ΚΑΤΑΒΟΘΡΑ ΟΙΤΗΣ

Η πορεία μας ξεκίνησε από την άκρη του χωριού (Άνω Παύλιανη). Σαν σημείο εκκίνησης είχαμε τον χωματόδρομο που οδηγεί στο Κουμαρίτσι. Τελικά, λόγω έλλειψης ενδεικτικών πινακίδων φτάσαμε στην άλλη άκρη του χωριού,στο κτίριο του Φοίβου. Από εκεί, η μικρή παρέα μας (ο φίλος μου ο Αποστόλης, μαζί με τον Κωστή και τη Λενιώ από τον Αγ. Κωνσταντίνο), άρχισε την πορεία πότε σε δασικό δρόμο και πότε σε ίχνη παλιών μονοπατιών για να βγει σε χαρακτηριστική διασταύρωση δρόμου με πολλά παρακλάδια και εικονοστάσι. Μέχρι εδώ το χιόνι λιγοστό και μόνο σε σημεία που δε το βλέπει ο ήλιος. Μετά από αυτή τη διασταύρωση, προχωράμε παράλληλα με τον δρόμο για 500μ, οσότου βρούμε κόκκινα σημάδια πάνω σε στροφή και πιάσουμε ράχη, η οποία θα μας βγάλει στα 1500μ περίπου. Δεξιά μας, η ανώνυμη κορυφή 1548 με το χαρακτηριστικό κολωνάκι και πιο δίπλα το Ξεροβούνι, που στα ριζά του φιλοξενεί την περίφημη Καταβόθρα, εκεί που χάνονται τα νερά των πηγών της Οίτης. 

Ανέβασμα στο διάσελο και μετά από 20 λεπτά συναντάμε τον χωματόδρομο που έρχεται από Πυρά Ηρακλέους και οδηγεί το μεν ένα παρακλάδι του στο Μαυρολιθάρι και το δεύτερο στις Λειβαδιές. Ο καιρός άστατος, αλλά κρατάει ακόμη. Φτάνουμε στην Καταβόθρα, συντροφιά με τον ήχο των νερών που χάνονται μέσα στο βάραθρο, μικρή στάση για φαγητό με τα εδέσματα του Κωστή και της Λένας (φρέσκια φέτα από τη Σουβάλα και ελιές) και επιστροφή από Πυρά Ηρακλέους με φοβερή θέα (που αλλού) στα Βαρδούσια, αλλά και στις κύριες κορυφές της Οίτης, Πύργο(2.152μ) και Γρεβενό(2.114μ). Μας γέμισε απογοήτευση η κατάσταση του υποτιθεμένου αρχαιολογικού χώρου του ναού του Ηρακλή. Μια άθλια περίφραξη, ένα εγκατελειμένο οίκημα και τίποτα παραπάνω.Επιστροφή από άλλο δασικό δρόμο, περνώντας από τον Πρ. Ηλία και τις ιδιωτικές κατασκηνώσεις πάνω από την Παύλιανη. Μια χαλαρή πορεία 5 ½ ωρών σε ένα μαγικό τοπίο ενός βουνού που το σνομπάρουν συνήθως οι ορειβάτες-πεζοπόροι.