπανόσκυλο δίπλα του. Λίγο οι αχρείαστες φωτογραφίες του κοπαδιού, λίγο δυο τρεις απαραίτητες ανάσες, το τσοπανόσκυλο βρίσκεται αιφνιδιαστικά δίπλα μας, αλλά ευτυχώς δεν έχουμε τα χειρότερα. Η ανηφόρα είναι πολύ κοπιαστική, το καταφύγιο του De la croix du Bonhomme, φαίνεται μεν, αλλά θα χρειαστεί ακόμα μια ώρα για να το φτάσουμε και θα στήσουμε ακριβώς από κάτω σε μεγάλο πλατωμα με διαμορφωμένες θέσεις για camping με σωρούς πετρών. Στήσιμο κατασκήνωσης και γρήγορα στο καταφύγιο για φαγητό, μπύρες, χάζεμα του ηλιοβασιλέματος με τα αγριόγιδα, και επιστροφή για ύπνο. Ήταν μια κουραστική μέρα.


01/08
Πολύ καλός ύπνος, καλό πρωινό, χάζεμα των ατελείωτων κορυφογραμμών, ανηφόρα 40 μέτρων για το de la croix du Bonhomme, το πεδίο για πρώτη φορά γίνεται βραχώδες και θα μας οδηγήσει στο διάσελο du Bonhomme. Από κει βλέπουμε σαφέστατα την πορεία της υπόλοιπης μέρας στα πιο χαμηλά. Στο Col de la Balme, άγριες κορυφές τριγύρω (Aiguille de la Pennaz - στυλ Γκαμήλας) και κατέβασμα στα πεδινά με τελικό στόχο το Les Contamines. Λίγο πριν, σταματάμε σε ένα μεγάλο πάρκο με λίμνη. Συζητάμε για τη συνέχεια της ημέρας και αποφασίζουμε να προχωρήσουμε όσο γίνεται μετά το Contamines. Λίγο πριν το χωριό συναντάμε και ένα εντυπωσιακό φαράγγι (Notre Dam de la Gorge). Το Les Contamines είναι το μεγαλύτερο χωριό που βρίσκουμε ως τώρα. Ψώνια από supermarket, φαρμακείο, επιτόπου γεύμα, αγορά απαραίτητων φαγητών για το δείπνο και στη συνέχεια πέρασμα από τα χωριά les Hoches, Le Quy, Tresse, La Cruvaz, La Vilette, Le Champel, με μια απίστευτα απότομη ανηφόρα στο τέλος. Η ώρα περνάει και δεν έχουμε βει ένα πλάτωμα. Σε μια στροφή του χωματόδρομου βρίσκουμε δεξαμενή νερού πάνω από το δρόμο, και μετά από μια εκτεταμένη αποψίλωση με τη βοήθεια των μπατόν, γίνεται ο χώρος της διανυκτέρευσής μας. Το παγκάκι δίπλα στο δρόμο θα φιλοξενήσει το δείπνο μας. Οι περισσότεροι το μελετάγαμε μέρες τώρα για τη βροχή και τελικά θα την έχουμε το ίδιο βράδυ.


02/08Μαζεύουμε τις σκηνές μούσκεμες, η βροχή πιάνει καλά, περπατάμε full αδιάβροχοι (πάνω–κάτω) και οδηγούμαστε στο γειτονικό χωριό Bionnassay αφού περάσουμε ορμητικό χείμαρρο. Στάση για καφέ, ο αδερφός μου θα ανταλλάξει 2-3 χαμόγελα με νεαρά κοπελίτσα με άσπρο φουστανάκι (ξεκόλλαααααα, αδερφεεεεεεέ), θα πιούμε ωραίο cappuccino και θα ξαναπάρουμε τρελή ανηφόρα για το διάσελο Col de Voza. Βαριά συννεφιά παντού, οι βελόνες του Chamonix ίσα που φαίνονται, περνάμε τον οδοντωτό που ανεβάζει ψηλότερα στο Mont Blanc. Συνεχίζουμε, όντας στις εγκαταστάσεις ενός τεράστιου χιονοδρομικού, παίρνουμε μια απότομη κατηφόρα, συνεχίζουμε να χαζεύουμε τις βελόνες του Chamonix, και με τα πολλά βγαίνουμε στο camping του Les Houches. Πολύ απλοικό camping, με ντους, νεροχύτες και μέρος για πλύσιμο και ένα σχετικά μικρό χώρο για στήσιμο σκηνών. Η υπεύθυνη μας δίνει κάτι κάρτες για να μετακινηθούμε δωρεάν από και προς το Chamonix. Κάνουμε το πρώτο μας μπάνιο, αλλάζουμε και πάμε στη Μέκκα στου Αλπινισμού. Είναι καιρός να αγοράσουμε και τους κανονικούς χάρτες του ΤΜΒ για να μας βοηθήσουν στη μετέπειτα πορεία μας. Βόλτα στoυς δρόμους του Chamonix, στα ορειβατικά (όχι ιδιαίτερα καλές τιμές), παίρνουμε πληροφορίες για το τελεφερικ του La Flegere (ο Παναγιώτης δε θα μας ακολουθήσει αύριο), ο καιρός δε λέει να ανοίξει, νέα μπόρα στο Chamonix, πίνουμε καφεδάκι, ψωνίζουμε λίγα πράγματα από το supermarket, μπέρδεμα με το λεωφορείο της επιστροφής με αποτέλεσμα να αργήσει το βραδυνό μας (πίτσες από το Les Houches). Ο καιρός με προβληματίζει.

03/08
Η βροχή άρχισε νωρίς και συνεχίστηκε μέχρι το ξύπνημα μας στις 06:30. Όλα κλειστά. Για κάποιο λόγο μπερδευόμαστε και θα κάνουμε δυο φορές το πίσω μπρος για να βρούμε τη συνέχεια του μονοπατιού για το άγαλμα του Χριστού Βασιλιά (Christ Le Roi). Ανηφόρα για το Park Merlet. Στην είσοδο του πάρκου, υπάρχει ενημερωτική πινακίδα με τα μονοπάτια της περιοχής. Συμβουλευόμενοι το δικό μας χάρτη, και λόγω του κλειστού καιρού θα αποφασίσουμε (προς απογοήτευση του Νικολίτση) την αποφυγή του μονοπατιού από το Le Brevent (το οποίο είναι εκτεθειμένο στα 2.500μ) και θα συνεχίσουμε πιο χαμηλά σε ένα δαιδαλώδες αλλά συνάμα κατατοπιστικότατο δίκτυο μονοπατιών στις δασωμένες πλαγιές απέναντι από το Les Houches και το Chamonix. Στη συνέχεια, θα απορρίψουμε και την ανάβαση στο La Flegere και σημαδεύουμε σαν στόχο το Chalet La Floria. Θα πάρουμε το κεντρικό μονοπάτι (Balcon - Petit - Sud) για πολλά χιλιόμετρα και θα καταλήξουμε στο Chalet La Floria, ένα απίστευτο μέρος με τρελό κήπο και άπειρους χρωματικούς συνδυασμούς. Γευματίζοντας, αποφασίζουμε να προχωρήσουμε περισσότερο σήμερα μέχρι το Tre Le Champ, και ενημερώνουμε σχετικά τον Παναγιώτη για να μας βρει εκεί. Συνεχίζουμε στο μονοπάτι το οποίο δε λέει να τελειώσει (μου θύμισε την αξέχαστη τραβέρσα της Ζαρονοκεφάλας στην Κρήτη). Σε κάποια στιγμή, ανησύχησα μήπως πήραμε λάθος μονοπάτι. Το τελευταίο κομμάτι, ήταν σαφώς λιγότερο περπατημένο, με απόκοσμα στοιχεία μες την ομίχλη, περιμένοντας να εμφανιστεί κάποια νεράιδα μέσα από το πυπνό δάσος.
Η ταμπέλα για το Argientiere, Tre Le Champ θα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Η ομίχλη δίνει τη θέση της σε βροχή η οποία θα ενταθεί βγαίνοντας στο κεντρικό δρόμο του Argentiere. Μια ανάσα στη στάση λεωφορείου και το πρώτο λεωφορείο θα περνάει από το τελικό μας προορισμό (μάλιστα με τη ξυνή οδηγό που χθες μας εκνεύρισε ελαφρώς στο Chamonix) και δε θα πληρώσουμε κιόλας. Με τα πολλά βρίσκουμε το camping (μεταξύ Montroc και Tre le Champ) και τον Παναγιώτη, στήνουμε, συννενοούμαστε στα Γαλλικά με τη βοήθεια του Νικολίτση και απολαμβάνουμε το πλούσιο βραδυνό μας. Στη συνέχεια, μπύρες και μελέτη του οδηγού για τις υπόλοιπες ημέρες, ελπίζοντας καλύτερο καιρό για τη συνέχεια.

04/08
Ξύπνημα στις 07:00 και ετοιμασία των σακιδίων. Πρωινό (το πιο πλούσιο ώς τώρα) με μια ευγενέστατη κυρία να μας εξηγεί τα πάντα στα Γαλλικά, να μην καταλαβαίνουμε τίποτα, αλλά να τιμούμε σχεδόν όλα τα προιόντα του buffet, και με σχετική καθυστέρηση, 09:20 αναχωρούμε για το διάσελο στα ΓαλλοΕλβετικά σύνορα. Λίγο το καλό πρωινό, λίγο ο καλός καιρός, λίγο ο καλός ρυθμός, η ομάδα θα κάνει 850 μέτρα υψομετρικής σε 2 ώρες (εύγε, παληκάρια). Η πορεία μας σήμερα είναι σε μια ράχη (Aiguille des Possettes), η οποία είναι τελικά λιγότερο απότομη από ότι φανταζόμασταν και μας οδηγεί στα 2.201μ. με απίστευτη θέα. Βλέπουμε το καταφύγιο και τη μετέπειτα πορεία μας. Σε ακόμα μια ώρα είμαστε στο καταφύγιο, όπου θα σταματήσουμε για μικρό γεύμα- καφέ – αναψυκτικό. Συνεχίζουμε όντας στην Ελβετία, με κατεύθυνση, μέσω πυκνοδασωμένης πλαγιάς το La Peuty, διασχίζοντας πολλά λιβάδια που βόσκουν αρκετές αμέριμνες αγελάδες. Το camping θα είναι πολύ απλό. Μονο 2 τουαλέτες, στεγασμένος χώρος για φαγητό και μια γούρνα για πλυσταριό. Χώρος για το πολύ 20 σκηνές. Δε θα πληρώσουμε ποτέ, γιατί πολύ απλά δε θα μας ζητήσει κανείς. Πλύσιμο των βασικών και βόλτα στο γειτονικό Trient. Αναζήτηση supermarket για το επόμενο πρωινό, εστιατορίου και με χαρά βλέπουμε στο μενού μακαρονάδα. Θα την τιμήσουμε δεόντως. Όπως και τα άλλα ωραία πιάτα, αρκετές μπύρες και θα κάνουμε ένα μεγάλο λογαριασμό (125 ευρώ) αφήνοντας και ένα καλό φιλοδώρημα στην γλυκύτατη σερβιτόρα μου μας εξυπηρέτησε. Σιγά – σιγά θα πρέπει να αποφασίσω μέχρι ποιού σημείου θα ακολουθήσω την ομάδα. Ακόμα είναι ημέρα και επιστρέφουμε στις σκηνές μας.

05/08Τρελή υγρασία και ο ήλιος ακόμα είναι κρυμμένος. Το πρωινό μας είναι λιτό αλλά θα εντυπωσιάσει νεαρά αλλοδαπή ορειβάτισσα από τη πολυχρωμία του. Πολλές μαρμελάδες, τυράκια, ψωμί, και κρύο τσάι. Παίρνουμε την ανηφόρα για το Col de la Fort Claz, και στη συνέχεια τραβερσάρουμε ανηφορικά για το διάσελο στα 2.046μ. και τελικά στο καταφύγιο Alp Bovine. Η σημερινή πορεία είναι μακράν η πιο αδιάφορη. Ωραία μεν βουνά απέναντι μας και πάνω από το Martigny (Dents du Midi), αλλά η πορεία δε μας συγκινεί. Στάση στο καταφύγιο, συναντάμε τους πρώτους και τελευταίους Έλληνες στο trekking. Κινούνται ανάποδα (anticlockwise) και κοιμούνται σε ξενοδοχεία και καταφύγια. Θα συνεχίσουμε κατηφορικά, σε βραχώδες και ελαφρώς γλυστερό πεδίο για να βγούμε σε χωριό κοντά στο Champex. Υπομονή ακόμη 1 ώρα και βγαίνουμε στο πάνω μέρος του χωριού και βρίσκουμε το camping. Είναι το πιο ακριβό, αλλά διαθέτει ντους, τα οποία και θα τιμήσουμε πριν κάνουμε επίσκεψη στη λίμνη της περιοχής. Φωτογραφίες, δείπνο με μακαρονάδα (με ketchup παρακαλώ), μικρή βόλτα στη λίμνη και επιστροφή στο camping. Αργήσαμε λίγο και θα δεχτούμε τις παρατηρήσεις ζευγαριού δίπλα μας (σε κανονικά γαλλικά). Ξενέρωτοι άνθρωποι... Έχω σχεδόν πάρει την απόφαση μου για τη συνέχεια. Θα ακολουθήσω την ομάδα μέχρι το Ferret και μετά θα γυρίσω Γενεύη μέσω Martigny.

06/08
Ξύπνημα στις 07:00, περιμένουμε να σκάσει ο ήλιος, μάταια, ξεστήνουμε και αναζητούμε το πρωινό μας. Βρίσκουμε τρελό μαγαζί με buffet, το λεηλατούμε, και βγάζουμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες της ομάδος στη λίμνη. Παίρνουμε την κατηφόρα για Issert, και άλλα δυο κουκλίστικα χωριά (Les Arlaches, Praz de fort). Αρχίζει η ανηφόρα, και ο Νικολίτσης μου πιπιλά στο μυαλό να προωθηθούμε περισσότερο, έτσι ώστε να προλάβω και εγώ όλο το γύρο. Διασχίζουμε τρελό καταρράκτη, το τοπίο γίνεται πιο αλπικό και πολύ νωρίς (13:30) είμαστε στο La Fouly. Βλέπω ότι προλαβαίνουμε να ανέβουμε ψηλά και αποφασίζω να συνεχίσω με τα παιδιά. Στάση στο La Fouly για τα κλασσικά και έφοδος στο supermarket για προμήθεια βραδυνού και πρωινού της επομένης. Το Ferret θα το δούμε από απέναντι αφού διαλέξαμε το δεύτερο μονοπάτι, αγνοήσαμε τις πινακίδες για La Lechere και πήραμε την ομολογουμένως απότομη ανηφόρα για το Alp Le Peule. Μετά από μια κοπιαστική τραβέρσα φτάνουμε στο καταφύγιο (πρώην στάβλος αγελάδων). Κατά λάθος θα παραγγείλουμε τρελό πιάτο με τυριά και ψωμί και θα πάρουμε δυνάμεις για τα υπόλοιπα 200 μέτρα υψομετρικής στα 2.350μ. Βρίσκουμε επιτέλους ένα πλάτωμα με θέα στα ΕλβετοΙταλικά σύνορα. Παρέα μας αρκετές μαρμόττες, και κάποιοι ΜΤΒαδες που πηγαινοέρχονται μέχρι τη δύση του ηλίου. Αυτή ήταν και η μοναδική παράτυπη κατασκήνωση μιας και απαγορεύεται το ελεύθερο camping στην Ελβετία. Βραδυνό κατάχαμα, συνοδεία καλού τυριού και ψωμιού, τελευταίες φωτογραφίες και ύπνος.


07/08
Πολύ καλός ύπνος, οι μαρμόττες το βράδυ ψαχούλευαν τα σκουπίδια μας, ο ήλιος βγήκε σχετικά νωρίς και με στεγνές σκηνές, μετά από λιτό πρωινό, παίρνουμε τη μικρή ανηφόρα για τα σύνορα (Grand Col Ferret – 2.537μ) συνοδεία φοβερής θέας (Garand Jorasses, Dolent, Grand Combin). Δεκάδες πεζοπόροι καταφτάνουν από το καταφύγιο Elena, έντονη κατηφόρα και σε περίπου 1 ½ ώρες είμαστε στο καταφύγιο για καφεδάκι και κραουασάν. Είμαστε στην Ιταλική Val Ferret και χαζεύουμε απένταντι τo διάσελο Col de la Seigne που το περάσαμε πριν μια βδομάδα . Πολύς κόσμος ανεβαίνει με αυτοκίνητα, λεωφορεία, βγαίνουμε στην άσφαλτο, και άλλα βουνά, με πολύ λεπτές μύτες-βελόνες, πιο εντυπωσιακές και μετά απο μικρή στάση, συνεχίζουμε για Courmayeur. Αποφύγαμε το μονοπάτι για Bonatti και έτσι 13:00 είμαστε στο camping (Grand Jorasses) το οποίο βρίσκεται στην περιοχή Planpincieux. Κατεβαίνω με τον Νικολίτση στην πόλη για να κλείσω εισητήρια αλλά δυστυχώς τα βρίσκω κλειστά. Ίδια τύχη και στην εύρεση supermarket. Ανεβαίνουμε πάλι πάνω, περιμένουμε να αγοράσουμε μάρκες για να κάνουμε μπάνιο και 16:00 κατεβαίνουμε πλυμμένοι και ανανεωμένοι για φαγητό. Μας περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη αφού τα εστιατόρια είναι κλειστά και πρέπει να περιμένουμε μέχρι τις 19:00. Στάση για καφέ, ψώνια, αναμνηστικά, κλείνω το εισητήριο για Chamonix, οι περισσότεροι νυστάζουμε αλλά θα κάνουμε υπομονή και θα δειπνήσουμε γιορτάζοντας την ολοκλήρωση του TMB στο ίδιο εστιατόριο που πήραμε τις πίτσες το πρώτο βράδυ. Παραδόξως δε χορταίνω και θα συνεχίσουμε με κρασάκι και μπινελίκια στο camping. Επιστροφή για ύπνο, συνοδεία ψιλόβροχου για το υπόλοιπο της βραδιάς.


08/08Δε μπορώ να πω ότι έκανα και τον καλύτερο ύπνο. Ξυπνάμε με ψιλόβροχο που αυξομειώνεται. Τα παιδιά μαζεύουν και αυτά για να επιστρέψουν στην Βενετία. Ετοιμάζοντας τα πράγματα, μαζεύοντας τη σκηνή, η βροχή δυναμώνει και γίνεται μούσκεμα. Ψιλομίζερη κατάσταση, τα πράγματα έχουν λασπωθεί, αφήνω τα αχρείαστα στο αυτοκίνητο, αποχαιρετώ τα παιδιά και περιμένω το τοπικό λεωφορείο. Κατεβαίνω Courmayeur, πίνω με την ησυχία μου ένα cappuccino συνοδεία 2 κρουασάν, και γύρω στις 11:30 είμαι Chamonix αφού έχω περάσει από το εντυπωσιακό τούνελ του Mont Blanc. Θα περιμένω βολτάροντας άλλες 2 ώρες μέχρι να ανοίξει το εκδοτήριο εισητηρίων για το λεωφορείο προς Γενεύη. Στέλνω μήνυμα σε φίλους από τον σύλλογο (ΕΠΟΣ Φυλής) που βρίσκονται στο Chamonix μήπως και βρεθούμε. Θα αφήσω το σακίδιο ορφανό, θα βολτάρω, αγοράζοντας σουβενίρ, μεσημεριανό φαγητό, θα βαρεθώ κάποια στιγμή και θα περιμένω υπομονετικά να περάσει η ώρα. Ο καιρός όπως και την προηγούμενη φορά βροχερός, δε θα μας χαρίσει τη θέα στα τριγύρω εντυπωσιακά βουνά, θα φέρνει γερές μπόρες, σχεδόν κάθε ώρα. Το λεωφορείο φεύγει στην ώρα του και μαθαίνω πως σήμερα είναι μεγάλη μέρα για τη Γενεύη. Πυροτεχνήματα θα καλύψουν τον ουρανό της πόλης και θα υπάρχει πολύς κόσμος περιμένοντας αυτό το θέαμα. Ευτυχώς αυτή η γιορτή δεν καθυστερεί το δρομολόγιο του λεωφορείου και 18:30 είμαι στο αεροδρόμιο, αρχίζοντας την εξερεύνηση των γύρω χώρων, ανεβαίνω στη ταράτσα που ακόμα έχει ήλιο, συμπληρώνω το ημερολόγιό μου. Διστάζω να αφήσω πάλι το σακίδιο μόνο του και να κατέβω στην πόλη για να απολαύσω τα πυροτεχνήματα, μιζεριάζοντας στη στενή καρέκλα της αναμονής. Οι ώρες θα περάσουν βασανιστικά, θα αποκοιμιέμαι κατά διαστήματα , κλεφτά. Το αεροδρόμιο ηρεμεί μονο για το διάστημα 01:00 – 04:00 που δεν ακούγεται ψυχή. Ξαναζωντανεύει στη συνέχεια και κατά τις 06:30 αποφασίζω ότι πρέπει να σηκωθώ. Κάνω check in, περιμένω αρκετη ώρα για να ανακοινωθεί η πύλη αναχώρησης, και επιτέλους πετάω για Αθήνα. Και αυτό το ταξίδι φτάνει σιγά-σιγά στο τέλος του. Πρέπει σιγά-σιγά να βάλω νέους στόχους.

Τα υπόλοιπα παιδιά, αφού αρχικά περάσουν 2 επιπλέον ημέρες στη Βενετία, θα ταλαιπωρηθούν λίγο, αφού το Zeus Palace παρουσίασε μηχανική βλάβη και θα φάνε μια extra 24 ώρη καθυστέρηση + μια ξαφνική καλοκαιρινή καταιγίδα.

Άντε και του χρόνου στο Gasherbrum, παιδιά!!!!

Φωτογραφίες στο link

https://photos.google.com/album/AF1QipMNmiAcKwmmGBL30it-_fNpiUptoLV0qkWT2ITJ

Je m' appelle Nicolas...