Διάσχιση Δυτικών Βαρδουσίων (Ε4)

Με αφορμή την άσκηση των εκλογικών μου δικαιωμάτων, ανεβήκαμε την Παρασκευή το βράδυ για μια μικρή περιπλάνηση στα Δυτικά Βαρδούσια με τον σύντροφο Αποστόλη στον ΑΘ.Διάκο, αναμένοντας την επομένη το πρωί, τον καλό μας φίλο Κωστή απο τον Αγ. Κωνσταντίνο.
Μιας και η γιαγιά είναι ακόμα στο χωριό, προτιμήσαμε τη θαλπωρή του σπιτιού και του ύπνου σε κρεβάτι. Ξυπνητήρι στις 07:30 αλλά καμία διάθεση για να σηκωθούμε. Έξω χάλαγε ο κόσμος απο τη βροχή, οπότε χουχουλιάζαμε στα κρεβάτια μας. Το τηλεφώνημα του Κωστή που μας περίμενε ήδη στον Μαστροκωστόπουλο, διακόπτει την πρωινή και προσωρινή χαλαρότητα και σε 20 λεπτά είμαστε στην πλατεία, πίνοντας καφεδάκι και συζητώντας τα κατορθώματα των προηγούμενων ΣΚ.
Δε θα καθυστερήσουμε άλλο και θα πάρουμε τον δρόμο για τη Σκασμένη Στρούγκα. Η διαδρομή είναι γνωστή, το Ε4 που ανεβαίνει στον Πρ. Ηλία, συνεχίζει επι το πλείστον στο δρόμο μέχρι το Σταυρό και μετά κατηφορίζει για Σκασμένη Στρούγκα αφού περάσει το παλιό Τυροκομείο και το Καρυώτικο ρέμα (έναν από τους τροφοδότες του Εύηνου ή Φιδάρη).
Όλα αυτά σε κανονικές συνθήκες και με την απουσία των βοσκών άρα και των τσοπανόσκυλων.

Εμείς επιλέξαμε να πάμε με το αυτοκίνητο – θηρίο – δε κολώνω πουθενά του συντρόφου Αποστόλη. Όλα καλά μέχρι το παλιό τυροκομείο, φτάνοντας στο ποτάμι μας παίρνουν πρέφα τα τσοπανόσκυλα του Νίκου του Σταθιά, και μας «συνοδεύουν» λίγο πριν την Σκασμένη, προσπαθώντας ταυτόχρονα, να μας απαλλάξουν από οποιοδήποτε πλαστικό κάλυμμα του αυτοκινήτου που δαγκώνουν λυσσασμένα. Με το που μπαίνουμε στα όρια του λιβαδιού της Σκασμένης Στρούγκας τα τσοπανόσκυλα σταματάνε και μας «παραδίδουν» σε αυτά του επόμενου λιβαδιού. Για καλή μας τύχη, ο τσοπάνος είναι στο μαντρί και τα τσοπανόσκυλα, είναι σαφώς πιο ήμερα από τα προηγόύμενα. Μας κερνάει τσιπουράκι, τα λέμε λίγο για τις δυσκολίες της δουλειάς, η βροχή συνεχίζεται, ανταριασμένο τοπίο τριγύρω, έρχεται και ο Λιάς, ο συνεχιστής της παράδοσης της οικογένειας, τους χαιρετούμε και αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε την πορεία μας για την Αρτοτίνα.

Παίρνουμε τον δρόμο με το σήμα Ε4, ακριβώς κάτω από το καλύβι της Σκασμένης για 20 λεπτά και ουσιαστικά κυκλώνουμε το Γιδοβούνι αριστερόστροφα. 20 μέτρα μετά από το σημείο που τεράστια πέτρα έχει πέσει στο δρόμο, ξεκινά το μονοπάτι που τραβερσάρει ανηφορικά τις πλαγιές κάτω από τα επιβλητικά Γιδοβούνι, Πυραμίδα, Πάνω και Κάτω Ψηλό. Η βροχή γίνεται πιο δυνατή, και στον ενθουσιασμό μας να πιάσουμε το μονοπάτι θα ανέβουμε 20 μέτρα ψηλότερα. ΤΟ GPS του Κωστή θα μας επαναφέρει στην τάξη και στον ίσιο δρόμο και χωρίς άλλες δυσκολίες, αλλά με καταρρακτώδη βροχή και ομίχλη θα συνεχίσουμε την πορεία μας. Συνολικά, θα βρούμε τρια ρέματα – χειμάρρους που δημιουργήθηκαν από την έντονη βροχόπτωση και θα τα περάσουμε οριακά.

Βγαίνουμε σε ξέφωτο (Κουκοσόλακα) και χωρίς στάσεις θα συνεχίσουμε μέχρι την περίφημη Κουφόλακα. Το νερό που κατεβαίνει είναι εντυπωσιακό. Ο καιρός παραμένει κλειστός. Εδώ, ανάμεσα στο Κάτω και Πάνω Ψηλό βρίσκεται ο Ανεμιστός, ο καταρράκτης που «ανεμίζει» ή γκρεμίζει τα νερά του με κατάληξη το Καρυώτικο ρέμα. Η όραση μας λόγω της πυκνής ομίχλης δε μας βοηθάει, αλλά η ακοή είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Χάσκει ακριβώς από πάνω μας. Δεν τον βλέπουμε αλλά τον ακούμε. Συνεχίζουμε χωρίς να χάνουμε ιδαίτερα ύψος και αφού περάσουμε από μικρή σάρα (θέλει λίγο προσοχή) θα φτάσουμε στη θέση Πάνω Σταυρός με χαρακτηριστική ταμπέλα και εικονοστάσι λίγο χαμηλότερα (Σταυρός). Η πορεία μας τώρα είναι κατηφορική και αφού διασχίζουμε αρκετές πλαγιές, έχουμε πρώτη οπτική επαφή με την Αρτοτίνα.

Ο καιρός δείχνει να καλυτερεύει (βέβαια έχουμε γίνει μούσκεμα) περνάμε κάτω και αριστερά από την κορυφή Μπάλα και βγαίνουμε σε χωματόδρομο πάνω από την Αρτοτίνα. Θα κατηφορίσουμε πότε από το δρόμο και πότε από μονοπάτι για να φτάσουμε στο χαμηλότερο σημείο της διαδρομής μας, το φουσκωμένο ρέμα της Αρτοτίνας (Καλογερικό) και να περάσουμε απένταντι από 2 παλιά ξύλινα γεφυράκια. Χανουμε για λίγο την σήμανση του Ε4, αλλά η Αρτοτίνα είναι μια ανάσα. Κάνουμε μια 200μετρη κόντρα και είμαστε στα πρώτα σπίτια του χωριού. Κατευθυνόμαστε στην πλατεία, όπου και η μοναδική ταβέρνα. Αλλάζουμε, προσπαθούμε να στεγνώσουμε τα βρεγμένα, θα φάμε μια ωραία ζεστή φασολάδα, συνοδεία κρασιού, θα μιλήσουμε με τους ντόπιους για την ανάγκη άνάπτυξης του χωριού, για τη διαμάχη περί της γενέτειρας του Αθ.Διάκου. Θα κάνουμε μια μικρή βόλτα τριγύρω, ο καιρός πλέον είναι καθαρός, απέναντι μας χαζεύουμε τα Αρτοτινά λειβάδια με τις Σούφλες, τη Κωστάριτσα, την Αλογόραχη, την μύτη της Πυραμίδας . Θα πρέπει να μνημονεύσω την φιλοξενία των ιδιοκτητών της ταβέρνας του χωριού, που μας παραχώρησαν ευγενικά ένα χώρο για την διανυκτεύρευσή μας και θα τολμήσω να πω, ότι η θέα από την Αρτοτίνα, είναι ελαφρώς εντυπωσιακότερη από την αντίστοιχη της Μουσουνίτσας.

Φωτογραφικό υλικό στο ακόλουθο link:
https://photos.google.com/album/AF1QipPR1XxTZrk7-NTdjD2Yd57myseHJLhO6o067hFl