Είχαν περάσει σχεδόν 10 μήνες από την ημέρα που είχε πέσει η ιδέα για το trekking στο Everest και την ανάβαση στο Island Peak. Από τους 4 που είχαμε ξεκινήσει «χάσαμε» μόνο τη Μαρίζα που μετακόμισε στην Ελβετία. Μείναμε οι άντρες χωρίς τη γιατρό μας (ο Αποστόλης, ο Κώστας και ο Νίκος).
Το ακόλουθο ημερολόγιο δε μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτυπώσει όλες τις εντυπώσεις, τα συναισθήματα, το δέος του βλέμματος σε αυτές τις πελώριες ορθοπλαγιές. Είναι μάλλον περισσότερο μια ψύχραιμη ματιά ενός ουδέτερου περιηγητή.
1η Ημέρα (Ημέρα ταξιδιού):Το ταξίδι μας δεν ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς. Ο Αποστόλης έχει ήδη διάρροια και θα επισκεφτεί κατά σειρά τις τουαλέτες όλων των αεροδρομίων που θα μας φιλοξενήσουν (ΕΛ.ΒΕΝ, Μπαχρέιν, Κατμαντού). Το ταξίδι μας είναι κατά τα άλλα άνετο χωρίς άλλα προβλήματα. Θα φτάσουμε στον προορισμό μας το πρωί της επομένης (08:00).
2η Ημέρα (Κατμαντού):
Ολιγόωρος ύπνος στο «κυριλέ» ξενοδοχείο μας και τρέξιμο μέχρι το απόγευμα για την έκδοση αδειών για το Island Peak και για τις νέες ταυτότητες που επινόησε η Νεπαλέζικη κυβέρνηση (TIMS). Αν το κυκλοφοριακό χάος σας ενοχλεί στην Αθήνα, δεν έχετε δει τίποτα. Την Κατμαντού ή θα τη λατρέψετε ή θα την μισήσετε.
Συμβουλή Νο1: ότι αφορά άδειες για αναβάσεις στα βουνά και άλλα γραφειοκρατικά στο Νεπάλ, αφήστε τα να τα κάνει το trekking agency. Θα γλυτώσετε πολύτιμο χρόνο.
3η Ημέρα (Κατμαντού-Lukla-Monjo):Επιστροφή στο αεροδρόμιο της Κατμαντού για την εμπειρία ζωής – εσωτερική πτήση για Lukla. Μέχρι να αντιληφθείς που ακριβώς κατευθύνεται το αεροπλάνο και που προσγειώνεται, δε σου μένει χρόνος για να ουρλιάξεις!!! Ακόμα δεν έχει ξεκινήσει το trekking και βρίσκουμε τον πρώτο Έλληνα, τον Δημ. Τιτόπουλο (εκπαιδευτή μας, στη σχολή του ΕΟΣ Αθηνών) και μας διηγείται το ιστορικό της δικιάς του προσπάθειας ανάβασης στο Ama Dablam. Η ατάκα του ότι το βουνό πέφτει, θα μας συντροφεύει σε όλο το trekking.
Συμβουλή Νο2: Καλό είναι ο porter που θα επιλέξετε (αν φυσικά επιλέξετε) να ξέρει καλά αγγλικά και να φοράει τουλάχιστον αθλητικά παπούτσια.
Συμβουλή Νο3: Επιλέξτε το Monjo και όχι το Phakding για την πρώτη σας διανυκτέρευση. Θα έχετε λιγότερο δρόμο την επόμενη μέρα και θα σας στοιχίσει φτηνότερα.
4η Ημέρα (Monjo-Namche Bazaar):
Οι porters μας κάνουν νούμερα και δεν ξεκινούν. Λόγω των κακών αγγλικών τους, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς θέλουν. Τελικά με την μεσολάβηση της ιδιοκτήτριας του Lodge (να είναι καλά η γυναίκα) καταλαβαίνουμε ότι θέλουν χρήματα σε τοπικό νόμισμα.
Πρώτη και απαιτητική ανηφόρα. 700m υψομετρικής για το Namche. Πολύ σκόνη, πολλές μεταλλικές γέφυρες, ωραία διαδρομή, διαθέσιμο internet, μεγάλες μερίδες φαγητού. Το Namche δεν είναι όσο κοσμοπολίτικο περιμέναμε, αλλά εξακολουθεί να είναι το κεφαλοχώρι της περιοχής.
Συμβουλή Νο4: Αποφύγετε συνάντηση με yak όταν διασχίζετε τις μεταλλικές γέφυρες. Εκτός και αν ζείτε επικυνδύνως.
5η Ημέρα (Namche Bazaar-Thame):Ημέρα εγκλιματισμού. Άκρως απαραίτητη και υποχρεωτική. Φοβερό μονοπάτι, στην αρχή σε πυκνό δάσος, χωρίς πολύ κόσμο και με λογική υψομετρική (325m). Πρώτη επαφή με το Ama Dablam. Για όσους αγαπάνε την περιπέτεια, υπάρχει και το πέρασμα του Renjo La, που σε βγάζει σε 2 ημέρες στο Gokyo. Φοβερή θέα από το Thame των Kantega, Thamserku. Αξέχαστο θέαμα, το τελευταίο φως πάνω από τις δυο αυτές κορυφές. Επιστροφή και διανυκτέρευση στο Namche.
Συμβουλή5: Ακολουθήστε αυτό το μονοπάτι αν θέλετε να γνωρίσετε μερικά αναλλοίωτα χαρακτηριστικά παραδοσιακών χωριών σε αυτό το τμήμα του Νεπάλ.
6η Ημέρα (Namche Bazaar-Khumjung):Δεύτερη ημέρα εγκλιματισμού στο γειτονικό Khumjung από το μονοπάτι που πηγαίνει στο Tengboche. Εναλλακτικά, υπάρχει direct μονοπάτι ακριβώς πάνω από το Namche. Στο Kenjoma o Αποστόλης γνωρίζει το έρωτα στα μάτια της γοητευτικής και με απίστευτα μάτια Ελληνοκαναδέζας από το Τορόντο με Κρητικές ρίζες. Δε θα μάθουμε ποτέ το όνομα της, δε θα προλάβουμε καν να την βγάλουμε μια φωτογραφία.
Στο Khumjung θα κάνουμε το πρώτο μας μπάνιο και θα κάνουμε tour στο Everest View Hotel το οποίο τελικά μας απογοήτευσε. Δε μας απογοήτευσε το γειτονικό Lodge με την απίστευτη θέα ξανά σε Kantega και Thamserku.
7η Ημέρα (Khumjung - Dole):Σιγά – σιγά παίρνουμε την επίμονη ανηφόρα για το Dole. Πολύ εντυπωσιακό σκαλιστό μονοπάτι στο βράχο. Μια μικρή στάση στο Phortse Tenga και μετά παίρνουμε τον ανήφορο. Μας κάνει εντύπωση ο πάγος στα ποτάμια και στους καταρράκτες στη διαδρομή. Μπαίνουμε στην ζώνη των 4000m και για αυτό επιλέγουμε να ανεβαίνουμε πολύ αργά και max. 300 μέτρα υψομετρικής κάθε μέρα. Έχω την πρώτη ενόχληση στο στομάχι αλλά με 2 Norid (καρβουνάκια) στρώνει αμέσως. Το κρύο είναι σαφώς περισσότερο και το δωμάτιο μας είναι σαν ψυγείο.
8η Ημέρα (Dole - Maschermo):Εύκολη σχετικά διαδρομή για το επόμενο χωριό στα 4400m. Τα χωριά αυτά αξιοποιήθηκαν από την στιγμή που ανακαλύφθηκε ο παράδεισος του Gokyo. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν ο χώρος των καλοκαιρινών χειμαδιών των yak. Από δω αρχίζει να φαίνεται και το Cho Oyu. Ο κλειστός καιρός όμως, δε μας το επιτρέπει. Έχουμε καιρό να μιλήσουμε με Ελλάδα και αναζητούμε εναγωνίως κάποιο τηλέφωνο. Θα βρούμε τελικά ένα δορυφορικό και θα το πληρώσουμε πανάκριβα. Το μεσημέρι μας επισκέπτεται στο Lodge μια κοπέλα και μας ενημερώνει για ένα σεμινάριο σχετικά με τη νόσο του υψομέτρου στο τοπικό ιατρείο. Δε το σνομπάρουμε, αλλά προτιμούμε αντί αυτού 2ωρη ξεκούραση. Αρχίζει και πετάει χιονόνερο. Το βράδυ θα συμμετέχουμε σε μια ντόπια γιορτή των κατοίκων με τραγούδια και χορούς.
9η Ημέρα (Maschermo - Gokyo):Έξω είναι όλα παγωμένα. Περιμένουμε την εμφάνιση του ήλιου. Αμέσως όλα αλλάζουν. Σήμερα είναι η ημέρα των λιμνών. Το μονοπάτι κατά τόπους σκαμμένο στο βράχο και με σκαλάκια. Περνάμε διαδοχικά 2 λίμνες για να φτάσουμε στο Gokyo. Τα τοπία είναι πανέμορφα. Τυρκουάζ χρώματα και κορυφές να κρέμονται από πάνω μας. Ο Αποστόλης νιώθει αρκετά δυνατός και κάνει ανάβαση την ίδια μέρα στο Gokyo Ri. Εμείς θα περιμέναμε το επόμενο πρωί. Για καλύτερο εγκλιματισμό ανεβαίνουμε το λόφο απέναντι από το Gokyo Ri και χαζεύουμε τον παγετώνα Ngozumpa.
10η Ημέρα (Gokyo - Gokyo Ri - Tagnag):Η πρώτη δύσκολη ανάβαση και το πρώτο πολύ πρωινό ξύπνημα. Παρατεταμένη κόντρα και σχεδόν 2 ½ ώρες για την κορυφή. Το θέαμα πέρα από κάθε προσδοκία. Η χαμηλή νέφωση το κάνει ακόμα πιο παραμυθένιο. Αμέτρητες και εντυπωσιακές κορυφές. Cho Oyu, Everest, Lhotse, Arakam Tse, Cholatse, Thamserku και άλλα ακόμα που δεν γνωρίζουμε. Ένα τσάι και μικρή ξεκούραση στο Lodge και στη συνέχεια η διάσχιση του παγετώνα. Απόκοσμο, σεληνιακό τοπίο με την άμμο να καλύπτει τον παγετώνα. Ο παγετώνας, ένας ζωντανός οργανισμός, να λιώνει, να προκαλεί μικρές κατολισθήσεις.
Το ακόλουθο ημερολόγιο δε μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτυπώσει όλες τις εντυπώσεις, τα συναισθήματα, το δέος του βλέμματος σε αυτές τις πελώριες ορθοπλαγιές. Είναι μάλλον περισσότερο μια ψύχραιμη ματιά ενός ουδέτερου περιηγητή.
1η Ημέρα (Ημέρα ταξιδιού):Το ταξίδι μας δεν ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς. Ο Αποστόλης έχει ήδη διάρροια και θα επισκεφτεί κατά σειρά τις τουαλέτες όλων των αεροδρομίων που θα μας φιλοξενήσουν (ΕΛ.ΒΕΝ, Μπαχρέιν, Κατμαντού). Το ταξίδι μας είναι κατά τα άλλα άνετο χωρίς άλλα προβλήματα. Θα φτάσουμε στον προορισμό μας το πρωί της επομένης (08:00).
2η Ημέρα (Κατμαντού):
Ολιγόωρος ύπνος στο «κυριλέ» ξενοδοχείο μας και τρέξιμο μέχρι το απόγευμα για την έκδοση αδειών για το Island Peak και για τις νέες ταυτότητες που επινόησε η Νεπαλέζικη κυβέρνηση (TIMS). Αν το κυκλοφοριακό χάος σας ενοχλεί στην Αθήνα, δεν έχετε δει τίποτα. Την Κατμαντού ή θα τη λατρέψετε ή θα την μισήσετε.
Συμβουλή Νο1: ότι αφορά άδειες για αναβάσεις στα βουνά και άλλα γραφειοκρατικά στο Νεπάλ, αφήστε τα να τα κάνει το trekking agency. Θα γλυτώσετε πολύτιμο χρόνο.
3η Ημέρα (Κατμαντού-Lukla-Monjo):Επιστροφή στο αεροδρόμιο της Κατμαντού για την εμπειρία ζωής – εσωτερική πτήση για Lukla. Μέχρι να αντιληφθείς που ακριβώς κατευθύνεται το αεροπλάνο και που προσγειώνεται, δε σου μένει χρόνος για να ουρλιάξεις!!! Ακόμα δεν έχει ξεκινήσει το trekking και βρίσκουμε τον πρώτο Έλληνα, τον Δημ. Τιτόπουλο (εκπαιδευτή μας, στη σχολή του ΕΟΣ Αθηνών) και μας διηγείται το ιστορικό της δικιάς του προσπάθειας ανάβασης στο Ama Dablam. Η ατάκα του ότι το βουνό πέφτει, θα μας συντροφεύει σε όλο το trekking.
Συμβουλή Νο2: Καλό είναι ο porter που θα επιλέξετε (αν φυσικά επιλέξετε) να ξέρει καλά αγγλικά και να φοράει τουλάχιστον αθλητικά παπούτσια.
Συμβουλή Νο3: Επιλέξτε το Monjo και όχι το Phakding για την πρώτη σας διανυκτέρευση. Θα έχετε λιγότερο δρόμο την επόμενη μέρα και θα σας στοιχίσει φτηνότερα.
4η Ημέρα (Monjo-Namche Bazaar):
Οι porters μας κάνουν νούμερα και δεν ξεκινούν. Λόγω των κακών αγγλικών τους, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς θέλουν. Τελικά με την μεσολάβηση της ιδιοκτήτριας του Lodge (να είναι καλά η γυναίκα) καταλαβαίνουμε ότι θέλουν χρήματα σε τοπικό νόμισμα.
Πρώτη και απαιτητική ανηφόρα. 700m υψομετρικής για το Namche. Πολύ σκόνη, πολλές μεταλλικές γέφυρες, ωραία διαδρομή, διαθέσιμο internet, μεγάλες μερίδες φαγητού. Το Namche δεν είναι όσο κοσμοπολίτικο περιμέναμε, αλλά εξακολουθεί να είναι το κεφαλοχώρι της περιοχής.
Συμβουλή Νο4: Αποφύγετε συνάντηση με yak όταν διασχίζετε τις μεταλλικές γέφυρες. Εκτός και αν ζείτε επικυνδύνως.
5η Ημέρα (Namche Bazaar-Thame):Ημέρα εγκλιματισμού. Άκρως απαραίτητη και υποχρεωτική. Φοβερό μονοπάτι, στην αρχή σε πυκνό δάσος, χωρίς πολύ κόσμο και με λογική υψομετρική (325m). Πρώτη επαφή με το Ama Dablam. Για όσους αγαπάνε την περιπέτεια, υπάρχει και το πέρασμα του Renjo La, που σε βγάζει σε 2 ημέρες στο Gokyo. Φοβερή θέα από το Thame των Kantega, Thamserku. Αξέχαστο θέαμα, το τελευταίο φως πάνω από τις δυο αυτές κορυφές. Επιστροφή και διανυκτέρευση στο Namche.
Συμβουλή5: Ακολουθήστε αυτό το μονοπάτι αν θέλετε να γνωρίσετε μερικά αναλλοίωτα χαρακτηριστικά παραδοσιακών χωριών σε αυτό το τμήμα του Νεπάλ.
6η Ημέρα (Namche Bazaar-Khumjung):Δεύτερη ημέρα εγκλιματισμού στο γειτονικό Khumjung από το μονοπάτι που πηγαίνει στο Tengboche. Εναλλακτικά, υπάρχει direct μονοπάτι ακριβώς πάνω από το Namche. Στο Kenjoma o Αποστόλης γνωρίζει το έρωτα στα μάτια της γοητευτικής και με απίστευτα μάτια Ελληνοκαναδέζας από το Τορόντο με Κρητικές ρίζες. Δε θα μάθουμε ποτέ το όνομα της, δε θα προλάβουμε καν να την βγάλουμε μια φωτογραφία.
Στο Khumjung θα κάνουμε το πρώτο μας μπάνιο και θα κάνουμε tour στο Everest View Hotel το οποίο τελικά μας απογοήτευσε. Δε μας απογοήτευσε το γειτονικό Lodge με την απίστευτη θέα ξανά σε Kantega και Thamserku.
7η Ημέρα (Khumjung - Dole):Σιγά – σιγά παίρνουμε την επίμονη ανηφόρα για το Dole. Πολύ εντυπωσιακό σκαλιστό μονοπάτι στο βράχο. Μια μικρή στάση στο Phortse Tenga και μετά παίρνουμε τον ανήφορο. Μας κάνει εντύπωση ο πάγος στα ποτάμια και στους καταρράκτες στη διαδρομή. Μπαίνουμε στην ζώνη των 4000m και για αυτό επιλέγουμε να ανεβαίνουμε πολύ αργά και max. 300 μέτρα υψομετρικής κάθε μέρα. Έχω την πρώτη ενόχληση στο στομάχι αλλά με 2 Norid (καρβουνάκια) στρώνει αμέσως. Το κρύο είναι σαφώς περισσότερο και το δωμάτιο μας είναι σαν ψυγείο.
8η Ημέρα (Dole - Maschermo):Εύκολη σχετικά διαδρομή για το επόμενο χωριό στα 4400m. Τα χωριά αυτά αξιοποιήθηκαν από την στιγμή που ανακαλύφθηκε ο παράδεισος του Gokyo. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν ο χώρος των καλοκαιρινών χειμαδιών των yak. Από δω αρχίζει να φαίνεται και το Cho Oyu. Ο κλειστός καιρός όμως, δε μας το επιτρέπει. Έχουμε καιρό να μιλήσουμε με Ελλάδα και αναζητούμε εναγωνίως κάποιο τηλέφωνο. Θα βρούμε τελικά ένα δορυφορικό και θα το πληρώσουμε πανάκριβα. Το μεσημέρι μας επισκέπτεται στο Lodge μια κοπέλα και μας ενημερώνει για ένα σεμινάριο σχετικά με τη νόσο του υψομέτρου στο τοπικό ιατρείο. Δε το σνομπάρουμε, αλλά προτιμούμε αντί αυτού 2ωρη ξεκούραση. Αρχίζει και πετάει χιονόνερο. Το βράδυ θα συμμετέχουμε σε μια ντόπια γιορτή των κατοίκων με τραγούδια και χορούς.
9η Ημέρα (Maschermo - Gokyo):Έξω είναι όλα παγωμένα. Περιμένουμε την εμφάνιση του ήλιου. Αμέσως όλα αλλάζουν. Σήμερα είναι η ημέρα των λιμνών. Το μονοπάτι κατά τόπους σκαμμένο στο βράχο και με σκαλάκια. Περνάμε διαδοχικά 2 λίμνες για να φτάσουμε στο Gokyo. Τα τοπία είναι πανέμορφα. Τυρκουάζ χρώματα και κορυφές να κρέμονται από πάνω μας. Ο Αποστόλης νιώθει αρκετά δυνατός και κάνει ανάβαση την ίδια μέρα στο Gokyo Ri. Εμείς θα περιμέναμε το επόμενο πρωί. Για καλύτερο εγκλιματισμό ανεβαίνουμε το λόφο απέναντι από το Gokyo Ri και χαζεύουμε τον παγετώνα Ngozumpa.
10η Ημέρα (Gokyo - Gokyo Ri - Tagnag):Η πρώτη δύσκολη ανάβαση και το πρώτο πολύ πρωινό ξύπνημα. Παρατεταμένη κόντρα και σχεδόν 2 ½ ώρες για την κορυφή. Το θέαμα πέρα από κάθε προσδοκία. Η χαμηλή νέφωση το κάνει ακόμα πιο παραμυθένιο. Αμέτρητες και εντυπωσιακές κορυφές. Cho Oyu, Everest, Lhotse, Arakam Tse, Cholatse, Thamserku και άλλα ακόμα που δεν γνωρίζουμε. Ένα τσάι και μικρή ξεκούραση στο Lodge και στη συνέχεια η διάσχιση του παγετώνα. Απόκοσμο, σεληνιακό τοπίο με την άμμο να καλύπτει τον παγετώνα. Ο παγετώνας, ένας ζωντανός οργανισμός, να λιώνει, να προκαλεί μικρές κατολισθήσεις.
11η Ημέρα (Gokyo- Cho La Pass - Dzongla):Δύσκολη ημέρα. Ξύπνημα στις 5 το πρωί. Ο Κώστας έχει κάνει πυρετό από το βράδυ και άρχισε τα αντιβιοτικά. Έχει ρίγη και δυνατό βήχα. Παρ’όλα αυτά, θα σφίξει τα δόντια για την απαιτητική διάσχιση. 4 ½ ώρες για να βγούμε στο Cho-La Pass.
Μέσα από τον λαβύρινθο των μορένων, θα δούμε τελικά το πέρασμα. Από μακριά δεν φαίνεται να υπάρχει μονοπάτι, αλλά η σάρα ανεβαίνει σχετικά εύκολα μέχρι το διάσελο.
Μετριόμαστε με το οξυγονόμετρο και είναι η πρώτη φορά που και οι τρεις μας έχουμε κάτω από 80%. Από την πίσω μεριά, όλα παγωμένα (θέλει λίγο προσοχή) και απότομο κατέβασμα προς το oροπέδιο της Dzongla. Συντροφιά μας, το Ama Dablam (σε μια όχι συνηθισμένη όψη του) και το επιβλητικό Taboche. Βρίσκουμε κατάλυμμα στο πίσω μέρος της κουζίνας του Lodge, σε δυόροφες κουκέτες λίγο στενάχωρες. Ο τεράστιος όγκος του Taboche αιχμαλωτίζει τον ήλιο σχετικά νωρίς και η διαφορά θερμοκρασίας γίνεται αισθητή σε λίγα λεπτά. Θα κάνουμε όμως καλό ύπνο.
12η Ημέρα (Dzongla - Lobuche):Το έχει στρώσει έξω. Το Ama Dablam θα μας συνοδεύει σε όλη την σημερινή πορεία.
Περνάμε από την εντυπωσιακή λίμνη Chola Tsho και έχοντας από πάνω μας το Arakam Tse. Μετά από μια μεγάλη τραβέρσα θα βρεθούμε στο μικρό καταυλισμό του Lobuche. Ο οδηγός μας που έφυγε μπροστά για να μας βρει κατάλυμμα έχει δυσάρεστα νέα. Θα κοιμηθούμε στην άκρη της τραπεζαρίας που την χώρισαν με ένα σεντόνι. Δε μας στεναχωρεί καθόλου και το διασκεδάζουμε αρκετά. Οι τιμές των φαγητών είναι οι πιο ακριβές ως τώρα. Θα επισκεφτούμε την ιταλική πυραμίδα (κέντρο ερευνών) και θα χαζέψουμε τον παγετώνα του Lobuche.
13η Ημέρα (Lobuche – Gorak Shep - Kalapattar):Σήμερα θα ανέβουμε στο Kalapatar. Ο λόφος στη σκιά του Pumori, που βλέπει απευθείας στο Everest. Θα χρειαστούμε 2 ώρες συνολικά, ανάμεσα σε πετρώδεις λόφους και δίπλα στο παγετώνα του Khumbu, για να φτάσουμε στο Gorak Shep. Ακριβώς δίπλα στην τεράστια αλάνα απλώνεται ο λόφος του Kalapatar με τα 2 εμφανή μονοπάτια. Κάνουμε το λάθος και παίρνουμε το αριστερό μονοπάτι. Πιο απότομο και καταλήγει στην χαμηλότερη κορυφή. Ο Αποστόλης φεύγει μπροστά, ενώ ο Κώστας και εγώ αγκομαχούμε για να βγούμε στην κορυφογραμμή. Κάνουμε σχεδόν 3 ώρες με λίγο scrambling στο τέλος , ενώ ο οδηγός έλεγε 1 ½ με 2. Το Nuptse είναι πολύ πιο εντυπωσιακό από το Everest. Βγάζουμε τις κλασσικές αναμνηστικές φωτογραφίες και συντομεύουμε την επιστροφή μας λόγω ξαφνικού ανέμου. Στάση για σούπα στο Gorak Shep. Νοιώθω εξουθενωμένος, αλλά ξέρω ότι πλησιάζει η ώρα της ξεκούρασης στο Lobuche.
14η Ημέρα (Lobuche – Dingboche):Σιγά – σιγά παίρνουμε την κατηφόρα. Ξεκινάμε με πολύ καλό καιρό. Σε κάποιο σημείο πριν την Dugla, βρίσκουμε πολλά μνημεία χαμένων ορειβατών από όλο το κόσμο. Η περιοχή θυμίζει νεκροταφείο με ψηλούς κούκους και τις επιβεβλημένες σημαίες. Περνάμε από απίστευτα οροπέδια με φοβερή θέα αλλά ο καιρός αγριεύει και κάνουμε την τελευταία ώρα μέσα σε πυκνή ομίχλη και σχετικό κρύο. Το Dingboche είναι από τα μεγαλύτερα χωριά και έχει και Internet. Καιρός να ενημερώσουμε τον κόσμο ότι είμαστε καλά. Βρίσκουμε έναν ντόπιο που μιλάει καλά αγγλικά και συννενοούμαστε με τους porters μας, για το πρόγραμμα των επόμενων ημερών. Θα χρειαστεί ο ένας από αυτούς να ακολουθήσει τους φίλους μου μέχρι το B.C. του Island Peak, ενώ ο δεύτερος να μείνει μαζί μου. Το βράδυ περνάει ευχάριστα, χαζεύοντας τους ντόπιους να παίζουν χαρτιά.
15η Ημέρα (Dingboche - Chukhung):Είναι από τις ημέρες που κανείς δε θέλει να σηκωθεί. Ο καιρός είναι πολύ καλύτερος. Αρχίζει και φαίνεται το Lhotse και το Island Peak. Θα συνοδεύσω τα παιδιά μέχρι το Chukhung, ενώ εκείνοι θα φύγουν κατευθείαν για το B.C. Τελευταίες συμβουλές (σαν μεγαλύτερος), τακτοποίηση πραγμάτων, duffel και τα παιδιά φεύγουν για το B.C.
Λόγω βαρεμάρας, θα κάνω μια βόλτα στην πλευρά του Chukhung Ri, με ωραία θέα του Island Peak και του Lhotse. Το βράδυ πιάνει πολύ δυνατός αέρας και η σκέψη μου είναι στους φίλους μου και κατά πόσο είναι ασφαλείς.
16η Ημέρα (Chukhung - Dingboche):Πρώτο μοναχικό ξύπνημα. Δεν βιάζομαι να φύγω από το Chukhung. Λόγω του αέρα και του κρύου, το ποτάμι έχει παγώσει και κάνει λίγο πιο περιπετειώδη την διάσχισή του. Φτάνω αρκετά νωρίς και χαλαρώνω στο Lodge. Γνωρίζω μια παρέα ΚαναδοΚορεατών και αρχίζω να μαθαίνω άσχημα νέα. Την προηγούμενη μια Ελβετίδα πέθανε από πνευμονικό οίδημα στο Gokyo Ri. Μια άλλη κοπέλα ήρθε κακήν-κακώς από το Island Peak B.C. και πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο του Pheriche. Ένα ελικόπτερο διάσωσης κάνει βόλτες πάνω από το κεφάλι μου. Παρ’όλα αυτά δεν απογοητεύομαι. Θυμάμαι ότι σήμερα είναι μέρα μπάνιου. Μετά από 10 μέρες. Θα μου μείνει αξέχαστο. Αυτός ο κουβάς νερό, μου φάνηκε ατελείωτος. Η αυτοσχέδια ντουζιέρα με το βότσαλο για δάπεδο θα μου μείνει αξέχαστη. Μεσημεριανός ύπνος και ξάφνου μου χτυπάνε την πόρτα. Είναι ο Αποστόλης. Τα παιδιά κατέβηκαν την ίδια μέρα από την κορυφή, φορτωμένοι με όλα τα πράγματα από το B.C στο Chukhung και στη συνέχεια στο Dingboche. Φτάσανε μέχρι το τεχνικό κομμάτι στα 6050μ και γυρίσανε. Ο Κώστας δεν είχε ανάσες. Δεν θα ξεπεράσει ποτέ ότι τον προσπέρασε μια πιτσιρίκα Ρωσσίδα (αστειεύομαι). Από τις περιγραφές των παιδιών προσπαθούσα να φανταστώ πως ήταν, τι έχασα.
17η Ημέρα (Dingboche - Pangboche):Πλέον έχουμε την πολυτέλεια να κατεβαίνουμε πολύ αργά. Έχουμε τουλάχιστον 2 extra μέρες. Τα παιδιά δε θέλουν να γυρίσουμε Κατμαντού. Οπότε θα φάμε τις ημέρες μας στο βουνό. Μια ακόμα εύκολη πορεία στο Pangboche με κυρίαρχο βουνό το Ama Dablam. Είναι η σειρά των παιδιών να κάνουν μπάνιο. Εγώ θα προτιμήσω μια πορεία στο Upper Pangboche, ένα παραδοσιακό χωρίο που δεν έχει αλλοιωθεί απο τον τουρισμό με το γραφικό μοναστήρι του. Αποφασίσω να συνεχίσω λίγο ακόμα και παίρνω το απόκρημνο μονοπάτι για το Phortse. Βλέπω χαμηλά την γέφυρα που θα διασχίζαμε μια από τις επόμενες μέρες, στη πορεία μας για το TengBoche. Επιστρέφω μετά από 2 ώρες. Η ομάδα πλέον έχει μελαγχολία για την πατρίδα. Θα μας συνοδεύει για τις επόμενες μέρες. Επίσης το επίκεντρο των συζητήσεων μας είναι τι θα πρωτοφάμε όταν γυρίσουμε πίσω.
18η Ημέρα (Pangboche):Έχουμε κάνει ρεκόρ ύπνου (11 ώρες). Σήμερα είναι η σειρά του Ama Dablam B.C. Από το Pangboche κατεβαίνεις για να περάσεις μια γέφυρα και μετά ανηφορική πορεία μιας ώρας σε βγάζει ψηλά, δίπλα σε βοσκοτόπια των yak. Το ποτάμι που κατεβαίνει από το Ama Dablam διαβρώνει καθημερινώς τις πλαγιές του βουνού. Διαρκώς υπάρχει ένα σύννεφο σκόνης από τις κατολισθήσεις. Η ομάδα δεν έχει όρεξη. Αποφασίζω να ανέβω πιο πάνω για να δω τον παγετώνα. Μάταια όμως. Έχει πολύ δρόμο ακόμα. Βλέπω τα βέλη για ένα σχετικά καινούργιο Lodge αλλά σταματώ εκεί. Πλέον το Ama Dablam είναι μια ανάσα μακριά. Βγάζω τις φωτογραφίες μου, χαζεύω to Pumori και τις ακίδες της Khumbila και κατεβαίνω. Οι φίλοι μου έχουν ρίξει τον υπνάκο τους. Κατεβαίνουμε γρήγορα στη θαλπωρή του Lodge. Το βράδυ θα παρακολουθήσουμε μια Νεπαλέζικη ταινία δράσης με πολύ ξύλο. Διασκεδάσαμε αρκετά. Οι Νεπαλέζοι γέλαγαν με τις αντιδράσεις μας.
19η Ημέρα (Pangboche - TengBoche):Ο Gelo (ο ένας porter) πρέπει να γυρίσει στη Κατμαντού. Του δίνουμε χρήματα για 2 ημέρες και ένα μικρό φιλοδώρημα. Θα άφηνε το duffel στη Lukla. Άλλη μια σύντομη πορεία. Θα περάσουμε πρώτα από το Lodge Highland Sherpa Resort για να γνωρίσουμε τον Sherpa ου ηγήθηκε της επιτυχημένης Ελληνικής Αποστολής στο Everest το 2004. Δε θα τον βρούμε, αλλά θα δώσουμε τα χαιρετίσματα μας στην γυναίκα του, η οποία χάρηκε ιδιαιτέρως όταν άκουσε ότι είμαστε Έλληνες. Περάσαμε τη γέφυρα που είχα δει πριν 2 μέρες, και το σκηνικό αλλάζει. Δάσος και στο βάθος φαίνεται ο προορισμός μας. Σε στρατηγική θέση, έχει απεριόριστη θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Μια τελευταία ανηφόρα μετά το Teboche και είμαστε στον προορισμό μας. Πολύ ωραίο μέρος (λίγο ακριβό βέβαια) με το μοναστήρι του, τη θέα του στο Everest. Θα γνωρίσουμε έναν Βέλγο ο οποίος έχει ήδη 2 μήνες στο Νεπάλ. Μας προτείνει ανεπιφύλακτα το trekking του Kanchenjunga.
20η Ημέρα - (TengBoche – Namche Bazaar):Άλλη μια εύκολη μέρα, ξεκινάει με ένα κατέβασμα 600μ. Στη συνέχεια βέβαια θα πρέπει να ανέβουμε τα 350μ, αλλά η πορεία είναι χαλαρή. Βρίσκουμε και την τρελή διασταύρωση με ενδεικτική πινακίδα. Από δω μπορείς να πας στο Gokyo, στο Namche, στο Khumjung, στο Tengboche. Στάση στο Kenjoma, για να τιμήσουμε την γλυκειά ΕλληνοΚαναδέζα που πήρε τα μυαλά του φίλου μας και στη συνέχεια μετά από μια μεγάλη τραβέρσα θα βρεθούμε στο κεφαλοχώρι της περιοχής, το Namche Bazaar. Απογευματινή βόλτα για αγορά αναμνηστικών και ένα πλούσιο δείπνο που το αξίζαμε και το λαχταρούσαμε ταυτόχρονα. Αφήνουμε και μια μικρή σημαία στο Lodge που μείναμε, για να μας θυμούνται, ελπίζοντας ότι θα περάσουν και άλλοι Έλληνες κάποια στιγμή.
21η Ημέρα - (Namche Bazaar - Phakding):Η αρχική σκέψη ήταν να διανυκτερεύσουμε στο Monjo, αλλά επειδή ήταν σχετικά κοντά, είπαμε να διαλέξουμε το πιο τουριστικό αλλά και πιο ακριβό Pakding. Αξιόθέατα της περιοχής το Bergar και το Tok-Tok με τους καταρράκτες τους. Εννοείται ότι κάναμε μια στάση στο Monjo για μια μηλόπιτα και να χαιρετίσουμε την κυρία Doma.
22η Ημέρα - (Phakding - Lukla):Τελευταία ημέρα του trekking. Τα χωριά που περνάμε είνια τα πλέον απλά και φτωχικά.
Μια από τις τελευταίες εικόνες βουνού, το Kusum Kaguru, από το πολύ συμπαθητικό Ghat. Η ανταμοιβή μας στη Lukla, είναι ένα δωμάτιο με εσωτερικό μπάνιο. Θα αρχίζουν να καταφτάνουν γνωστές φάτσες από το πολυήμερο trekking. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι δυο ταγαροΑγγλίδες που στο Lobuche, είχαμε δει τη μια από τις δυο να κυκλοφορεί στο βουνό με All Star. Δε μας έκανε εντύπωση λοιπόν που την είδαμε να κουτσαίνει και να μη μπορεί να περπατήσει. Το βράδυ φάγαμε μαζί με τον Mingma Sherpa, τον porter μας και τιμήσαμε και 3 μπύρες Everest!!!. Επίσης εξηγήσαμε εν ολίγοις σε ένα συμπαθητικό ζευγάρι Ολλανδών το επίπεδο και την νοοτροπία των Ελλήνων Πεζοπόρων – Ορειβατών. Εννοείται ότι τους προσκαλέσαμε να γνωρίσουν από κοντά την ομορφιά και των Ελληνικών βουνών.
23η Ημέρα (Lukla - Katmandou):2ωρη αναμονή στο αεροδρόμιο για την πτήση μας, αλλά αυτή η εικόνα με το αεροπλάνο να φεύγει στην κατηφόρα είναι αξέχαστη. Επιστροφή στο χάος της Κατμαντού. Οι φίλοι μου θα προτιμήσουν να ξεκουραστούν, εγώ θα κάνω μια μικρή βόλτα στο Thamel για να εντοπίσω κάποιο αξιοπρεπές εστιατόριο για το βράδυ και τα καλύτερα και φτηνότερα μαγαζιά αναμνηστικών.
24η Ημέρα (Katmandou):Shopping Therapy Day. Βρήκαμε το μπελά μας με τα αναμνηστικά. Αν ξεκινήσεις να αγοράζεις δεν σταματάς. Άσε που πρέπει να τους θυμηθείς όλους για να μην έχεις και τη γκρίνια μετά. Μετά από 2 ώρες επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Οι φίλοι μου ξελογιάστηκαν από την τηλεόραση του δωματίου αλλά εγώ δεν είχα όρεξη για ταινίες. Ήθελα να ζήσω τον παλμό αυτής της πόλης. Πήρα λοιπον το δρόμο για το Monkey Temple. Τελικά χωρίς να το πολυκαταλάβω, κατέληξα στη Darbur Square. Αρκετές φωτογραφίες τους διάφορους ναούς και αγάλματα, και με την βοήθεια των ντόπιων παίρνω επιτέλους το σωστό δρόμο για το Monkey Temple. Δε διαλέγω τον κεντρικό δρόμο αλλά κάποιους πιο απόμερους. Οι συνθήκες ζωής είναι δύσκολες. Άνθρωποι, ζώα, σκουπίδια συνυπάρχουν σε ελάχιστα τετραγωνικά. Οι άνθρωποι παρ’όλα αυτά είναι χαρωποί, ευδιάθετοι. Η ανηφόρα στο τέλος σου κόβει την ανάσα. Οι μαιμούδες σίγουρα κερδίζουν την παράσταση με τα κόλπα τους. Η θέα για ακόμα μια φορά απολαυστική. Ο ναός βρίσκεται 80μ πιο ψηλά από την πόλη και προσφέρει απαράμιλλη θέα. Το στομάχι μου διαμαρτύρεται και επιστέφω στο ξενοδοχείο. Δείπνο σε Νεπαλέζικο Fast Food με τρελούς μεζέδες, πατάτες τηγανητές και μπύρες Everest.
25η Ημέρα (Katmandou):Ημέρα Αναχώρησης. Τελευταία ψώνια και αναμονή για τη μεταφορά στο αεροδρόμιο. Μετά από κάποια διαδικαστικά (φόρος αεροδρομίου, δήλωση αναχώρησης, και άλλα γραφικά), περιμένουμε την πτήση μας. Μετά από 5 ώρες είμαστε στο Μπαχρέιν. Θα περιμένουμε πάλι για μια ώρα, μέχρι να μας καλέσουν για να μας μεταφέρουν στο ξενοδοχείο για την διανυκτέρευση μας. Τεράστιο δωμάτιο – σπίτι με διπλές κρεβατοκάμαρες, διπλά μπάνια. Ντουζάκι και γρήγορα για ύπνο.
26η Ημέρα (Bahrein - Αθήνα):Βρίσκουμε Έλληνες τουρίστες (εκ Ταυλάνδης) στο πρωινό. Μας είνια περίεργο να ακούμε και άλλους ανθρώπους να μιλάνε την ίδια γλώσσα. Πτήση χωρίς προβλήματα και άφιξη στο ΕΛ.ΒΕΝ στις 13:20. Μικρή αναμονή για τα σακίδια και φύγαμε για το μετρό.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΧΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
ΟΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΑ Ή ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΑΝΑΜΟΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ...
Μέσα από τον λαβύρινθο των μορένων, θα δούμε τελικά το πέρασμα. Από μακριά δεν φαίνεται να υπάρχει μονοπάτι, αλλά η σάρα ανεβαίνει σχετικά εύκολα μέχρι το διάσελο.
Μετριόμαστε με το οξυγονόμετρο και είναι η πρώτη φορά που και οι τρεις μας έχουμε κάτω από 80%. Από την πίσω μεριά, όλα παγωμένα (θέλει λίγο προσοχή) και απότομο κατέβασμα προς το oροπέδιο της Dzongla. Συντροφιά μας, το Ama Dablam (σε μια όχι συνηθισμένη όψη του) και το επιβλητικό Taboche. Βρίσκουμε κατάλυμμα στο πίσω μέρος της κουζίνας του Lodge, σε δυόροφες κουκέτες λίγο στενάχωρες. Ο τεράστιος όγκος του Taboche αιχμαλωτίζει τον ήλιο σχετικά νωρίς και η διαφορά θερμοκρασίας γίνεται αισθητή σε λίγα λεπτά. Θα κάνουμε όμως καλό ύπνο.
12η Ημέρα (Dzongla - Lobuche):Το έχει στρώσει έξω. Το Ama Dablam θα μας συνοδεύει σε όλη την σημερινή πορεία.
Περνάμε από την εντυπωσιακή λίμνη Chola Tsho και έχοντας από πάνω μας το Arakam Tse. Μετά από μια μεγάλη τραβέρσα θα βρεθούμε στο μικρό καταυλισμό του Lobuche. Ο οδηγός μας που έφυγε μπροστά για να μας βρει κατάλυμμα έχει δυσάρεστα νέα. Θα κοιμηθούμε στην άκρη της τραπεζαρίας που την χώρισαν με ένα σεντόνι. Δε μας στεναχωρεί καθόλου και το διασκεδάζουμε αρκετά. Οι τιμές των φαγητών είναι οι πιο ακριβές ως τώρα. Θα επισκεφτούμε την ιταλική πυραμίδα (κέντρο ερευνών) και θα χαζέψουμε τον παγετώνα του Lobuche.
13η Ημέρα (Lobuche – Gorak Shep - Kalapattar):Σήμερα θα ανέβουμε στο Kalapatar. Ο λόφος στη σκιά του Pumori, που βλέπει απευθείας στο Everest. Θα χρειαστούμε 2 ώρες συνολικά, ανάμεσα σε πετρώδεις λόφους και δίπλα στο παγετώνα του Khumbu, για να φτάσουμε στο Gorak Shep. Ακριβώς δίπλα στην τεράστια αλάνα απλώνεται ο λόφος του Kalapatar με τα 2 εμφανή μονοπάτια. Κάνουμε το λάθος και παίρνουμε το αριστερό μονοπάτι. Πιο απότομο και καταλήγει στην χαμηλότερη κορυφή. Ο Αποστόλης φεύγει μπροστά, ενώ ο Κώστας και εγώ αγκομαχούμε για να βγούμε στην κορυφογραμμή. Κάνουμε σχεδόν 3 ώρες με λίγο scrambling στο τέλος , ενώ ο οδηγός έλεγε 1 ½ με 2. Το Nuptse είναι πολύ πιο εντυπωσιακό από το Everest. Βγάζουμε τις κλασσικές αναμνηστικές φωτογραφίες και συντομεύουμε την επιστροφή μας λόγω ξαφνικού ανέμου. Στάση για σούπα στο Gorak Shep. Νοιώθω εξουθενωμένος, αλλά ξέρω ότι πλησιάζει η ώρα της ξεκούρασης στο Lobuche.
14η Ημέρα (Lobuche – Dingboche):Σιγά – σιγά παίρνουμε την κατηφόρα. Ξεκινάμε με πολύ καλό καιρό. Σε κάποιο σημείο πριν την Dugla, βρίσκουμε πολλά μνημεία χαμένων ορειβατών από όλο το κόσμο. Η περιοχή θυμίζει νεκροταφείο με ψηλούς κούκους και τις επιβεβλημένες σημαίες. Περνάμε από απίστευτα οροπέδια με φοβερή θέα αλλά ο καιρός αγριεύει και κάνουμε την τελευταία ώρα μέσα σε πυκνή ομίχλη και σχετικό κρύο. Το Dingboche είναι από τα μεγαλύτερα χωριά και έχει και Internet. Καιρός να ενημερώσουμε τον κόσμο ότι είμαστε καλά. Βρίσκουμε έναν ντόπιο που μιλάει καλά αγγλικά και συννενοούμαστε με τους porters μας, για το πρόγραμμα των επόμενων ημερών. Θα χρειαστεί ο ένας από αυτούς να ακολουθήσει τους φίλους μου μέχρι το B.C. του Island Peak, ενώ ο δεύτερος να μείνει μαζί μου. Το βράδυ περνάει ευχάριστα, χαζεύοντας τους ντόπιους να παίζουν χαρτιά.
15η Ημέρα (Dingboche - Chukhung):Είναι από τις ημέρες που κανείς δε θέλει να σηκωθεί. Ο καιρός είναι πολύ καλύτερος. Αρχίζει και φαίνεται το Lhotse και το Island Peak. Θα συνοδεύσω τα παιδιά μέχρι το Chukhung, ενώ εκείνοι θα φύγουν κατευθείαν για το B.C. Τελευταίες συμβουλές (σαν μεγαλύτερος), τακτοποίηση πραγμάτων, duffel και τα παιδιά φεύγουν για το B.C.
Λόγω βαρεμάρας, θα κάνω μια βόλτα στην πλευρά του Chukhung Ri, με ωραία θέα του Island Peak και του Lhotse. Το βράδυ πιάνει πολύ δυνατός αέρας και η σκέψη μου είναι στους φίλους μου και κατά πόσο είναι ασφαλείς.
16η Ημέρα (Chukhung - Dingboche):Πρώτο μοναχικό ξύπνημα. Δεν βιάζομαι να φύγω από το Chukhung. Λόγω του αέρα και του κρύου, το ποτάμι έχει παγώσει και κάνει λίγο πιο περιπετειώδη την διάσχισή του. Φτάνω αρκετά νωρίς και χαλαρώνω στο Lodge. Γνωρίζω μια παρέα ΚαναδοΚορεατών και αρχίζω να μαθαίνω άσχημα νέα. Την προηγούμενη μια Ελβετίδα πέθανε από πνευμονικό οίδημα στο Gokyo Ri. Μια άλλη κοπέλα ήρθε κακήν-κακώς από το Island Peak B.C. και πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο του Pheriche. Ένα ελικόπτερο διάσωσης κάνει βόλτες πάνω από το κεφάλι μου. Παρ’όλα αυτά δεν απογοητεύομαι. Θυμάμαι ότι σήμερα είναι μέρα μπάνιου. Μετά από 10 μέρες. Θα μου μείνει αξέχαστο. Αυτός ο κουβάς νερό, μου φάνηκε ατελείωτος. Η αυτοσχέδια ντουζιέρα με το βότσαλο για δάπεδο θα μου μείνει αξέχαστη. Μεσημεριανός ύπνος και ξάφνου μου χτυπάνε την πόρτα. Είναι ο Αποστόλης. Τα παιδιά κατέβηκαν την ίδια μέρα από την κορυφή, φορτωμένοι με όλα τα πράγματα από το B.C στο Chukhung και στη συνέχεια στο Dingboche. Φτάσανε μέχρι το τεχνικό κομμάτι στα 6050μ και γυρίσανε. Ο Κώστας δεν είχε ανάσες. Δεν θα ξεπεράσει ποτέ ότι τον προσπέρασε μια πιτσιρίκα Ρωσσίδα (αστειεύομαι). Από τις περιγραφές των παιδιών προσπαθούσα να φανταστώ πως ήταν, τι έχασα.
17η Ημέρα (Dingboche - Pangboche):Πλέον έχουμε την πολυτέλεια να κατεβαίνουμε πολύ αργά. Έχουμε τουλάχιστον 2 extra μέρες. Τα παιδιά δε θέλουν να γυρίσουμε Κατμαντού. Οπότε θα φάμε τις ημέρες μας στο βουνό. Μια ακόμα εύκολη πορεία στο Pangboche με κυρίαρχο βουνό το Ama Dablam. Είναι η σειρά των παιδιών να κάνουν μπάνιο. Εγώ θα προτιμήσω μια πορεία στο Upper Pangboche, ένα παραδοσιακό χωρίο που δεν έχει αλλοιωθεί απο τον τουρισμό με το γραφικό μοναστήρι του. Αποφασίσω να συνεχίσω λίγο ακόμα και παίρνω το απόκρημνο μονοπάτι για το Phortse. Βλέπω χαμηλά την γέφυρα που θα διασχίζαμε μια από τις επόμενες μέρες, στη πορεία μας για το TengBoche. Επιστρέφω μετά από 2 ώρες. Η ομάδα πλέον έχει μελαγχολία για την πατρίδα. Θα μας συνοδεύει για τις επόμενες μέρες. Επίσης το επίκεντρο των συζητήσεων μας είναι τι θα πρωτοφάμε όταν γυρίσουμε πίσω.
18η Ημέρα (Pangboche):Έχουμε κάνει ρεκόρ ύπνου (11 ώρες). Σήμερα είναι η σειρά του Ama Dablam B.C. Από το Pangboche κατεβαίνεις για να περάσεις μια γέφυρα και μετά ανηφορική πορεία μιας ώρας σε βγάζει ψηλά, δίπλα σε βοσκοτόπια των yak. Το ποτάμι που κατεβαίνει από το Ama Dablam διαβρώνει καθημερινώς τις πλαγιές του βουνού. Διαρκώς υπάρχει ένα σύννεφο σκόνης από τις κατολισθήσεις. Η ομάδα δεν έχει όρεξη. Αποφασίζω να ανέβω πιο πάνω για να δω τον παγετώνα. Μάταια όμως. Έχει πολύ δρόμο ακόμα. Βλέπω τα βέλη για ένα σχετικά καινούργιο Lodge αλλά σταματώ εκεί. Πλέον το Ama Dablam είναι μια ανάσα μακριά. Βγάζω τις φωτογραφίες μου, χαζεύω to Pumori και τις ακίδες της Khumbila και κατεβαίνω. Οι φίλοι μου έχουν ρίξει τον υπνάκο τους. Κατεβαίνουμε γρήγορα στη θαλπωρή του Lodge. Το βράδυ θα παρακολουθήσουμε μια Νεπαλέζικη ταινία δράσης με πολύ ξύλο. Διασκεδάσαμε αρκετά. Οι Νεπαλέζοι γέλαγαν με τις αντιδράσεις μας.
19η Ημέρα (Pangboche - TengBoche):Ο Gelo (ο ένας porter) πρέπει να γυρίσει στη Κατμαντού. Του δίνουμε χρήματα για 2 ημέρες και ένα μικρό φιλοδώρημα. Θα άφηνε το duffel στη Lukla. Άλλη μια σύντομη πορεία. Θα περάσουμε πρώτα από το Lodge Highland Sherpa Resort για να γνωρίσουμε τον Sherpa ου ηγήθηκε της επιτυχημένης Ελληνικής Αποστολής στο Everest το 2004. Δε θα τον βρούμε, αλλά θα δώσουμε τα χαιρετίσματα μας στην γυναίκα του, η οποία χάρηκε ιδιαιτέρως όταν άκουσε ότι είμαστε Έλληνες. Περάσαμε τη γέφυρα που είχα δει πριν 2 μέρες, και το σκηνικό αλλάζει. Δάσος και στο βάθος φαίνεται ο προορισμός μας. Σε στρατηγική θέση, έχει απεριόριστη θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Μια τελευταία ανηφόρα μετά το Teboche και είμαστε στον προορισμό μας. Πολύ ωραίο μέρος (λίγο ακριβό βέβαια) με το μοναστήρι του, τη θέα του στο Everest. Θα γνωρίσουμε έναν Βέλγο ο οποίος έχει ήδη 2 μήνες στο Νεπάλ. Μας προτείνει ανεπιφύλακτα το trekking του Kanchenjunga.
20η Ημέρα - (TengBoche – Namche Bazaar):Άλλη μια εύκολη μέρα, ξεκινάει με ένα κατέβασμα 600μ. Στη συνέχεια βέβαια θα πρέπει να ανέβουμε τα 350μ, αλλά η πορεία είναι χαλαρή. Βρίσκουμε και την τρελή διασταύρωση με ενδεικτική πινακίδα. Από δω μπορείς να πας στο Gokyo, στο Namche, στο Khumjung, στο Tengboche. Στάση στο Kenjoma, για να τιμήσουμε την γλυκειά ΕλληνοΚαναδέζα που πήρε τα μυαλά του φίλου μας και στη συνέχεια μετά από μια μεγάλη τραβέρσα θα βρεθούμε στο κεφαλοχώρι της περιοχής, το Namche Bazaar. Απογευματινή βόλτα για αγορά αναμνηστικών και ένα πλούσιο δείπνο που το αξίζαμε και το λαχταρούσαμε ταυτόχρονα. Αφήνουμε και μια μικρή σημαία στο Lodge που μείναμε, για να μας θυμούνται, ελπίζοντας ότι θα περάσουν και άλλοι Έλληνες κάποια στιγμή.
21η Ημέρα - (Namche Bazaar - Phakding):Η αρχική σκέψη ήταν να διανυκτερεύσουμε στο Monjo, αλλά επειδή ήταν σχετικά κοντά, είπαμε να διαλέξουμε το πιο τουριστικό αλλά και πιο ακριβό Pakding. Αξιόθέατα της περιοχής το Bergar και το Tok-Tok με τους καταρράκτες τους. Εννοείται ότι κάναμε μια στάση στο Monjo για μια μηλόπιτα και να χαιρετίσουμε την κυρία Doma.
22η Ημέρα - (Phakding - Lukla):Τελευταία ημέρα του trekking. Τα χωριά που περνάμε είνια τα πλέον απλά και φτωχικά.
Μια από τις τελευταίες εικόνες βουνού, το Kusum Kaguru, από το πολύ συμπαθητικό Ghat. Η ανταμοιβή μας στη Lukla, είναι ένα δωμάτιο με εσωτερικό μπάνιο. Θα αρχίζουν να καταφτάνουν γνωστές φάτσες από το πολυήμερο trekking. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι δυο ταγαροΑγγλίδες που στο Lobuche, είχαμε δει τη μια από τις δυο να κυκλοφορεί στο βουνό με All Star. Δε μας έκανε εντύπωση λοιπόν που την είδαμε να κουτσαίνει και να μη μπορεί να περπατήσει. Το βράδυ φάγαμε μαζί με τον Mingma Sherpa, τον porter μας και τιμήσαμε και 3 μπύρες Everest!!!. Επίσης εξηγήσαμε εν ολίγοις σε ένα συμπαθητικό ζευγάρι Ολλανδών το επίπεδο και την νοοτροπία των Ελλήνων Πεζοπόρων – Ορειβατών. Εννοείται ότι τους προσκαλέσαμε να γνωρίσουν από κοντά την ομορφιά και των Ελληνικών βουνών.
23η Ημέρα (Lukla - Katmandou):2ωρη αναμονή στο αεροδρόμιο για την πτήση μας, αλλά αυτή η εικόνα με το αεροπλάνο να φεύγει στην κατηφόρα είναι αξέχαστη. Επιστροφή στο χάος της Κατμαντού. Οι φίλοι μου θα προτιμήσουν να ξεκουραστούν, εγώ θα κάνω μια μικρή βόλτα στο Thamel για να εντοπίσω κάποιο αξιοπρεπές εστιατόριο για το βράδυ και τα καλύτερα και φτηνότερα μαγαζιά αναμνηστικών.
24η Ημέρα (Katmandou):Shopping Therapy Day. Βρήκαμε το μπελά μας με τα αναμνηστικά. Αν ξεκινήσεις να αγοράζεις δεν σταματάς. Άσε που πρέπει να τους θυμηθείς όλους για να μην έχεις και τη γκρίνια μετά. Μετά από 2 ώρες επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Οι φίλοι μου ξελογιάστηκαν από την τηλεόραση του δωματίου αλλά εγώ δεν είχα όρεξη για ταινίες. Ήθελα να ζήσω τον παλμό αυτής της πόλης. Πήρα λοιπον το δρόμο για το Monkey Temple. Τελικά χωρίς να το πολυκαταλάβω, κατέληξα στη Darbur Square. Αρκετές φωτογραφίες τους διάφορους ναούς και αγάλματα, και με την βοήθεια των ντόπιων παίρνω επιτέλους το σωστό δρόμο για το Monkey Temple. Δε διαλέγω τον κεντρικό δρόμο αλλά κάποιους πιο απόμερους. Οι συνθήκες ζωής είναι δύσκολες. Άνθρωποι, ζώα, σκουπίδια συνυπάρχουν σε ελάχιστα τετραγωνικά. Οι άνθρωποι παρ’όλα αυτά είναι χαρωποί, ευδιάθετοι. Η ανηφόρα στο τέλος σου κόβει την ανάσα. Οι μαιμούδες σίγουρα κερδίζουν την παράσταση με τα κόλπα τους. Η θέα για ακόμα μια φορά απολαυστική. Ο ναός βρίσκεται 80μ πιο ψηλά από την πόλη και προσφέρει απαράμιλλη θέα. Το στομάχι μου διαμαρτύρεται και επιστέφω στο ξενοδοχείο. Δείπνο σε Νεπαλέζικο Fast Food με τρελούς μεζέδες, πατάτες τηγανητές και μπύρες Everest.
25η Ημέρα (Katmandou):Ημέρα Αναχώρησης. Τελευταία ψώνια και αναμονή για τη μεταφορά στο αεροδρόμιο. Μετά από κάποια διαδικαστικά (φόρος αεροδρομίου, δήλωση αναχώρησης, και άλλα γραφικά), περιμένουμε την πτήση μας. Μετά από 5 ώρες είμαστε στο Μπαχρέιν. Θα περιμένουμε πάλι για μια ώρα, μέχρι να μας καλέσουν για να μας μεταφέρουν στο ξενοδοχείο για την διανυκτέρευση μας. Τεράστιο δωμάτιο – σπίτι με διπλές κρεβατοκάμαρες, διπλά μπάνια. Ντουζάκι και γρήγορα για ύπνο.
26η Ημέρα (Bahrein - Αθήνα):Βρίσκουμε Έλληνες τουρίστες (εκ Ταυλάνδης) στο πρωινό. Μας είνια περίεργο να ακούμε και άλλους ανθρώπους να μιλάνε την ίδια γλώσσα. Πτήση χωρίς προβλήματα και άφιξη στο ΕΛ.ΒΕΝ στις 13:20. Μικρή αναμονή για τα σακίδια και φύγαμε για το μετρό.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΧΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
ΟΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΑ Ή ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΑΝΑΜΟΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ...
Ευχαριστίες:
Ευχαριστούμε θερμά
- τον φίλο μας Γιώργο Σιδηρά για τις πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με το ταξίδι και το δανεισμό ειδικού εξοπλισμού
- τον δάσκαλο και εκπαιδευτή μας Βαγγέλη Βρούτση για τις συμβουλές του σχετικά με το υψόμετρο
- την Χαρούλα για το duffel που μας δάνεισε ( το φέραμε πίσω Χαρούλα, μην ανησυχείς)
https://photos.google.com/album/AF1QipMFKQB_VP0g-XZZQoZFstVHn8JXzjurMQuwaCyK
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Κόστος Ταξιδιού:
- Αεροπορικά εισητήρια: 650-800 ευρώ . Δοκιμάστε με GULF AIR, QATAR, THAI και αν σας περισσεύουν χρήματα, με EMIRATES.
- Κόστος διαβίωσης στο 20ήμερο trekking (χονδρικά 10€ την ημέρα για φαγητό – διαμονή)
- Ξενοδοχείο στη Katmandou: Από 5-150 δολάρια τη βραδιά. Θέλει καλό ψάξιμο
- Εσωτερική πτήση για Lukla: 200-250 δολάρια. Προτιμήστε την Yeti Airlines (Παρ’όλο που είχε το τελευταίο ατύχημα, έχει τις περισσότερες πτήσεις)
- Αν χρειαστείτε porter μην τον φορτώσετε με πάνω από 25 κιλά. Οι τιμές ποικίλουν, εννοείται ότι πρέπει να παζαρέψετε, συνήθως οι τιμές παίζουν μεταξύ 5-10 δολαρίων ανά porter την ημέρα.
Άλλες χρήσιμες συμβουλές:
- Μην αγοράζετε μεταλλικό νερό. Υπάρχουν αρκετά αξιόπιστα συστήματα απολύμανσης του νερού. (Aquamira, χάπια χλωρίου, χάπια ιωδίου). Αρκετά σκουπίδια έχουν τα βουνά του Νεπάλ.
- Από φάρμακα, να υπάρχουν σίγουρα αντιβιοτικά, Norid, Immodium, ένα σιρόπι για το βήχα, Salospir και Diamox για το υψόμετρο. Αυτά θα σας χρειαστούν περισσότερο.
- Σανδάλια ή σαγιονάρες για τις βραδυνές ώρες (να ξεκουράζονται λίγο τα πόδια)
- Κάντε παζάρια στα αναμνηστικά, όχι στο φαγητό.
- Προτιμήστε απλές αλκαλικές μπαταρίες για τις φωτογραφικές μηχανές και όχι τις λιθίου (οι αλκαλικές είναι πολύ φτηνές στο Νεπάλ)
- Μην κουβαλάτε πολλές κάρτες μνήμης. Στο Namche μπορείτε να γράψετε τις φωτογραφίες σας σε DVD.
- Μην κουβαλάτε πολλά και βαριά ορειβατικά από Ελλάδα. Θα τα βρείτε όλα στη Κατμαντού και στο Namche Bazaar.
- Προμηθευτείτε 2 μαντήλια (τουλάχιστον) τύπου Buff (θα σας σώσουν από τη σκόνη)
Κεφάλαιο Φαγητό:
- Αν δε σας αρέσουν τα καυτερά μάλλον θα έχετε πρόβλημα.
- Αν για κάποιο λόγο σας πειράζει το κρεμμύδι ή το σκόρδο πάλι θα έχετε πρόβλημα.
- Το Νεπαλέζικο φαγητό στηρίζεται στο εξής τρίπτυχο: ΡΥΖΙ – ΠΑΤΑΤΑ - ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ
- Θα βρείτε ακόμα και pizza, η οποία όσο θα αυξάνει το υψόμετρο θα μικραίνει και φυσικά θα ακριβαίνει
- Για τους λάτρεις του κρέατος, ευτυχώς υπάρχει το yak και τα κοτόπουλα.
- Για αυτούς που τους αρέσει να δοκιμάζουν, θα βρουν αρκετούς ορεκτικούς πειρασμούς με παράξενα ονόματα (momos, chomein, spring rolls)
- Για τους παραδοσιακούς, υπάρχει πάντα το Dal Bhat.
- Για το δρόμο, ανακαλύψτε τα γευστικότατα μπισκότα στη κίτρινη συσσκευασία με γεύση coconut.
- Για τους πότες, αξίζει να δοκιμάσουν μια μπύρα Everest
- Για τους λάτρεις του ψαριού, ατυχήσατε, υπάρχει μόνο τόνος!
- Για να νοστιμεύει το φαγητό σας, πάντα κοντά στο τραπέζι σας υπάρχει Ketchup και Chilli Sauce.
- Το πρωινό είναι πιο φυσιολογικό και θα βρείτε γνώριμα πιάτα (μούσλι, corn flakes, τηγανητές πίτες, μαρμελάδα, μέλι, γάλα και ομελέτες, δυστυχώς χωρίς μπέικον)
- Καλό είναι στη διάρκεια της ημέρας, να «σπάτε» την πείνα σας με μια ζεστή σούπα (προτείνουμε ανεπιφύλακτα Ra-Ra noodle soup)
Συνολικές Εντυπώσεις
- Παρ’ότι το πιο «τουριστικό» trekking των Ιμαλαϊων, αξίζει τα λεφτά του και με το παραπάνω.
- Το Everest μας άφησε παντελώς αδιάφορους, μας εντυπωσίασαν σχεδόν όλες οι κορυφές μεταξύ 6000μ-7000μ.
- Μην περιμένετε να βρείτε τρελή νεολαία στο Νεπάλ. Μέσος όρος ηλικίας τα 50 χρόνια. Θα βαρεθείτε να βλέπετε group χαζοΑμερικάνων, Άγγλων, Γιαπωνέζων, Γάλλων και Γερμανών.
- Πιο συμπαθητικός λαός μακράν οι Ολλανδοί (που υποτίθεται δεν έχουν και ορειβατική παιδεία)
- Αν ξανακάναμε το trekking, θα ξεκινάγαμε από το Jiri, θα κάναμε τον τέλειο εγκλιματισμό μέχρι το Namche Bazaar, μετάβαση στο Thame και από το Renjo La στο Gokyo. Από κει μέσω Cho La Pass στη Dzongla και στο Lobuche και μέσω του τρίτου περάσματος Kongma La στο Chungung.
- Ακούσαμε πολύ καλά λόγια για το trekking του Kanchenjunga.
Υ.Γ. Αν γνωρίζει κανείς , ή έχει γνωστούς στο Τορόντο του Καναδά, ας επικοινωνήσει με τον φίλο μου τον Αποστόλη (κιν.:6938259522)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου