Το σαβ/κο 15-16 Μαρτίου, τα μέλη των "Αλλού Γι` Αλλού" Αποστόλης και Κώστας δοκίμασαν την τύχη τους για ακόμη μια φορά σε βουνό της πολυαγαπημένης τους Ρούμελης. Ήταν η σειρά της Γκιώνας και της κλασσικής ανάβασης από Καλοσκοπή προς την Πυραμίδα. Παρέα μας είχαμε και τον `συνάδελφο` μου από την ΠΕΤΡΟΛΑ, μάχιμο ορειβάτη, αναρριχητή, ποδηλάτη και ότι ήθελε προκύψει, τον Μάκη τον Μπονάρο!!
Για να ακριβολογούμε η ιδέα για το βουνό ήταν του Κωστή από τον Αγ.Κωνσταντίνο, του φίλου του Νίκου, ο οποίος τελευταία στιγμή δεν μας ακολούθησε. Φτάσαμε νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου, γύρω στις 5, στην ταβέρνα της Καλοσκοπής ονόματι Κιβωτός, με καλό αλλά δυστυχώς ακριβό φαγητό. Αφού φάγαμε, ήπιαμε, συναντήσαμε φίλους και συναδέλφους!!, ήρθε η ώρα της κατάκλισης στον γνωστό πλέον χώρο αναψυχής της αγ. Τριάδας λίγο έξω από το χωριό, που δυστυχώς τον ανακαλύπτουν ολοένα και περισσότερα ΖΩΑ με τα `φτιαγμένα` τζιπ τους, που οργώνουν τους χωματόδρομους των βουνών μας νομίζοντας ότι "πάνε στο βουνό".
Πρωινό χαλαρό ξύπνημα γύρω στις 7 και αναχώρηση για την τοποθεσία Μνήματα της Γκιώνας. Το χιόνι στον δρόμο γίνεται όλο και περισσότερο και έτσι σταματάμε με το τζιπ μισή ώρα πριν τα Μνήματα σε υψόμετρο 1250μ. Στις 8.30 ξεκινάμε με καλή διάθεση το περπάτημα μας σε μια από τις τελειότερες μέρες για φέτος. Νωρίς νωρίς όμως η διάθεση μας ανεβαίνει κι` άλλο γιατί ανακαλύπτουμε πρόσφατα βήματα και έτσι το έργο μας γίνεται ευκολότερο. Σε δύο ώρες και κάτι κάνουμε την πρώτη μας στάση λίγο πριν την Βαθειά Λάκκα. Η θέα προς την Οίτη και ειδικά προς τα Βαρδούσια είναι απλά απερίγραπτη. Η πορεία μετά την Λάκκα τραβερσάρει την Πλατυβούνα από τα δυτικά, φτάνει στο διάσελο με την Πυραμίδα, όπου βλέπουμε για πρώτη φορά την χαράδρα της Ρεκκάς, τον Πρ. Ηλία και τις άλλες κορφές της Γκιώνας.
Για να ακριβολογούμε η ιδέα για το βουνό ήταν του Κωστή από τον Αγ.Κωνσταντίνο, του φίλου του Νίκου, ο οποίος τελευταία στιγμή δεν μας ακολούθησε. Φτάσαμε νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου, γύρω στις 5, στην ταβέρνα της Καλοσκοπής ονόματι Κιβωτός, με καλό αλλά δυστυχώς ακριβό φαγητό. Αφού φάγαμε, ήπιαμε, συναντήσαμε φίλους και συναδέλφους!!, ήρθε η ώρα της κατάκλισης στον γνωστό πλέον χώρο αναψυχής της αγ. Τριάδας λίγο έξω από το χωριό, που δυστυχώς τον ανακαλύπτουν ολοένα και περισσότερα ΖΩΑ με τα `φτιαγμένα` τζιπ τους, που οργώνουν τους χωματόδρομους των βουνών μας νομίζοντας ότι "πάνε στο βουνό".
Πρωινό χαλαρό ξύπνημα γύρω στις 7 και αναχώρηση για την τοποθεσία Μνήματα της Γκιώνας. Το χιόνι στον δρόμο γίνεται όλο και περισσότερο και έτσι σταματάμε με το τζιπ μισή ώρα πριν τα Μνήματα σε υψόμετρο 1250μ. Στις 8.30 ξεκινάμε με καλή διάθεση το περπάτημα μας σε μια από τις τελειότερες μέρες για φέτος. Νωρίς νωρίς όμως η διάθεση μας ανεβαίνει κι` άλλο γιατί ανακαλύπτουμε πρόσφατα βήματα και έτσι το έργο μας γίνεται ευκολότερο. Σε δύο ώρες και κάτι κάνουμε την πρώτη μας στάση λίγο πριν την Βαθειά Λάκκα. Η θέα προς την Οίτη και ειδικά προς τα Βαρδούσια είναι απλά απερίγραπτη. Η πορεία μετά την Λάκκα τραβερσάρει την Πλατυβούνα από τα δυτικά, φτάνει στο διάσελο με την Πυραμίδα, όπου βλέπουμε για πρώτη φορά την χαράδρα της Ρεκκάς, τον Πρ. Ηλία και τις άλλες κορφές της Γκιώνας.
Το χιόνι που ως εδώ έφτανε και τους 40 πόντους, στην τελική κόντρα για την κορυφή γίνεται λιγότερο και πιο σφιχτό. Αποφασίζουμε να βάλουμε κραμπόν γιατί ίσως πιο ψηλά να δυσκολευόμασταν. Μετά από 5 ώρες καταφέρνουμε να φτάσουμε στην κορυφή του πέμπτου ψηλότερου βουνού της πατρίδας μας. Τα Βαρδούσια, η Οίτη, ο Παρνασσός, το Βελούχι, τα Άγραφα είναι ένα μόνο τμήμα της υπέροχης θέας που έχουμε από τα 2.507μ. Ο καιρός είναι τόσο τέλειος που μας επιτρέπει την παραμονή μας στην κορυφή για μισή ώρα τουλάχιστον. Ξεκινάμε την κατάβαση μας και λίγο πιο κάτω θα συναντήσουμε μοναχικό ορειβάτη που έρχεται από την Στρώμη. Σε χαλαρό ρυθμό συνεχίζουμε προς τα κάτω και χωρίς καθόλου στάσεις φτάνουμε στο αμάξι στις 5.30 το απόγευμα, 9 ώρες μετά την εκκίνηση μας. Αυτή την φορά το συμπαθές μα πάνω απ `όλα φθηνό ταβερνάκι της Οίτης θα ικανοποιήσει κάθε μας επιθυμία και ανάγκη, για να τελειώσει έτσι άλλο ένα σαβ/κο μακριά από το `κλεινόν άστυ` και ταυτόχρονα ΤΟΣΟ κοντά σε αυτό που αγαπάμε, την φύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου