Η ομάδα έδωσε αρχικό ραντεβού στο Κιάτο για τις απαραίτητες διευθετήσεις αυτοκινήτων στο σπίτι του Αποστόλη. Αναχώρηση αργά το απόγευμα και πρώτη στάση στην Αμφιλοχία για σύντομο δείπνο (να γευτούμε και ένα σουβλάκι εμείς οι ξενιτεμένοι). Η πορεία μας συνεχίζεται για Άρτα και μέσω Ροδαυγής τελικός προορισμός οι Μελισσουργοί. Ο Αποστόλης τους είχε επισκεφτεί πρόσφατα για να συνεπικουρήσει τον Κωστή στην αναγνωριστική της επίσημης εξόρμησης του ΕΠΟΣ Φυλής. Από ένστικτο και μόνο, τα δυο τελευταία χρόνια, πίστευα πως το συγκεκριμένο χωριό θα απολάμβανε τέλεια θέα, μιας και κυκλώνεται πραγματικά από τους στοιβαρούς όγκους της Κακαρδίτσας και των Τζουμέρκων. Δεν έπεσα έξω. Όπως με καμάρι υποστηρίζουν οι ντόπιοι η αετοφωλιά τους. Φτάσαμε σχετικά αργά (02:30) τιμώντας το σχετικό έθιμο των εξορμήσεων του τριημέρου του Αγ.Πνεύματος.
Αναζήτηση στέγης, κλασσικά σε εκκλησία και πιο συγκεκριμένα στο ευρύχωρο χαγιάτι της κεντρικής εκκλησίας του χωριού (Αγ.Νικόλαος). Τα χαλιά πέριξ της εκκλησίας δεν μας ανησύχησαν (για πιθανή λειτουργία την επομένη) και απολαύσαμε έναν γλυκό ύπνο. Ξύπνημα κατά τις 08:30, έκανα μια μικρή βόλτα στο χωριό μέχρι να σηκώθούν και οι υπόλοιποι, φωτογραφίες και όλοι μαζί για καφέ στην πλατεία του χωριού συνοδεία ντόπιας χορτόπιτας και τυρόπιτας.
Συνέχεια, χωρίς μεγάλες υψομετρικές σε πεδίο που θυμίζει Καλλιακούδα πριν το διάσελο, θα συναντήσουμε αγελάδες και αυτόματα θα δημιουργηθούν συνειρμοί για αλπικά Ελβετικά τοπία με φόντο τα χιονισμένα Τζουμέρκα, το φρέσκο χορτάρι και με τα συμπαθητικά τετράποδα. Ο Αποστόλης μας δείχνει τον στόχο μας, τον Σταυρό των Μελισσουργών. Έχουμε τουλάχιστον 800 μέτρα σκληρής ανηφόρας μπροστά μας. Θα κάνουμε άλλες δυο στάσεις για να φτάσουμε τελικά στο περίφημο σημείο με την ανεπανάληπτη θέα στη Στρογγούλα αλλά και την Κακαρδίτσα.
Σιγά – σιγά ξεμυτίζουμε και στήνουμε τις σκηνές. Η ανάβαση στην Κακαρδίτσα θα πρέπει να περιμένει, πάλι. Ο απρόσμενος ήλιος θα μας βοηθήσει να στεγνώσουμε κάποια ρούχα, ενώ ο Βαγγέλης θα ανάψει φωτιά που θα μας συντροφεύσει μέχρι αργά. Ώρα για μαγείρεμα, τα γκαζάκια παίρνουν μπροστά και δε μένει παρά να απολάυσουμε τη θέα τριγύρω. Κακαρδίτσα, Μακριά Ράχη, Τσιγκόρι, Φούρκα και ο επιβλητικός Κρυάκουρας. Κουβεντούλα γύρω από τη φωτιά συνοδεία ρακής. Αποσύρομαι στην σκηνή και ελπίζω αύριο ο καιρός να μας επιτρέψει να συνεχίσουμε την πορεία μας κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο επιστρέφοντας στους Μελισσουργούς.
Ξύπνημα σχετικά νωρίς, με τέλειο καιρό και το κλασσικό καφεδάκι. Η διαδρομή μας σήμερα θα περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο κίνηση σε κορυφογραμμή, μέχρι τον Κρυάκουρα και στη συνέχεια προσέγγιση του Αυχένα των Μελισσουργών ή Αυτί. Χαζεύουμε μια τον Κρυάκουρα, μια πίσω μας την Κακαρδίτσα και μπαίνουμε στην ράχη πότε ακριβώς πάνω της , πότε τραβερσάροντας αριστερά, πλησιάζοντας τον όγκο του Κρυάκουρα και έχοντας την ευκαιρία να μελετήσουμε την υπόλοιπη πορεία μας. Η αλήθεια είναι ότι κάποια σημεία φαίνονται απότομα και κάποια δεν φαίνονται καθόλου. Πηγαίνουμε σχετικά αργά και τα σύννεφα κάνουν την εμφάνιση τους.
Διακρίνεται το μονοπάτι που οδηγεί στα λιβάδια πάνω από τα Θεοδώριανα, αλλά και το δικό μας για την στάνη απένταντι με τους 2 χωματόδρομους. Απότομη κατεβασιά από σάρα στο ποτάμι, εκ νέου πέρασμα και τελική ανηφόρα για τη στάνη. Είμαι δεύτερος πίσω από τον Αποστόλη όταν ακούω να μου φωνάζει. Ο θείος Παύλος, ο θείος Παύλος... Βρίσκουμε τη σύντροφό του Μαρία και μας δείχνει το δρόμο πιο πάνω. Διακρίνεται το χαρακτηριστικό μπλε μπουφάν. Έχουμε την τιμή να βρεθούμε με έναν θρύλο των Ελληνικών βουνών, τον Παύλο Ευαγγελίδη. Είχε μόλις γυρίσει από την κορυφή Κομμένη (ή Κομμένα) των Τζουμέρκων (και μάλιστα όχι την κύρια αλλά την Δυτική). Σύντομα καταλαβαίνουμε πόσο λίγα γνωρίζουμε για τα βουνά τριγύρω. Θα κατέβουμε όλοι παρέα προς το Αγκάθι, θα χαζέψουμε έναν τεράστιο καταρράκτη και μετά ακολουθώντας το δρόμο για το χωριό, αφού προηγούμενως μοιραστεί μαζί μας, πληροφορίες για μυστικά περάσματα από το Γερανοβούνι (και όχι Γερακοβούνι) για την χθεσινή τους διαδρομή, κατεβαίνοντας από ένα λούκι της Στρογγούλας και πολλά άλλα.
Βγαίνοντας στο δρόμο, αρχίζει η καταιγίδα. Οι βροντές και οι αστραπές είχαν φτάσει πολύ κοντά μας. Θα υπομείνουμε την βροχή για την επόμενη μια ώρα, αλλά δεν μπορεί να μας χαλάσει την διάθεση. Πλησιάζουμε προς την ολοκλήρωση της πορείας μας, σίγουρα κουρασμένοι αλλά τόσο γεμάτοι. Θα ακολουθήσει πλούσιο δείπνο με ηλεκτρολύτες και παϊδάκια, θα συζητήσουμε με τον Παύλο για το παρόν και το μέλλον της ορειβασίας στην Ελλάδα, για μελλοντικές πορείες και θα αποσυρθούμε σε άλλη εκκλησία στην είσοδο του χωριού με παιδική χαρά. Την επομένη, ξύπνημα με τρελό ήλιο και επιστροφή (αφού αγναντεύσουμε από μακριά τα Τζουμέρκα με προεξέχουσα την κορυφή της Ρόκας) γιατί πρέπει να ξενιτευτούμε πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου