Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Σελένα - Λασήθι - 1559μ.


Μετά από απουσία πέντε περίπου μηνών από τα βουνά της πανέμορφης και πολυαγαπημένης μου Κρήτης, ήρθε η ώρα να ξαναεπισκεφτώ ένα από αυτά, αυτή την φορά στην περιοχή του Λασιθίου. Το Σάββατο 7 Μαρτίου, προηγήθηκε η σύντομη ανάβαση στην κορφή του Γιούχτα στα 809μ, ακριβώς πάνω από τις γνωστές Αρχάνες, διάρκειας 2 ½ ωρών πάνω-κάτω. Την Κυριακή 8 Μαρτίου, παρέα για ακόμη μια φορά με την αγαπημένη μου φίλη Ελένη, πραγματοποιήσαμε την ανάβαση στην πετρώδη Σελένα, στα 1559μ.

Ξεκινάμε λίγο έξω από το χωριό Κερά, στα σύνορα των νομών Ηρακλείου και Λασιθίου, σε υψόμετρο 800μ, έξω ακριβώς από μουσείο με εκθέματα που αφορούν την εξέλιξη του ανθρώπου, άλλο ένα δηλαδή τουριστικό τερατούργημα της περιοχής. Πιάνουμε τον χωματόδρομο για περίπου 20 λεπτά, που δίνει την θέση του σε καλογραμμένο μονοπάτι με κόκκινα σημάδια και ανηφορίζει ως την κορφή Καρφί, στα 1141μ. με έντονα τα σημάδια Μινωικού οικισμού. Παρέα μας θα έχουμε για μία ώρα έναν συμπαθέστατο βοσκό που θα μας απαγγείλει αρκετές μαντινάδες της στιγμής.

Μετά το Καρφί, αρχίζουμε το ανεβοκατέβασμα της πετρώδους κορυφογραμμής συντροφιά με τον έντονο αέρα που μας δυσκολεύει σε κάθε μας βήμα. Ολιγόλεπτη στάση κάτω από τεράστιο πρίνο, αν και ο ήλιος είναι προτιμότερος εκείνη την στιγμή, για κολατσιό με φρούτα και σοκολάτα. Ανεβαίνουμε σε κορφή στα 1400μ. περίπου, μα είναι αδύνατον να συνεχίσουμε την κορυφογραμμή λόγω του παγωμένου!!! νοτιά. Βρίσκουμε κόκκινα σημάδια που τραβερσάρουν την πλαγιά από τα βόρεια και τα ακολουθούμε ως την κορφή στα 1559μ όπου και φτάνουμε μετά από 3 ½ ώρες. Ο καιρός έχει ήδη αρχίσει να κλείνει, ρίχνουμε μια τελευταία ματιά στο χιονισμένο Σπαθί, την ψηλότερη κορφή των Λασιθιώτικων, και ξεκινάμε όσο πιο γρήγορα γίνεται την κατάβαση. Το χαλάζι έχει αρχίσει να πέφτει έντονο που σε συνδυασμό με τον δυνατό αέρα κάνει την κατάσταση ιδιαίτερα σοβαρή!!
Το χαλάζι μετατρέπεται πιο χαμηλά σε βροχή και θα μας ακολουθήσει μέχρι το τέλος της πορείας μας, μετά από 6 ½ ώρες συνολικά. Δύο μικρά ανοίγματα του καιρού θα μας χαρίσουν προσωρινά την θέα προς τα οροπέδια του Λασιθίου και του Νήσιμου στα νότια, ενώ στα βόρεια ίσα που διακρίνεται το δάσος Αζιλάκων. Ο κρύος πλέον αέρας και το γεγονός ότι είμαστε μούσκεμα από την βροχή, μας αναγκάζει να τσιμπήσουμε τα λιγοστά τρόφιμα μας, στην ζεστασιά του αυτοκινήτου. Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι τα Κρητικά βουνά έχουν κάτι ιδιαίτερο, κάτι ξεχωριστό, ή θα τα μισήσεις ή θα τα αγαπήσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: