Μετά τα βραδυνά τσιπουράκια, η ομάδα πείναγε ελαφρώς και αποσυρόμενη στα ιδιαίτερα διαμερίσματά της (ένα εγκατελειμένο κτίριο στην πλατεία της Αρτοτίνας), θα προβεί σε ελαφρύ δείπνο, μετά ρυζιού μπασμάτι, κονσέρβας τόνου και crackers.
Ξύπνημα μετά από ικανοποιητικότατο ύπνο γύρω στις 07:00, ετοιμασία σακιδίων και καφεδάκι στην πλατεία του χωριού. Η ομάδα είναι χαλαρή και χωρίς να το πολυκαταλάβουμε θα περάσουν σχεδόν 2 ώρες, μέχρι να αποφασίσουμε την αναχώρηση μας από το χωριό, γύρω στις 09:30. Πορεία σε χωματόδρομο, αυτή τη φορά με νότια κατεύθυνση και στη
συνέχεια βόρεια, περνώντας ρέμα χωρίς γεφυράκι, και συνεχίζοντας για τα επόμενα 8 χιλιόμετρα σε δασικό δρόμο, περνώντας από αρκετές διασταυρώσεις.
Φτάνουμε στο γραφικό εκκλησάκι του Πρ. Ηλία έχοντας μπροστά μας τον όγκο της Κωστάριτσας. Μελετώντας τον χάρτη, αποφασίζπυμε να ακολουθήσουμε τη ράχη για να αποφύγουμε δυο τρεις στροφές του δρόμου. Από διερχόμενο αυτοκίνητο μαθαίνουμε πως κηνυγοί έχουν στήσει καρτέρι πιο πάνω, οπότε η συνηθισμένη σιωπηλή πορεία, μετατρέπεται σε δυνατή ανταλλαγή επιφωνημάτων (για το φόβο των Ιουδαίων). Με τα πολλά εμφανίζεται μπροστά μας το Κάτω Ψηλό και η Πυραμίδα. Αρκετοί κηνυγοί επιστρέφουν από τα λειβάδια. Μικρή στάση για κολατσιό. Λίγη ανηφόρα ακόμη και θα εμφανιστούν μπροστά μας και οι Σούφλες. Όνομα και πράμα.
Σχεδόν 3 ½ ώρες από το χωριό είμαστε στα Αρτοτινά Λειβάδια. Ονειρεμένο μέρος. Βόρειοδυτικά, φαίνεται η κορυφογραμμή της Οξυάς, δυτικότερα εμανίζονται το
Βελούχι και η Καλλιακούδα. Βλέπουμε ξεκάθαρα τον στόχο μας. Την Μουσουνιτσιώτικη Διασέλα. Θα πάρουμε τον δρόμο που οδηγεί στα ριζά της Αλογόραχης, μέχρι το τέλος του, σε ρέμα που σχηματίζονται εντυπωσιακοί καταρράκτες με φόντο την βόρεια Σούφλα. Από μακριά το μονοπάτι για τη Διασέλα φαινόταν απόκρημνο, φτάνοντας δίπλα του θα διαπιστώσουμε δεκάδες γιδόστρατα που ανεβάζουν ψηλά. 45 λεπτά για να καλύψουμε τα τελευταία 300 μέτρα. Στο μυαλό μου εδώ και αρκετή ώρα τριγυρνά μόνο μια σκέψη. Θα καταφέρουμε να περάσουμε απαπαρατήρητοι από τα τσοπανόσκυλα της Αλογόραχης; Ήδη από χθες μας είχαν δείξει τις διαθέσεις τους.
Πιάνουμε την αριστερή μεριά, σχεδόν δίπλα στην αρχή της Πλάκας και η ηχώ ενός γαβγίσματος μου γίνεται κόμπος στο λαιμό μου. Δε καταφέραμε καν να βγούμε στη Διασέλα και μας είχαν καταλάβει. Στα 30 μέτρα στέκονται αρχικά τρια και στη συνέχεια άλλα τόσα τσοπανόσκυλα. Χωρίς πανικό τραβιόμαστε ακόμα πιο αριστερά και σε λίγο αντιλαμβανόμαστε γιατί τα σκυλιά μας κατάλαβαν τόσο γρήγορα. Τα πρόβατα βόσκουν πολύ κοντά μας και ξεκουράζονται στη τεράστια σκιά της Αλογόραχης. Το γάβγισμα είναι έντονο, αλλά τους δείχνουμε πως ακολουθούμε διαφορετική κατεύθυνση και δεν απειλούμε το κοπάδι. Για τουλάχιστον 30 λεπτά θα μας γαβγίζουν αλλά δε θα επιτεθούν, Ειδικά το ένα από αυτά, δε μας μας χάσει από τα μάτια του, ακόμα και όταν πλησιάζαμε στη Σκασμένη Στρούγκα. Κατεβαίνουμε από ράχη που ουσιαστικά χωρίζει τα 2 λιβάδια. Τώρα πια θα γίνου
με αντιληπτοί από τα τσοπανόσκυλα της Σκασμένης. Ευτυχώς το κοπάδι είναι ψηλά, κοντά στο διάσελο Γιδοβουνίου – Πυραμίδας και τα σκυλιά, όχι και τα πιο απειλητικά στα Βαρδούσια.
Είμαστε κάτω σε περίπου 45 λεπτά. Πετυχαίνουμε πάλι τον Λια, ο οποίος μας έχει άσχημα νέα. Από τη χθεσινή βροχή έχει φαγωθεί το ποτάμι και δε περνάει ούτε αγροτικό.
Με την παρότρυνση του, παίρνουμε ένα γκασμά και ένα φτυάρι και φτάνουμε στο πέρασμα του ποταμού. Ο Λιας θα εξομαλύνει το φάγωμα που δημιούργησε το ορμητικό ποτάμι. Στη συνέχεια θα πρέπει να ρίξουμε πέτρες μέσα στο ποτάμι και να δημιουργήσουμε σταθερό πάτημα για τις ρόδες του αυτοκινήτου. Με συνοπτικές διαδικασίες, θα όλοκληρώσουμε το εγχείρημα μας και το θηρίο θα περάσει αλώβητο. Τρέμετ
ε Cayenne, Q7, και λοιπά σαλονάτα SUV.
Τελευταία στάση για μια φωτογραφία στο Σταυρό, καφεδάκι στον Μαστροκωστόπουλο και φαγητό στη γιαγιά, αφού πρώτα ασκήσω τα εκλογικά μου δικαιώματα και στη συνέχεια «παραστήσω» τον μηχανικό ψάχνοντας τη βλάβη στο αυτοκίνητο της ξαδέρφης μου. Ευτυχώς ο Μαστροκωστόπουλος έδωσε πάλι τη λύση.
Ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο τον Πελεκάνο και τον γιο του Λια για τη φιλοξενία στη καλύβα, τον Λια προσωπικά για την «εκτροπή» του Ευήνου και τους συντρόφους Αποστόλη και Κωστή για την παρέα.
Ξύπνημα μετά από ικανοποιητικότατο ύπνο γύρω στις 07:00, ετοιμασία σακιδίων και καφεδάκι στην πλατεία του χωριού. Η ομάδα είναι χαλαρή και χωρίς να το πολυκαταλάβουμε θα περάσουν σχεδόν 2 ώρες, μέχρι να αποφασίσουμε την αναχώρηση μας από το χωριό, γύρω στις 09:30. Πορεία σε χωματόδρομο, αυτή τη φορά με νότια κατεύθυνση και στη
συνέχεια βόρεια, περνώντας ρέμα χωρίς γεφυράκι, και συνεχίζοντας για τα επόμενα 8 χιλιόμετρα σε δασικό δρόμο, περνώντας από αρκετές διασταυρώσεις.Φτάνουμε στο γραφικό εκκλησάκι του Πρ. Ηλία έχοντας μπροστά μας τον όγκο της Κωστάριτσας. Μελετώντας τον χάρτη, αποφασίζπυμε να ακολουθήσουμε τη ράχη για να αποφύγουμε δυο τρεις στροφές του δρόμου. Από διερχόμενο αυτοκίνητο μαθαίνουμε πως κηνυγοί έχουν στήσει καρτέρι πιο πάνω, οπότε η συνηθισμένη σιωπηλή πορεία, μετατρέπεται σε δυνατή ανταλλαγή επιφωνημάτων (για το φόβο των Ιουδαίων). Με τα πολλά εμφανίζεται μπροστά μας το Κάτω Ψηλό και η Πυραμίδα. Αρκετοί κηνυγοί επιστρέφουν από τα λειβάδια. Μικρή στάση για κολατσιό. Λίγη ανηφόρα ακόμη και θα εμφανιστούν μπροστά μας και οι Σούφλες. Όνομα και πράμα.
Σχεδόν 3 ½ ώρες από το χωριό είμαστε στα Αρτοτινά Λειβάδια. Ονειρεμένο μέρος. Βόρειοδυτικά, φαίνεται η κορυφογραμμή της Οξυάς, δυτικότερα εμανίζονται το
Βελούχι και η Καλλιακούδα. Βλέπουμε ξεκάθαρα τον στόχο μας. Την Μουσουνιτσιώτικη Διασέλα. Θα πάρουμε τον δρόμο που οδηγεί στα ριζά της Αλογόραχης, μέχρι το τέλος του, σε ρέμα που σχηματίζονται εντυπωσιακοί καταρράκτες με φόντο την βόρεια Σούφλα. Από μακριά το μονοπάτι για τη Διασέλα φαινόταν απόκρημνο, φτάνοντας δίπλα του θα διαπιστώσουμε δεκάδες γιδόστρατα που ανεβάζουν ψηλά. 45 λεπτά για να καλύψουμε τα τελευταία 300 μέτρα. Στο μυαλό μου εδώ και αρκετή ώρα τριγυρνά μόνο μια σκέψη. Θα καταφέρουμε να περάσουμε απαπαρατήρητοι από τα τσοπανόσκυλα της Αλογόραχης; Ήδη από χθες μας είχαν δείξει τις διαθέσεις τους.Πιάνουμε την αριστερή μεριά, σχεδόν δίπλα στην αρχή της Πλάκας και η ηχώ ενός γαβγίσματος μου γίνεται κόμπος στο λαιμό μου. Δε καταφέραμε καν να βγούμε στη Διασέλα και μας είχαν καταλάβει. Στα 30 μέτρα στέκονται αρχικά τρια και στη συνέχεια άλλα τόσα τσοπανόσκυλα. Χωρίς πανικό τραβιόμαστε ακόμα πιο αριστερά και σε λίγο αντιλαμβανόμαστε γιατί τα σκυλιά μας κατάλαβαν τόσο γρήγορα. Τα πρόβατα βόσκουν πολύ κοντά μας και ξεκουράζονται στη τεράστια σκιά της Αλογόραχης. Το γάβγισμα είναι έντονο, αλλά τους δείχνουμε πως ακολουθούμε διαφορετική κατεύθυνση και δεν απειλούμε το κοπάδι. Για τουλάχιστον 30 λεπτά θα μας γαβγίζουν αλλά δε θα επιτεθούν, Ειδικά το ένα από αυτά, δε μας μας χάσει από τα μάτια του, ακόμα και όταν πλησιάζαμε στη Σκασμένη Στρούγκα. Κατεβαίνουμε από ράχη που ουσιαστικά χωρίζει τα 2 λιβάδια. Τώρα πια θα γίνου
με αντιληπτοί από τα τσοπανόσκυλα της Σκασμένης. Ευτυχώς το κοπάδι είναι ψηλά, κοντά στο διάσελο Γιδοβουνίου – Πυραμίδας και τα σκυλιά, όχι και τα πιο απειλητικά στα Βαρδούσια.Είμαστε κάτω σε περίπου 45 λεπτά. Πετυχαίνουμε πάλι τον Λια, ο οποίος μας έχει άσχημα νέα. Από τη χθεσινή βροχή έχει φαγωθεί το ποτάμι και δε περνάει ούτε αγροτικό.
Με την παρότρυνση του, παίρνουμε ένα γκασμά και ένα φτυάρι και φτάνουμε στο πέρασμα του ποταμού. Ο Λιας θα εξομαλύνει το φάγωμα που δημιούργησε το ορμητικό ποτάμι. Στη συνέχεια θα πρέπει να ρίξουμε πέτρες μέσα στο ποτάμι και να δημιουργήσουμε σταθερό πάτημα για τις ρόδες του αυτοκινήτου. Με συνοπτικές διαδικασίες, θα όλοκληρώσουμε το εγχείρημα μας και το θηρίο θα περάσει αλώβητο. Τρέμετ
ε Cayenne, Q7, και λοιπά σαλονάτα SUV.Τελευταία στάση για μια φωτογραφία στο Σταυρό, καφεδάκι στον Μαστροκωστόπουλο και φαγητό στη γιαγιά, αφού πρώτα ασκήσω τα εκλογικά μου δικαιώματα και στη συνέχεια «παραστήσω» τον μηχανικό ψάχνοντας τη βλάβη στο αυτοκίνητο της ξαδέρφης μου. Ευτυχώς ο Μαστροκωστόπουλος έδωσε πάλι τη λύση.
Ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο τον Πελεκάνο και τον γιο του Λια για τη φιλοξενία στη καλύβα, τον Λια προσωπικά για την «εκτροπή» του Ευήνου και τους συντρόφους Αποστόλη και Κωστή για την παρέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου