Πεζοπορία στη Σέριφο

Οι φίλοι μου, γνωρίζουν την μη συμπάθεια μου στο υγρό στοιχείο. Παρ’όλα αυτά, η Σέριφος με τράβηξε και έκανα τον κόπο να την επισκεφτώ το ΣΚ μετά τον 15 Αύγουστο. Είχα τον χάρτη της Αννάβασης και κάποιες περιγραφές μονοπατιών από το internet. Τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ, ουσιαστικά μου «επέβαλαν» το τελικό πρόγραμμα που θα ακολουθούσα στην πεζοπορία μου τις 3 μέρες παραμονής μου. Απ’αυτό, παραθέτω ακολούθως τις 2 διαδρομές που έκανα στο νησί.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ 1 : (ΧΩΡΑ – ΚΟΥΤΑΛΑΣ)

Η πορεία ξεκινά μπροστά από την αφετηρία των λεωφορείων στη Χώρα, όπου μπορούμε να απολαύσουμε τη θέα των «Πλακών» και του Πετριά. Σε 100 μέτρα βρίσκουμε την ενδεικτική πινακίδα για το μονοπάτι, το οποίο βρίσκεται 5 μέτρα πιο ψηλά. Πολύ όμορφο πλακόστρωτο μονοπάτι, με απίστευτη θέα προς τη χώρα και το Λιβάδι. Μετά από 15 λεπτά πορείας και λίγο πριν τον Αγιο Γιώργη, το πλακόστρωτο δίνει τη θέση του σε καλοπατημένο χωμάτινο μονοπάτι με πολύ καλή σήμανση. Μετά από ακόμα 5 λεπτά, πρώτη στάση στο ξωκλήσι του Αγ. Γιώργη για μια ανάσα, αγναντεύοντας τον Πρ. Ηλία και τον Αγ. Βλάση. Είμαστε στη θέση Γύφτικα.Υπάρχει και ελικοδρόμιο (!). Βγαίνουμε στον δρόμο που οδηγεί στο ελικοδρόμιο, κατευθυνόμαστε αντίθετα από αυτό και μετά από 200 μέτρα βρίσκουμε τον κύριο δρόμο που συνδέει τη Χώρα με το Μεγάλο Λιβάδι. Αρχική σκέψη, να διασχίσουμε κάθετα το δρόμο και από τον χωματόδρομο, να κατευθυνθούμε ευθεία πάνω στον Πρ. Ηλία. Ο σκύλος φύλακας του μαντριού μας το απαγορεύει και μετά από άτακτη υποχώρηση, επιστροφή στην άσφαλτο για 300 μέτρα, και από κει, με αφετηρία ένα μικρό εικονοστάσι, από γιδόστρατο και με οδηγό την χαρακτηριστική ξερολιθιά, direct ανάβαση στον Πρ. Ηλία.

Το τεράστιο πλατώ στα 500μ. σίγουρα εντυπωσιάζει. Ξεκούραση δίπλα στο ξωκκλήσι, και συμβουλεύομενοι τον χάρτη, χάραξη της υπόλοιπης πορείας. Κινούμαστε σε χωματόδρομους, χωρίς ιδιαίτερες κλίσεις, αλλά και χωρίς να βλέπουμε κάτι το ιδιαίτερο. Μάλιστα οι κεραίες σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, δημιουργούν μια πηγή οπτικής ρύπανσης. Φτάνοντας στο βουνό της Ακονιδιάς, έχουμε πανοραμική θέα του Μεγάλου Λιβαδιού και της γύρω περιοχής. Ο στόχος μας είναι να βρούμε το μονοπάτι, που ξεκινά από την άσφαλτο 200 μέτρα μετά από εικονοστάσι.

Περνάμε από μαντρί (περιοχή Ξεμόνια), που συνστεγάζει και αρκετά πουλερικά, και κατηφορίζουμε για την διασταύρωση με τον Άσπρο Πύργο που συντροφεύει το ξωκκλήσι του Αγ. Χαράλαμπου. Εντυπωσιακός ο Πύργος αλλά γύρω-γύρω σκουπίδια, μπάζα, παλιοσιδερικά, που θα έπρεπε να λείπουν. Η σήμανση για Κουταλά (μονοπάτι Νο.3) παραδόξως συνεχίζει προς το παρακείμενο νεκροταφείο, ενώ ο χάρτης της Ανάβασης δείχνει (το μονοπάτι) να ξεκινά ακριβώς στο ύψος της ενημερωτικής πινακίδας του Άσπρου Πύργου, με κατηφορική πορεία περνώντας ένα ρέμα και δυο κλειστές θύρες (προφανώς από τον τοπικό κτηνοτρόφο).

Το μονοπάτι τραβερσάρει γλυκά το βουνό, ενώ αριστερά έχουμε το λόφο με το κάστρο της Γριάς. Εναλλακτικά, για την κατάβαση στον Κουταλά, μπορούμε να πάρουμε την ράχη που ξεκινάει από την περιοχή Μερτιές και να τραβερσάρουμε είτε από αριστερά είτε από δεξιά το κάστρο της Γριάς.

Πίσω στη διαδρομή μας, βρίσκουμε αρκετές στοές ορυχείων, και εκεί που θα εμφανιστούν οι σκουριασμένες ράγες που εξυπηρετούσαν τη μεταφορά των μεταλλευμάτων (μεγάλη στοά), κατηφορίζουμε ελαφρά, όπου βρίσκουμε δεύτερη μεγάλη στοά. Από κει, φεύγει ευδιάκριτο μονοπάτι που μας κατεβάζει στα πρώτα σπίτια του Κουταλά, πάνω από το δρόμο, καθώς και σε εγκατελλειμένα κτίσματα της εταιρείας μεταλλείων.

Περπατάμε στην παραλία (υπάρχει και ταβερνάκι) και βρίσκουμε το εκκλησάκι της Αγ. Ειρήνης, το οποίο για κάποιο περίεργο λόγο έχει περίφραξη, με μοναδικό σημείο ελεύθερης πρόσβασης εκ θαλάσσης (βγάζουμε τα παπούτσια για να τσαλαβουτήσουμε λίγο στη θάλασσα). Και ενώ πιστεύουμε ότι τα βάσανα μας τελείωσαν, ωραίο πλακόστρωτο μονοπάτι από την εκκλησία, οδηγεί σε «μάντρα» νεόδμητου τουριστικού κτίσματος (δυστυχώς υπάρχουν πολλά πλεον στη Σέριφο), την οποία πρέπει και να υπερπηδήσουμε. Βγαίνουμε επιτέλους στην παραλία Γάνεμα, η οποία είναι αρκετά μεγάλη (και με άμμο και με βότσαλο, βαθιά) με κάποια δέντρα να προσφέρουν την απαραίτητη σκιά. Διαθέτει και ένα μικρό ταβερνάκι. Εφόσον υπάρχει όρεξη, με περπάτημα 15 λεπτών, βρίσκεστε στην Παραλία Βαγιά, όμορφη παραλία με άμμο, που οι εργολάβοι ήδη αντιλήφθηκαν την ομορφιά της και κατασκευάζουν μια ακόμη τουριστική μονάδα, ελέω ανάπτυξης του νησιού.

Διάρκεια Διαδρομής: 3 ½ ώρες μέχρι Κουταλά, χωρίς στάσεις

ΔΙΑΔΡΟΜΗ 2 : ΧΩΡΑ – ΠΑΝΑΓΙΑ – ΔΙΑΣΕΛΑ – ΠΑΛΙΟΜΙΤΑΤΑ - ΧΩΡΑ

Η πορεία μας ξεκινά μπροστά από την αφετηρία των λεωφορείων στη Χώρα, όπου μπορούμε να απολαύσουμε τη θέα των «Πλακών» και του Πετριά. Σε 100 μέτρα βρίσκουμε την ενδεικτική πινακίδα για το μονοπάτι, το οποίο βρίσκεται 5 μέτρα πιο ψηλά. Πολύ όμορφο πλακόστρωτο μονοπάτι, με απίστευτη θέα προς τη χώρα και το Λιβάδι. Μετά από 15 λεπτά πορείας και λίγο πριν τον Αγιο Γιώργη, το πλακόστρωτο δίνει τη θέση του σε καλοπατημένο χωμάτινο μονοπάτι με πολύ καλή σήμανση. Μετά από ακόμα 5 λεπτά, πρώτη στάση στο ξωκλήσι του Αγ. Γιώργη για μια ανάσα, αγναντεύοντας τον Πρ. Ηλία και τον Αγ. Βλάση. Είμαστε στη θέση Γύφτικα.Υπάρχει και ελικοδρόμιο (!). Βγαίνουμε στον δρόμο που οδηγεί στο ελικοδρόμιο, κατευθυνόμαστε αντίθετα από αυτό και μετά από 200 μέτρα βρίσκουμε τον κύριο δρόμο που συνδέει τη Χώρα με το Μεγάλο Λιβάδι. Διασχίζουμε την άσφαλτο και βρίσκουμε ενδεικτική ταμπέλα με τον αριθμό της διαδρομής (Νο.4). Προηγουμένως έχουμε αγνοήσει δυο χωματόδρομους και ανηφορίζουμε το αχνό μονοπάτι (αφού δεν περπατιέται πλεον από τους ντόπιους). Μετά από 15 λεπτά ανηφορικής πορείας βγαίνουμε σε οροπέδιο (υψ. 500μ) όπου μπορούμε να δούμε τις γύρω κορυφές με τις κεραίες τους. Βγαίνουμε σε κεντρικό χωματόδρομο (που οδηγεί στην Παναγιά την Καμαρωτή) και παίρνουμε την δεξιά κατεύθυνση, που θα μας οδηγήσει σε νέα πινακίδα (Νο.4) για την είσοδο μας στην ρεματιά του Βάρσαμου. Το μονοπάτι είναι ευχάριστο, απέναντι βλέπουμε ήδη το χωριό της Παναγιάς με τις χαρακτηριστικές αναβαθμίδες, την παραλία της Συκαμιάς, περνάμε από παλιά πηγή (Βάρσαμο), απέναντι στέκει το εκκλησάκι του Αγ. Στέφανου, και πάντα με καλή σήμανση, το μονοπάτι θα περάσει και από δεύτερη ρεματιά για να μας οδηγήσει μέσα στο χωριό της Παναγιάς. Υπολογίστε περίπου 2 ώρες από την Χώρα (χωρίς στάσεις). Εδώ έχουμε αρκετές επιλογές. Να πάρουμε το μονοπάτι Νο. 5 που θα μας οδηγήσει στην Συκαμιά και κάνοντας ένα κύκλο να ανηφορίσουμε από το Χωριό Γαλανή στη Διασέλα ή να ανέβουμε στον κύριο δρόμο του χωριού και από εμφανές πλακόστρωτο μονοπάτι να ανέβουμε στην Διασέλα και το πανέμορφο εκκλησάκι των Ταξιαρχών.

Εμείς διαλέξαμε τη δεύτερη λύση. Απο κει πάλι έχουμε 2 επιλογές. Να τραβερσάρουμε την πλαγιά της 583 μέχρι να βγούμε στην αρχή του μονοπατιού Νο4 και από το μονοπάτι των Πλακών να γυρίσουμε στη Χώρα ή από τον χωματόδρομο να φύγουμε ΒΑ προς τις κεραίες (Διασέλα) και να πιάσουμε το μονοπάτι που έρχεται από Κένταρχο (Νο.1). Η θέα από τη Διασέλα είναι εντυπωσιακή. Κάτω μας απλώνονται οι παραλίες της Ψιλής Άμμου και του Αγ. Γιάννη, το φράγμα της Σερίφου και φυσικά, η Χώρα.

Από την άλλη μεριά, βλέπουμε το χωριό του Κένταρχου (Καλλίτσος) και το υπόλοιπο ξερό βόρειο τμήμα του νησιού. Το μονοπάτι είναι επι το πλείστον πλακόστρωτο, μεγάλο και σε οδηγεί κατά σειρά στον Επάνω Σταυρό (περιοχή Παλιομιτάτα), περνάει από τους Κήπους (με την χαρακτηριστική σκουριασμένη σιδερένια γέφυρα) για να βγει στον Αγ. Στέφανο, το Παλιό Πηγάδι, και μετά την τελική ανηφόρα, στην Χώρα.

Σύνολο: 4 ώρες χωρίς στάσεις

Θα συμβούλευα να έχετε μαζί σας αρκετό νερό, ειδικά αν η διαδρομή πραγματοποιηθεί καλοκαίρι.

https://photos.google.com/album/AF1QipNxWiqrzfIC-7z2hB6YSMNtkTwXYo0HygQDb491

Βάλια Κάλντα

Αρκουδόρεμα

Το 3ήμερο του 15Αύγουστου, η παρέα των Αλλού Γιαλλού βρέθηκε με καλή παρέα στη Βάλια Κάλντα. Λόγω ζέστης - καλοκαιριού, είπαμε να κάνουμε χαλαρά πράγματα, οπότε αποκλείσαμε διασχίσεις με 20κιλα σακίδια και άλλα διαστροφικά, και αποφασίσαμε να κάνουμε 2 διαδρομές με επιστροφή από τα ίδια.

Την Παρασκευή, με ορμητήριο το καταφύγιο της Βοβούσας (το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα) περάσαμε απέναντι στο Ε6 και κάναμε το Αρκουδόρεμα μέχρι τους καταρράκτες του, μετά από 4 ½ ώρες χαλαρής πορείας, χωρίς πολλές υψομετρικές διαφορές, σε πυνκό δάσος μαυροπεύκης, με μια μόνο απότομη σάρα.

Αν κάποιος θέλει να περπατήσει παραπάνω, μπορεί να κατέβει και στα Σμιξώματα (χαρακτηριστική διασταύρωση 1 ½ ώρα από Βοβούσα). Η επιστροφή έγινε από τα ίδια, με ξεκούραση στη Βοβούσα, φαγητό και τσίπουρα.

Το Σάββατο, έχοντας ελεύθερο το πρωινό, ανεβήκαμε στο διάσελο της Μόρφας, όπου ανεβαίνει μονοπάτι από Βοβούσα (και καταλήγει στη Λαΐστα) και απολαύσαμε τη μοναδική θέα της Γκαμήλας (Τσούκα Ρόσσα) και της Τραπεζίτσας.

Σειρά είχε τώρα η πρόσβαση μας στην καρδιά του Εθνικού Δρυμού από τη Σαλατούρα του Σταυρού. Από τη Βοβούσα πάιρνουμε το πρόσφατα ασφαλτοστρωμένο δρόμο για Περιβόλι και στην πινακίδα για Εθνικό Δρυμό, στρίβουμε δεξιά στο χωματόδρομο.

Ο χωματόδρομος μέχρι τη Σαλατούρα Σταυρού πολύ καλός, από τη διασταύρωση για Καταρράκτες - Κόκκινα Πεύκα μέτριος, στο τέλος κακός (θέλει προσοχή, αν κινείσαι με απλό ΙΧ). Πολύς κόσμος, πολλά πιτσιρίκια, οι περισσότεροι κατευθύνονταν προς τους καταρράκτες (15 -20 λεπτά).

Νιώσαμε τυχεροί που πήγαμε την προηγούμενη (Παρασκευή) και ήμασταν μόνοι μας. Πήραμε τον ίδιο δρόμο προς καταρράκτες, περάσαμε ένα ωραίο γεφυράκι και σε 10 λεπτά, βρίσκουμε διασταύρωση που το μονοπάτι αριστερά και πάνω οδηγεί στις Φλέγκες, ενώ ευθεία οδηγεί στους καταρράκτες. Πήραμε τον ανηφορικό δρόμο, μέσα σε πυκνό δάσος, περάσαμε από δυο πηγές, και οδηγηθήκαμε σε πλάτωμα με νέοκτιστη πηγή και στάνη (1850μ). Η κατεύθυνση μας είναι διαγώνια αριστερά (Πόρτες) όπου μπορούμε να δούμε για πρώτη φορά τις Φλέγκες. Απέναντι δεσπόζει το Αυγό, ενώ ξεχωρίζει και ο Σμόλικας. Κατηφορική πορεία 10 λεπτών και βρισκόμαστε στο σημείο της σημερινής μας διανυκτέρευσης. Υπολογίστε περίπου 2,5 ώρες από την αρχική διασταύρωση.

Αφού στήσαμε, πιάσαμε την κορυφογραμμή της Φλέγκας, και μετά από 20 λεπτά, βρεθήκαμε στην κορυφή της (2157μ). Η θέα αποζημιώνει την όποια κούραση της ημέρας. Τι να πρωτοδεί κανείς! Το Περιστέρι (Λάκμο) και την τεχνητή λίμνη του Αωού; Την κορυφογραμμή του Μαυροβουνίου με τα κεραυνοβολημένα ρόμπολα; Το Μιτσικέλι; Το Αυγό; Την Μηλιά; Τον Σμόλικα,; Την Τραπεζίτσα; Ή την Γκαμήλα; Όπως λέω κάθε φορά σε κάθε κορυφή, κάνουμε μάθημα Γεωγραφίας.

Αφού απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα πίσω από τη Γκαμήλα, η επόμενη εικόνα μας εντυπωσιάζει. Το γεμάτο φεγγάρι από την Ανατολή, που στη συνέχεια, θα χάσει ένα κομμάτι του (λόγω της μερικής έκλειψης), για να το ανακτήσει 2-3 ώρες αργότερα. Η κατασκήνωσή μας ήταν απίστευτα φωτισμένη το βράδυ (δεν χρειαζόσουν καν φακό κεφαλής).

Κυριακή πρωί, ήπιαμε το καφεδάκι μας στις λίμνες και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Κάναμε ένα μικρό tour στα γνωστά Βλαχοχώρια (Περιβόλι, Αβδέλλα), και λόγω πολυκοσμίας αποφασίσαμε να φάμε στο λιγότερο γνωστό, αλλά πολύ συμπαθητικό και με ωραίους βράχινους σχηματισμούς , Σπήλαιο Γρεβενών.

Σίγουρα θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας με τη Βάλια Κάλντα για του χρόνου με μια άλλη διαδρομή. Έχει πολύ ψωμί η περιοχή...

Μη ξεχάσω να ευχαριστήσω τα δυο νέα μέλη της παρέας (Χαρούλα και Στέλλα) για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν. Ας προσέχατε κορίτσια...