Τζιά

 

Και ενώ ο Θείος Παύλος έψαχνε επειγόντως βοήθεια για άνοιγμα βημάτων κάπου στην Πολυθέα, η ομάδα ήταν όντως ΑΛΛΟΥ ΓΙ'ΑΛΛΟΎ. Ο Αποστόλης στην Κρήτη και τα αγαπημένα του Λευκά, ο Κώστας στα Βαρδούσια και η αφεντιά μου στη Τζιά (!).

1^η Ημέρα

Η 25^η Μαρτίου με βρίσκει να επιστρέφω Αθήνα από επαγγελματικές υποχρεώσεις και ταυτόχρονα να κανονίζω τα του ταξιδιού στη Τζιά. Η συνήθεια να επισκέπτομαι κάποιο νησί, λίγους μήνες μετά την απόκτηση και μελέτη του σχετικού χάρτη επαληθεύτηκε. Άφιξη στο λιμάνι της Κορησσίας γύρω στις 09:30 το πρωί του Σαββάτου, αποβίβαση με τη Fabia και ντου-γρου στην εκκίνηση της σημερινής πορείας, τον οικισμό των Ελληνικών. Η ταμπέλα για το μονοπάτι είναι ευκρινέστατη, οπότε παίρνουμε τον κατήφορο και μετά τους Αγ. Αναργύρους, δεν ακολουθούμε τα σημάδια (Νο.3) για Καρθαία, αλλά κατηφορίζουμε σε πολύ καλό λιθόστρωτο, βγαίνοντας σε μια ρεματιά, (το μονοπάτι κατά τόπους έχει κλείσει από τη βλάστηση) και συνεχίζουμε δεξιά αυτής, μέχρι την τοποθεσία Βρύσες (κήποι, τρεχούμενο νερό και εικονοστάσι),  που ίσα - ίσα φαίνεται η παραλία του Αγ. Φιλίππου. Εδώ, παίρνουμε την ανηφόρα, σε ακόμα πιο καλοδιατηρημένο λιθόστρωτο μέχρι την άσφαλτο. Στα δεξιά μας ο λόφος του Αγ. Συμεών και συνεχίζουμε μέχρι το τέλος της ασφάλτου. Είμαστε στο μονοπάτι Νο3 και σε λίγο θα έχουμε εξαιρετική θέα της Καρθαίας. Φτάνουμε στην πρώτη παραλία (Πόλες) και ανεβαίνουμε στον αρχαιολογικό χώρο για μικρή επίσκεψη.  Συνέχεια προς την διπλανή παραλία και ανέβασμα προς Παναγιά των Πόλω, καβάλημα ξερολιθιάς, βρίσκω μια τρύπα στην επόμενη, δεν θέλω να ακολουθήσω το μονοπάτι για Καλησκά (μια ακόμη παραλία), θα πάρω τη ράχη μέχρι την κορυφή του λόφου (όπου και τεράστιος κούκος), βλέπω μπροστά μου την ένωση 2 ξερολιθιών (μονοπάτια 5 και 7), αλλά δεν μπορώ να «πέσω» σε αυτά, μιας και η ράχη πέφτει απότομα και υπάρχει ένα κενό 3 μέτρων. Εκνευρίζομαι από αυτήν την απρόσμενη εξέλιξη, οπισθοχωρώ ψάχνοντας για ομαλή κατάβαση, τρώω 2-3 γλύστρες και τελικά φτάνω στην ένωση των μονοπατιών. Θέλω να περπατήσω όσο το δυνατό περισσότερο, οπότε κατηφορίζω το Νο7 προς Καρθαία και στην ξεραμένη ρεματιά, φεύγοντας αριστερά προς Κάτω μεριά – Σταυρουδάκι.

Η πορεία θυμίζει λίγο Ρεκά, αλλά σε λίγο το τοπίο αλλάζει, ανηφορίζουμε το μονοπάτι Νο5, περνάμε από την πηγή Βαθυποτάμου και στη συνέχεια πινακίδα μας ενημερώνει για την πηγή Καλοδούκα (δεξιά) και Κάτω Μεριά (ευθεία). Σε αυτό το σημείο θέλει προσοχή γιατί αν ακολουθήσει κανείς το μονοπάτι για Πηγή Καλοδούκα, υπάρχουν (λανθασμένα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σήματα (Νο5)) στην κατεύθυνση για Καρθαία(?).

Ξανά στον ανήφορο, όπου το μονοπάτι βγάζει σε χωματόδρομο, φαίνεται και το εκκλησάκι της Αγ. Βαρβάρας, δε βρίσκω την συντόμευση στην τελευταία στροφή (είναι εμφανής μόνο στο κατέβασμα) και δεύτερη καλή στάση στο χωριό (Κάτω μεριά) για καφεδάκι.

Τα υπόλοιπα 3,8 χιλιόμετρα σε άχαρη άσφαλτο, έχοντας ενημερωθεί ότι καταφτάνουν 2 φίλοι – ποδηλάτες (Μάκης – Ελφρίντα) με το απογευματινό πλοίο. Επιστροφή στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο, λίγες φωτογραφίες αιχμαλωτίζοντας τη δύση του ηλίου, αλλαγή ρούχων και επίσκεψη στη Χώρα που έχουν καταφτάσει τα παιδιά με τα ποδήλατα και δείπνο σε  τοπικό ταβερνάκι.

Πάνω από 7 ώρες πορείας σε ένα ανοιξιάτικο τοπίο με απίστευτα χρώματα.

2^η Ημέρα

Το πρόγραμμα για σήμερα έχει τα μονοπάτια γύρω από τη Χώρα και ίσως κάτι με τα παιδιά, εφόσον τελειώσουν σύντομα την ποδηλατάδα.  

Ξεκινώ να βρω το Νο3 έξω από  τη Χώρα πηγαίνοντας προς Μεσαριά. Τελικώς θα προτιμήσω να αρχίσω με το Νο9 που ανεβάζει για Θόλο και Μύλους. Στην άσφαλτο (χωματόδρομος στον χάρτη της Ανάβασης), έχουμε θέα όλης της Χώρας μέχρι το λιμάνι, στρίβουμε αριστερά για να «πέσουμε» πάλι στον κεντρικό δρόμο Χώρας – Κάτω Μεριάς, και από κατηφορικό χωματόδρομο κατευθυνόμαστε στην πηγή «Μεσαριά», ανάμεσα σε περιβόλια και πεζούλες. Αγνοούμε τις διασταυρώσεις για Καρθαία και Επισκοπή και συνεχίζουμε πλέον στο μονοπάτι Νο4, βρίσκοντας ταμπέλα για τη πηγή Σωτήρα.

Εμείς ανηφορίζουμε, για να βγούμε τελικώς σε χωματόδρομο και στην άσφαλτο για να πάρουμε πλέον την κατηφόρα για την πηγή Τρια Μαδερικά. Θα συνεχίσουμε λίγο ακόμη, βγαίνοντας ουσιαστικά πάνω από τη Συκαμιά με απίστευτη θέα στο Αιγαίο. Επιστροφή και παράκαμψη από τον συνοικισμό με την εκκλησία του Αγ. Μάμα. Από το ίδιο μονοπάτι επιστρέφουμε μέχρι τη διασταύρωση για Επισκοπή, και από το χωματόδρομο βγαίνουμε στην άσφαλτο, στη θέση Γυριστής. Αναζητούμε το μονοπάτι για Καρθαία που τραβερσάρει τον Πρ. Ηλία, αλλά μια περίφραξη με προβληματίζει και θα με οδηγήσει πίσω στο αυτοκίνητο, ακολουθώντας τα σήματα του Νο 9.  Οδηγώ για λίγα μέτρα, αφήνω το αυτοκίνητο στο parking έξω από τη Χώρα και παίρνω το μονοπάτι για Λιόντα περπαντώντας στα σοκάκια της Χώρας. Το φαρδύ μονοπάτι σε φέρνει μετά από 15 λεπτά στον Λιόντα, ένα Λιοντάρι σκαλισμένο στα βράχια.

Στη συνέχεια βρίσκουμε την πηγή Βενιαμίν με τεράστιο πλάτανο, το μονοπάτι διχάζεται, ακολουθούμε το ανηφορικό για Σπαθί (Νο.10), βγαίνοντας στην άσφαλτο (χωματόδρομος στον χάρτη της Ανάβασης) και στην εκκλησία του Αγ.Δημητρίου.  Από κει, η περιέργεια μου με οδηγεί στην συνέχεια του μονοπατιού. Διχάλα μπροστά μου και δυο καθαρά μονοπάτια. Κανένα από αυτά δεν εμφανίζονται στο χάρτη. Επιστρέφω πίσω, αλλά τώρα θα μπώ στο χωματόδρομο που κατηφορίζει προς Άγιο Προκόπιο για να βρω το μονοπάτι που έρχεται από Οτζιά.  Η περιοχή λέγεται Δοσωνάρι και εδώ θα βρείτε ένα από τα πιο εντυπωσιακά λιθόστρωτα της Τζιας, το οποίο φαίνεται από πολύ μακριά, που αστραφτει στις ακτίνες του ήλιου. Επιστροφή στη Χώρα λοιπόν για μια στάση σε ένα ταβερνάκι για μια μπύρα και αναπλήρωση ηλεκτρολυτών. Παρόλο ότι οι πατούσες μου διαμαρτύρονται θα παρατείνω την πεζοπορία μου, αφού οι φίλοι ποδηλάτες, πρόλαβαν να καλύψουν όλη την ασφαλτοδρωμένη διαδρομή του νησιού και να αποχωρήσουν βιαστικά,  θα πάρω την κατηφόρα για το λιμάνι και στο ύψος του ΑΒ Μαρκετ, ξεκινά η λεωφόρος – μονοπάτι που ένωνε την Ιουλίδα με την Κορησσία. Χωρίς να υπερβάλλω, μιλάμε για πλακόστρωτο πλάτους τουλάχιστον 3 μέτρων, το οποίο με ήπια κλίση κατεβαίνει στον Μυλοπόταμο (Νο2). Στη συνέχεια, πιάνει τη δεξιά πλευρά της ρεματιάς και ανεβαίνει για τη Φλέα. Στην πορεία θα τρομάξω μικρό μοσχάρακι και μια παρέα από πάπιες που έβοσκαν αμέριμνα, θα δυσκολευτώ να βρω τη συνέχεια μέσα στο ρέμα και τις πυκνές καλαμιές, το μονοπάτι περνάει από αυλή σπιτιού και καταλήγει στο ξωκκλήσι της Παναγιάς.

Για να μην ενοχλήσω οποιοδήποτε άλλο είδος του ζωικού βασιλείου, θα επιστρέψω στον Μυλοπόταμο από την άσφαλτο και εμφανώς ταλαιπωρημένος, θα πάρω την ανηφόρα για τον Αγ. Κωνσταντίνο.

Αλλες 8 ώρες πορείας στο νησί της Τζιάς. Συνέχεια στην Κορησσία για βραδυνό και εύρεση μέρους για την διανυκτέρευση.

3^η Ημέρα

Έχοντας και τη καβάτζα της Δευτέρας άφησα τα μονοπάτια της παραλίας για τις 4-5 ώρες που είχα στη διάθεσή μου. Οδηγώντας χαλαρά στο δρόμο από Βουρκάρι, Οτζιά, κατευθύνομαι στη Παναγιά την Καστριανή.  Λίγο πριν το τέλος του δρόμου και στο διάσελο, περνάει το μονοπάτι που συνέδεε παλιότερα την Παναγιά με την ενδοχώρα. Το μονοπάτι και αυτό εντυπωσιακό, με απίστευτη θέα στο Αιγαίο θα με οδηγήσει στον νεοασφαλτοστρωμένο δρόμο που έρχεται από Ιουλίδα. Έχω περιέργεια να βρω το μονοπάτι – πεζούλι που τραβερσάρει τον λόφο από την άλλη πλευρά. Δυστυχώς το μονοπάτι δεν «πατιέται» αφού η βλάστηση είναι απελπιστική.

Επιστροφή από τα ίδια στην Παναγιά στην Καστρινή. Η κεντρική είσοδος είναι κλειστή, βρίσκω τον μετεωρολογικό σταθμό του νησιού και από στενό πλακόστρωτο κατεβαίνω προς την παραλία. Το μονοπάτι κάνει 2 ζιγκ –ζαγκ και προτού καταλήξει στην παραλία, το ένα του παρακλάδι τραβερσάρει την πλαγιά και ανεβαίνει στο διάσελο πριν τη Παναγιά.

Λίγο πριν την αναχώρησή μου και επιστρέφοντας στο λιμάνι, θα κάνω το μικρό μονοπάτι για τον φάρο από τη θέση Κόκκα, λίγο μετά τον προιστορικό οικισμό της Αγ. Ειρήνης, μέχρι το ακρωτήρι του Αγ. Νικολάου. Απολαμβάνω τη θέα προς το λιμάνι και τη Χώρα, ξεκουράζω λίγο τις πατούσες μου και επιστρέφω στο λιμάνι για να περιμένω το Μαρμάρι Express.

Ενα μικρό οδοιπορικό σε ένα απίστευτης ομορφιάς νησί (κυρίως η ενδοχώρα της). Δεν ασχολήθηκα με τα κυριλέ μέρη, μου άρεσαν τα καλοδιατηρημένα μονοπάτια, τα λιθόστρωτα, τα περιβόλια, οι πηγές, τα γαιδουράκια, οι άνθρωποι που φροντίζουν ακόμη τη γη.

Δε μου άρεσε η θέα πολλών παρατημένων αυτοκινήτων στα πιο απίστευτα μέρη.

Και ένα μεγάλο συγνώμη στις αράχνες της Τζιας για την καταστροφή των ιστών τους που προκάλεσα άθελα μου.